102 resultaten.
Lied van de zee
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 20 Langzaam zak ik weg, de diepzee in
de volzee: het duizelt me van scholen
visjes schieten weg en zijn er nog
In het licht boven mij glijdt het witte
schip van een zwaan over
de bellen uit mijn mond
Ik hoor krekelzang in het hoge gras
een meeuw vliegt over, waarschuwt
en wijkt, golven rollen zich op
tuimelen over elkaar heen
en breken…
Vervlogen inspiratie
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 521 Tot het vertederende moment
dat zinnen beginnen te zwijmelen
en woorden gebogen tuimelen,
zodat de geest weer ademt
en de deken krenkt.…
Erfenis
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 728 Al vele kasten opgeschoond
en weldra zal nu blijken
of al het kuisen wordt beloond
met opgespoorde lijken
Ze vallen krakend uit het hout
en tuimelen op de planken
al is ‘t gebeente eeuwenoud
ze staan op om te bedanken
Want ook een lijkje in een kast
- ‘t is nauwelijks te verstaan –
wil eindelijk weer herleven
heeft genoeg van de verleden…
stoffering
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 146 Ik stuur met vaste hand
strofen opgelegd
in een zonnig schrijven
strak geschreven
over lengtes van tijd
letters in openbaar van geur
van papier en inkt
op onbeschreven bladen
in tuimel van vermaak
gelezen onder een oogopslag
in stijl van vermogen
geeft het onderdak
mijn pennenkracht
het neemt je mee
in woord en beeld
in…
waterval
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 409 in de tropen gromt de dondergod
in een woelige sluimer
druppels versmelten tot een straal die opbolt
doorheen de grillige darmen van een grot
naar de rand van het hoge rotsvlak
de trechter die zwelt en overhelt
de stroom is een glinsterende tong
die gruis en slijk loswoelt
haar bedding slijpt tot kruimels
ze tuimelen in de kloof
door…
Meer is het niet...
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 126 Tuimelend om en om.
Ik zie dit wonder.
Denk aan het leven:
een nevel die verschijnt
en zomaar weer verdwijnt.
Even stilstaan, geniet.
Een moment melancholie.
Een gedachte van een stipje,
vluchtig in de tijd.
Meer is het niet.
Antje.…
In het licht van de tijd
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 526 Aangetrokken tot het onbekende
tuimel ik door 'n prachtige stroming
meegezogen, op de melodie van de wind
brengt deze mij over hoge bergen en diepe dalen
stuurloos aanschouw ik de schoonheid
terwijl ik ronddool, reisdoel onbekend
sta plots oog in oog met iets wat
eindbestemming heet, voelbaar is het
gelaten word ik me bewust van waar
het…
In het licht van de tijd
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 121 Aangetrokken tot het onbekende
tuimel ik door 'n prachtige stroming
meegezogen, op de melodie van de wind
brengt deze mij over hoge bergen en diepe dalen
stuurloos aanschouw ik de schoonheid
terwijl ik ronddool, reisdoel onbekend
sta plots oog in oog met iets wat
eindbestemming heet, voelbaar is het
gelaten word ik me bewust van waar
het…
Ongelezen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 130 En daar op de bovenste plank
Geheel en al plat gedrukt in een hoekje
Daar, daar vond ik het
Het onvolprezen dichtersboekje
Angstig het te beduimelen
Pakte ik het kleinood voorzichtig beet
Om bij het lezen van het eerste strofe
Bijna van het trapje af te tuimelen
Velen schitterende verzen in kleine boekjes
Geschreven uit het hart dan wel…
De beelden strepen
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 174 een wankel evenwicht
tussen traag omhoog
en vrije val
in vergezicht
hangt nog herinnering
voordat de film versmalt
het duikmoment
is slechts zwart wit
waarna de beelden strepen
pas later komt
het zweten kleurt
chaos weer realiteit
ik weet niet
waar mijn geest en lichaam
zijn gebleven
ben seconden kwijt
de tuimeling gaf…
ik ben geen God
