Alle inzendingen over verfraaien

Ik vloek, geniet, verfoei, bemin, halveer de waarheid of verfraai, verdraai de woorden tot een zin en vul de leegte die ons bindt.…

onverwachts die stilte diep in mij geen eindeloos getouwtrek meer niet meer draaien woorden verfraaien weken van heimwee buigen naar rust ik land op voeten van mogen, niet moeten…

Een lelijke man aan de golf van Biscaye wilde zijn uiterlijk wat laten verfraaien, zijn oor liet los bij de wond en viel pardoes op de grond. Hij heeft zich toen een oor aan laten naaien.…

een eenzame bloem aan een pilaar gehangen wellicht door iemand die om schoonheid gaf en inderdaad op de foto zie je duidelijk wat verfraaiing doet met een triest station ergens in het oosten van het land…

En om de aanblik nog meer te verfraaien Zet men de Lichtstad steeds in lichterlaaie.…

Er werd bij ons een bioscoop gebouwd Waar ‘Lawrence of Arabia’ ging draaien De opening ervan kwam hij verfraaien En daar heb ik hem lijfelijk aanschouwd Een halve eeuw geleden, maar het maakt Dat nu zijn dood mij toch een beetje raakt…

Hij kreeg het met zijn kleurtjes voor elkaar tien duizend handen lakkend te verfraaien. Maar mooier nog is de gedachtenis: Hij heeft ons laten zien wat geven is.…

Veel spullen heb ik weggedaan een stereotoren, een tv waarom zou ik ze behouden ik deed er toch niets mee mij resten de plastic planten op de vensterbank voor hen schrijf ik nu een woord van dank zij verfraaien nu mijn huis door plastic voel ik mij pas thuis.…

De kerncentrale Borssele blijft draaien Het kabinet heeft al een tour geboekt Het splijtstofsplitsen hoeft niet opgedoekt De firma blijft het Zeeuwse land verfraaien Ik hoop maar dat het werkt, want (dat is pech) Het beste ziekenhuis is heel ver weg…

het moest ervan komen want van alles had ze niet eens benul of denk je deze dag zal het verfraaien avonden een ruimte vol van dwazen veroveren land vooringenomen met deze onontkoombare schaduwen er tranen meer ogen wij die verwonderd zijn over elke nacht wij zijn al blind…

ik gaf haar een roos zij vouwde stralend het blad in verfraaien ik voelde de pijn van vervormen en kleur hoopte dat de bloem niet meer in leven zou zijn keek haar toen aan zag in de ogen mijn kleren hoe zou het mij dan vergaan als zij dat bij mij ook probeerde de spiegel antwoordde ontnuchterend snel ben ik de man die daar staat…

lach zon en verfraai met je stralen de regenbui de sierlijke boog van kleuren licht op de horizon schater zon om twee buien en vorm een tweeling kleurenboog regenboog oh kind van zon en water vaak enig kind maar soms een tweeling waarvan de straling mijn oog bemint…

verwarrende gedachten verstoren zijn versteende rust vermeerderen gespaarde krachten verhogen zijn beleefde lust vergroten de intense vreugd verfraaien een gefluisterd woord verdringen zijn vergeten jeugd verslappen het gespannen koord verbazen jan en alleman vergeef hem alstublieft verzeker u dat het echt kan ... ... verdraaid, hij…

Het hiaat in de communicatie blijft zich moedeloos herhalen in deze woordloze gebaren in broze kalmte broeit stilte op nieuwe geheimzinnigheid om open deuren te sluiten nieuwe wegen te vinden er groeit een pril verlangen door diepe rust gevonden om de stilte te verfraaien uit eigenzinnige bron nieuwe sereniteit in de nacht.…

Keer op keer verfraaiend Jij, ik, wij: immer laaiend…

Wat ochtenddauw doet verfraaien laat spinrag vergeten Zo vergeet men die jong is soms degenen die oud zijn en tot grijs vervagen De ouden van dagen vergeten daarintegen nooit hun reeds vergane gloriedagen toen zij als het frisse ochtenddauw het spinrag tot een kasteel van kristal verfraaiden de zon op hun jonge huid voelden en dachten dat…

