Alle inzendingen over temmen

Liefde laat zich niet door rede temmen net als bloed dat kruipt en gaat Je moet zus en je moet zo niemand voelt toch waar je staat Gevoel versus wijsheid toch maar je handelen naar je hart. treft jezelf straks geen zelfverwijt en kom uiteindelijk dan nog het minst geschonden, uit de strijd…

Een andere wereld waar lopen niet gaat Waar de mensen vliegend zweven over straat Waar de vogels zwemmen en de vissen lopen Waar de leeuwen temmen en de ongelovigen hopen Daar zal ik eindelijk vinden wat ik al weken zoek alle wijsheid van de wereld in één gebundeld boek…

Zoveel gedachten als vissen die stroomopwaarts zwemmen, ploeteren maar voorwaarts; niet te temmen. Zorg dat de vloed van je kolkend bloed weer eb wordt in je lichaam… Aangenaam: “Ontstressen” is de naam.…

Groot sprookjesboek Om de kinderen koest te houden De dag te temmen in het hoofd Nog lang en gelukkig voor het slapengaan Nee dan mijn krant bij het ontbijt Roodkapje verkracht en kermend opgevreten Assepoesje verkocht aan de hoogste bieder Grietje kotst haar snoep Wanneer mag ik verder lezen?…

De maand oktober laat zich niet bedwingen De herfstdjinn schettert luid op zijn bazuin Het loof kleurt geel oranje rood en bruin Haast alles gaat een toontje lager zingen De geest der politiek lijkt niet te temmen Die denkt alleen aan maart, aan ’t aantal stemmen –…

Koud, het is koud hier, het lijkt winter, maar de lente laat zich temmen. Ook ik ben het verdriet, de stilte, het gebrek aan, licht, ruimte, ontferming. Ik zie springvossen paren, en ik zie karkassen kraken, kadavers branden, dat het zich laat zien, staren.…

Mijn hart heeft een marathon gelopen tranen zijn op open zee gaan zwemmen mijn ziel ligt in ontelbaar veel knopen en de gemoedsrust is niet meer te temmen Mijn gevoel heeft de finish net niet gehaald het verstand wist totaal geen doel te raken depressies hebben teveel belasting betaald en van eventuele teruggave is geen sprake…

Soms zit ik zo vól emotie dat ik m'n tranen niet kan temmen en als ze vloeien ik écht niet weet hoe ze nu nog af te remmen. Want als ze rollen langs m'n wangen begrijp ik toch eigenlijk niet: kwamen deze zilte parels voort uit intense vreugde of tóch m'n stil verdriet?…

mijn naam is Max Verstappen en al ben ik nog een kind het gaspedaal intrappen is wat ik het leukste vind het liefst zonder te remmen want dat is voor oude wijven ik ben niet meer te temmen en dat zal ook wel zo blijven deze zondag ging het fout en ik knalde op een ander maar dat laat me toch wel koud want het was een buitenlander ik…

Zo balanceerden zij het getij, en kon alles geruisloos verder gaan, lieten zij zich temmen door de stand van de zon en de maan.…

de kooplust niet te temmen Het gaat er goed niets nieuws in het westen Alleen fietsers hoor je remmen wandelaars vogelvrij Dolblij met verkeersarme wegen de Haagse trams ondergronds Licht is het daar snelheid paart ....met spoed Dit is ook den Haag de rails, de trams de deuren openen zich en sluiten.…

ik oefen voor het meesterschap in het vinden van het onzegbare dat ik tot op het bot ontkleden wil ik wroet met beide handen in dorre aarde naar wat niet gezegd kan worden tot de kale essentie het daglicht verdragen kan zal ik snoeien en temmen met schaarste moet ik haar voeden totdat een kleurrijke helderheid zich ontpoppen…

De grande dame onder de rivieren met armen donker als de rio grande vernoemd naar martiale vrouwenstammen een niet te temmen volk op edele dieren in duistere wouden van een mythisch verleden trokken vrouwelijke ruiters onversaagd ten strijde een reuzenslang meandert tot in de haarvaten van groene longen als grande…

zij die dachten de golven te kunnen temmen trokken gezamenlijk naar het strand met hun windsurfboard onder hun arm klaar om de strijd met Moeder natuur aan te gaan in pakken gehesen, gingen ze vol adrenaline de schuimkoppen tegemoet golven bleken huizen hoog het schuim te onverbiddelijk, en zo verloren vijf jonge mannen de krachtmeting…

dat stilte was wat hij niet las in haar ogen brak hem op bezweet in angst vele jaren lang hoorde hij haar schreeuwen vocht’ge ogen roerloos gelaten diepe meren stilte in haar was nooit in hem gestemd vergeefs ook het temmen van stromen dromen z’n onbegrepen van in haar hoofd zo werd de kwelling van zijn dagen gekweten…