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 792 seconden tikten weg
ik volgde en opende
stapte drempelloos
een universum in met
mij als nieuw begin
in omzien zag ik heden
tot verleden tuimelen
structuur in entropie
herinnering vertraagde
tot totale empathie
geen adem om geluid
te dragen, geen vragen
want het weten is er al
vergezicht mist afstand
in mijn hand is het heelal…
in herinnering
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 103 als trommels galmt jouw lach
mij gul door het hart en hoofd
vandaag hoor en zie ik jou weer
in de zoete geluiden van de dag
vandaag proef en ervaar ik weer
de vriendschap die wij bouwden
door naast lief ook leed te delen
in dagen die ons samen brachten
zo stilstaand bij jouw jaardag
tuimelen het geluk en het verdriet
zoals het weer…
vlinderbloemenblad
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 472 ik ben een heel klein blaadje
tuimel langs tranen
naar de grond
blijf hangen bij de lente
in de stilte van de velden
aan de haren van een kind
ik ben een krokus vlinder
dwarrel met de wind
op broos geloof
in een zomer vol frambozen
waarin ik stop met zwerven
op de wangen van een kind
ik ben een rozenknopje
geur…
terra incognita
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 100 ik kijk door het venster
ik zie mezelf staan
op een dunne muur die
die onaards tot de wolken reikt
beneden kijkt niemand er van op
er is geen beginnen aan
van onwaarschijnlijkheden wordt
men kribbig en moe
onverwacht stoot de wind me om
zwiept me van ongekende hoogte
brengt me in een tuimeling waar
geen einde aan lijkt te komen
abrupt…
Allang
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 899 Als een klaterend beekje
door het dichte bos in kronkels
tussen gevallen takken en dode bladeren
ontsnapt bevrijd
diep ademend
onder kale bomen
ruimte om te uiten
woorden tuimelen
zingen fluiten
langzaam groeit het beekje aan
onstuimiger en heftig
sneller krachtig
breder
tot een stroom.…
Onderzee
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 57 aarde en zand
spoelt naar rusteloze kolken
van breekbaar porselein
in gedachte helder van nature
door vloedlijnen onder druk
doch wildrooster van binnenvet
in kringloop van water en regen
een rad voor ogenschijnlijk
min of meer als bij toeval
breekt het water verborgen aan
vraag me niet waarom
van hier struikelt het oppervlak
tuimelend…
Winter beelden
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 873 witte strepen tuimelen vlokken
snijden de lucht en de wolken nijd
klitten samen tot het wit tapijt
git alomvattend wit getooid
met zwart dat contrasteert
totdat de zon het heeft ontdooid
en alles weer opnieuw onteerd
kraaien kreten schor vergeten
spreuken in de natte westenwind
hongerig in kliek getroept bezeten
de naakten worden wit…
verliefd
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.014 door jou in mij een lachen luid
en hoop ligt elke smart vooruit
omarming in het wegbewegen
en tuimel steeds het eerste strekken
voelbaar soms het einde van ’t verhaal
net als de leden van mijn lijf
in ‘t midden steeds een buigen
het steken sterft
als kramp na dagenlang ontspant
een draaien zich, een wenden
en denken zonder strop of bijl…
Mijn verliefde land
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.099 zag ik mijn verliefde land
dat verslagen en verstoken
in de golven was gedoken
toen het onraad werd geroken
door het zinderende zand
Waar de witte lammerluchten
zich verdronken in het gras
stonden nu verbroosde bomen
over zoute zee te dromen
van een land dat nooit zou komen
en een volk dat nooit was
Maar van al die boze dagen
en een tuimelende…
PRIKKELING
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 351 beleven
boeken overrompelen
penselen schrijven boekdelen
het linnen krijgt kleur
achtergrondmuziek in variatie
uitingen verdeeld in contrasten
toegevoegd aan belevenissen