In het duister zie ik hoe jouw lichaamsvormen zich speels verfraaien om in de nacht de taal te spreken die slechts weinigen kennen ik wil je met mijn woorden intens en volledig verwennen toe tast maar uit al mijn zinnen ik zal je meesterlijk beminnen de taal van de nacht om je tegemoet te treden de tedere streling in mijn spontaniteit…

we haakten in vertraagden onze passen en dansten op het ritme van elkaar geen zwier en lange draaien gedegen voetenwerk vroeg niet om verfraaien maar in mijn hart dans ik de tango met een ander voel haar lichaam in gebaar schokkend wenden, keren maar donkere ogen zwepen op drank verhit bewegen lijven zwieren af en aan we laten…

het vroege morgenlicht de ochtend breekt aan wachtend op de zon de tijd spreidt zijn mantel uit met blauwe heldere kleuren het gras zacht en vochtig fauna en flora komen tot leven en verfraaien het mooie bos stadsparkjes geven hun kleur en geur af aan de waterkant de waterlelie wit als de maan een hart geel als de ochtendzon de…

Temidden het publiek dat net zo druk is met zichzelf zodat men nauwelijk ziet de stinkende manier waarop hij zich verlustigd wil verfraaien.…

met overvolle kraampjes de straat bezaaid in volle glorie badend in zonlicht en opgejaagd ik zie vrouwen met holle ogen de begeerte is hen voorbij geraasd mannen met vergadergezichten witte hemden en grijze sokken op het bankje aan de Roer glinstert een dag als deze in het water daar is het gezicht dat er altijd is je lach brengt stille verfraaiing…

fraai staat de zon in lichterlaaie als zij vuur schiet over de duinrand schurend langs helm en slapend zand lijkt ze de aarde te willen verfraaien als messen snijden meeuwen daar waar ik hitte vermoed strepen door een wijdse gloed alsof het wonder even wil geeuwen zij gaat echter stijlvol en tergend traag haar herhalende ondergang tegemoet…

Al wat meer lijkt is verguldsel uit de smidse van je ogen en verfraaiing door je geest vol kinderleugens. Maar soms - het duurt niet lang, je moet jezelf verschalken - maak je geen onderscheid meer tussen schijngestalten en het ware beeld. IK wordt de ander, poppen krijgen lichaamswarmte, torso's worden vormen van herinnering.…

Regendruppels uit de lucht doen het op straat stromen De bladeren beginnen een beetje te vallen van de bomen Met af en toe het zonnetje dat mij weet op te beuren Wordt het straatbeeld gehuld in warme kleuren Tinten als warm rood, bruin en oranje komen voorbij waaien En deze weten het decor op straat prachtig te verfraaien Mensen strompelend…

Wanneer zij nieuwsberichten uitserveert Dan zal de wereld zeker wat verfraaien En raak ik, kijker, niet gedeprimeerd.…

We zijn allemaal nerven van dezelfde boom ik groet elke dag de mooie takken, de schors voelt steeds weer als een droom niet iets om te verfraaien of te lakken. Bij het dagelijks ondergaan van de maan zie ik ook de sterren steeds verschijnen, ik wilde ze van ver wel kussen gaan laten klateren als prachtige fonteinen.…

De zon zou je willen aaien De lucht wat verfraaien Meer in blauw gareel Zonnestralen vallen ons ten deel De lucht wat verfrissen Bloemrijke oevers met gele lissen De lucht beter uit laten komen Nu mag je er in wegdromen De temperaturen spelen Vlinders met velen Bijen dartelend rond bloemknoppen Het laat je hart sneller kloppen Lach…

als men kan inproviseren Mag je niet omschrijven Waar men zich niet mee kan identificeren Want een leven moet simpel blijven Zelfs als dit betekend Dat gevoel compleet verloochend wordt En de gevolgen (voor sommigen) vanzelfsprekend Zeer ver de diepte instort Niet meer terug te draaien Maar dat is slechts egoïsme Hun woorden zullen ze verfraaien…

Vertik het om te doen alsof Vertik het om te zwijgen jouw schoonheid is jou eigen en van je voeten schud het stof Vertik het om voor schut te staan Vertik het om te draaien je hoeft niets te verfraaien je ook niet op de borst te slaan het is al goed en goed genoeg de honger meer te worden doet prematuur verdorren de struik die anders…

Gooi dat allemaal overboord Kijk dan wat je overhoudt tenslotte en dat is dan wat voor een herinnering kan doorgaan Misschien dus ga nu zitten en wacht niet en schrijf op en streep door begin dan pas met verfraaien of het tegenovergestelde daarvan…