onder het glinsterend oppervlak schuilen de verhalen van verlies we dalen niet af we houden ons op de vlakte temmen het weggewerkte verleden dempen het droeve denken we weren de gelaagdheid van ongekende diepten de oerangsten stoppen we ondergronds en dan, het gouden ogenblik waarin we de taal leren verstaan een onbegrijpelijke troost…

je stem zo dichtbij maar ik hoor de afstand door het ontbreken van de band tussen jou en mij ik heb het land en de smoor in tegen beter weten in teveel verlangen het onmogelijke toch willen een honger , niet te stillen een niet te temmen verlangen opborrelend…

Noordzee, ik heb de branding weerstaan ik voel het water met kracht terug lijn 12 naar het Markenseplein en dan nog struinend door de duinen op weg naar het onmetelijke blauwgrijs schep en emmer voeten in de aarde strijd, water jeugdig fort geulen gegraven maar de zee liet zich niet temmen nam mijn kasteel zomaar mee en nu bruist een…

Het is weer als vanouds voetbalkoorts met veel franje Nederland hult zich geheel in oranje We worden meegesleept door het ritme van de de vuvuzela's die niet te temmen zijn en het commentaar doen overstemmen Het gaat lukken met het gouden team vooral met Robben hij moet de doelpunten maken dat is de ultieme dream anders wordt het tobben…

Licht van Pasen, licht ontvlammend uit de avond van de dood, licht dat niet te temmen ademt tot aan 't zachte morgenrood.…

Mijn hart bloedt Verscheurd door verdriet In mezelf, woede woedt Tot recht geschiedt Ik moet schuld bekennen Dat ik jouw last niet verlichten kan Verdriet temmen… Een gebroken man Niets helpt, niets baadt Woorden betekenen niet Alles schaadt Bedwongen door verdriet Ik doe wat ik doe Maar help niet Triest en moe Overstelpt door verdriet…

Het water willen we temmen van rivieren....…

Des anderendaags ging het Ros Beiaard los En liep de Ommegang in Dendermonde Met op zijn rug vier zonen van Aymon Wiens naam bij ons verbasterd werd tot 'Heem', Heer van Dordogne, ooit genaamd Dordoen Een graaf van Karel, maar geen Elegast Met Charlemagnes zus was híj getrouwd Zij schonk haar echtgenoot Aymon vier zonen Ritsaert Adelaert…

ik heb je nooit zien vliegen toch heb jij altijd vleugels gehad je danste en liep zonder de grond zichtbaar te raken liet elegantie je dragen ook de bewonderende blik van de mensen gaf jou de spirit om zwaartekracht te temmen daar waar zonlicht jou schaduw gaf koos jij de zwevende pas op de rand van contrast wist jij verblinding…

wat als je adem reikt tot aan het slotakkoord je hart haar kloppen zoekt in de doolhof waar angst geen uitweg kent de moesson zich laat gelden op delen van het lichaam die je bijeen houden, verstikking in beleving en geen stem die je tot een zuchtje wind kan temmen minuten raken uren waar kwartieren vluchtig in seconden verdwijnen,…

Dichten is de lente zien en ruiken, voelen en horen en weten dat niets erover zeggen alles alleen maar erger maakt: taal is niet te temmen, niet te gebruiken.…

Een dame met smetvrees uit Emmen, wier kuisheidsdrift niet was te temmen, verheugde zich zeer in 't Victoriameer, maar wou óók wel in haarwater zwemmen. Voor het schoonzwemmen reisde ze naar d' Amazone, de Lena of Saar of een zijrivier, want ze had danig het land aan het vuilzwemmen. Smerig! Vandaar.…

ergens spreekt de dood de taal van een stilzwijgen, weliswaar zonder zwoegende werkers die het Wad trachten te temmen in een veelvoud van handen het Wad stierf bijna in de spiegel van rotte palen die de ruimte kleineerden om de passen die ze schreed te haken op wat nu een groen begrazen veld lijkt te wezen geen toekomst in de wolken of…

Wilhelmus van Nassouwe Die delen aaneen bond, ’t Schild waarachter ik kan bouwen De dijken temmen de zee. Dat ik dankbaar mag blijven, Mijn hart steeds opengaat; De tirannie verdrijven En and’ren binnenlaat.…

Ik zie, ik zie wat jij niet ziet en het is alles maar ook niets, het is een verlangen galopperend in je hart, niet te temmen, teugelloos zich overgevend. Om te vliegen zonder vleugels in een vrije val, en te vertrouwen, niet wetend waar je landen zal.…