herhaaldelijk teruggekaatst
in het denken en ervaren
raak ik mezelf kwijt
zijn mijn gedragingen overijld
de kleuren remmen en versnellen
in een niet te stuiten tuimeling…
Seizoenen
gedicht
2.0 met 12 stemmen 8.415 Hoe vlinderlicht het licht
over het nauwelijks groen
zo pril als ik
waartussen ik
begon aan mijn seizoen
De toon van 't groen werd diep
de tuin kwam vol geluid
want wat mij riep
bedrieglijk riep
liep met de knoppen uit
Hoe kort o argeloze
voel je de zon maar branden
nog tuimelen rozen
over rozen
ze roesten aan de randen
Straks…
PRIKKELING
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 421 de kleuren remmen en versmelten
in een niet te stuiten tuimeling
de zon, de vrijheid, de liefde,
warm gevoel, de prikkeling, het avondrood
een smachtende hunkering
om niet te verliezen
wat vol gevoel werd opgebouwd…
Seizoenen
gedicht
4.0 met 3 stemmen 2.898 Hoe vlinderlicht het licht
over het nauwelijks groen
zo pril als ik
waartussen ik
begon aan mijn seizoen
De toon van 't groen werd diep
de tuin kwam vol geluid
wat wat mij riep
bedrieglijk riep
liep met de knoppen uit
Hoe kort o argeloze
voel je de zon maar branden
nog tuimelen rozen
over rozen
ze roesten aan de randen
Straks valt…
O zee, die mijne lip doorkeent
poëzie
3.0 met 2 stemmen 479 o Zee, die mijne lip doorkeent met zout-kristallen
waarin het volle licht van alle zonnen breekt;
zand, bij mijn veer'ge zool breed-uitgestraald doorweekt,
waar krijsend iedre tred doet duizend schelpen schallen;
o tuimelende lucht, die brandt mijne ogen toe
maar sluit ze op 't dansen van ontallig-vuur'ge bollen:
ik ben van zee en lucht…
Op zoek
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 639 Tuimelend door velden en bossen
ga ik op zoek naar de lente.
Maar ik blijf aan tranen gekleefd
en daal neer op de wangen van een kind.
Ik ben als een vlinder.
Fladderend tussen bloemen en struiken
ga ik op zoek naar de zomer.
Maar ik sterf voor de dag om is
en zijg neer in de haren van een kind.
Ik ben als een roos.…
Een wereld op zijn kop
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 182 Weldra tuimel ik naar de grond;
hervind ik mijn evenwicht in een
wereld zoals die vroeger bestond.
En zal ik na wederom op mijn voeten
te zijn beland, dankbaar zijn voor
de zwaartekracht van de andere kant.…
Tot hinken gereed
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 444 Op de vloer
schaduwen van spijlen
en tsjilpend
een mus
tot hinken gereed
Wij worden
op de proef gesteld
zegt de man
en ik tuimel
de stilte in
Ik stap
met bonzend hart
het vierkant af -
in mijn beenderen
is geen vrede
Als de maan
de ronde erker raakt
begint
de ondervraging
traag en hoffelijk
Hij gaat
mijn gangen na
mijn…
Als vogellijnen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 288 ik roep de vogels mijn lief
vol nijver en egard
zoeken ze een heem in de gaard
welluidend, of verwonderlijk stil
vertoeven ze er vol appetijt
toch zo broos, in kwetsbaarheid
zoals ook wij mijn lief
twisten met de tegenwind
tuimelen, rondgaan in het labyrint
als de nacht het donker legt
over de takken van de linden
zal de uil er zijn…
‘k blijf van je houden
hartenkreet
3.0 met 26 stemmen 2.292 verlangend naar een volgende zwoele nacht
om oude leugens lievend te genezen
maar als j’ er bent weet ik met mij geen raad
al is het zonder jou alsof de wereld dood;
het vuur dat mij van jou laat houden
wil ik ontkomen voor dat ‘k mij branden kan
zo weifel ik al blijf ik willig lachen
in ‘t morgenuur dat mij in armoe vindt
tussen fantomen tuimelen…
Zwaluwzwerm
poëzie
2.0 met 10 stemmen 2.264 Hoe die kleine spitse lijven
Tuimelend stijgen, pijlsnel drijven,
En in tomeloze drift,
Tevens tekenaar en stift,
Hun volkomen lijnen schrijven.
Neen, ik ken geen groter weelde,
Dan hun schijnbaar half gespeelde,
Half in ernst bedreven vlucht
Stil te volgen met de zucht,
Dat mijn droom dit dartlen deelde.…