262 resultaten.
Ararat-anomalie
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 65 (Boektitelgedicht)
De rivieren Eufraat en Tigris
stromen echt al eeuwen
IN BABYLON, tegenwoordig Irak
SNEEUW dwarrelt en vaak stormt
in dikke vlokken of stuif
als de top van ARARAT
na vermoeiende
en zware dagen
op zoek naar de ark van Noach
eindelijk is bereikt
Zelfs DE sportieve CHINEES
heeft zeer scrupuleus
vlag geplaatst…
Winterzin
gedicht
4.0 met 10 stemmen 3.004 Een grijze lucht die urenlang
op sneeuwen stond,
zich inhield, schuchter toen
een handvol vlokken zond
als een belofte voor de nacht
waarin je wakend lag
te slapen tot de dageraad
het sneeuwen niet meer tegenhield
en je gonzend van geluk
de dag begon en uit het zolderraam
de eeuwen en de witbestoven akkers
naast de landweg overzag,…
frisdrank
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.252 ik wil het niet koud hebben
en toch vallen de bladeren
richting herfst, valt de winter
in perfecte vlokken
ik ervaar ongenadig
het maagdelijk wit op de velden
het donkere ijs dat zegt
dat het veilig is om op te staan
maar elk jaar weer
hunker ik naar die onverwachte
zwoele lente-ochtend
te warm voor de tijd van het jaar
op zo'n dag…
Evenbeeld
netgedicht
4.0 met 70 stemmen 1.278 Hier breekt een rots de golven
waarin jij voorgoed verdween
mijn evenbeeld eeuwig bedolven
onder een hart van steen
in vlokken schuim stromen wij samen
naar het oneindig strand
en de wind schrijft onze namen
als onverbrekelijke band
laat mij uit je schaduw treden
en zie dat ik de zon weerkaats
om de allerergste reden
op de allerbeste…
Alles stroomt bij de beek
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 393 Meisje Waarheid in hurkzit bij de beek
haar gedachten lossen op, kabbelen mee
Wellicht via de Schelde naar de verre zee
om terug te komen als witte vlokken sneeuw
Boven haar zingt een winterkoninkje een lied
voorvoelt de nog verre lente en het verdriet
van tijd gaat voort zoals het water vliedt
toch het afscheid nemen went maar niet…
Sneeuw
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 523 hoofd
Een dikke, dichte sneeuw
Grijs aan alle kanten
Geen mensen
Geen geluiden
Alleen de sneeuw, de sneeuw en ik
Af en toe zie ik de sporen
Van iemand anders
Plotseling houden ze ergens op
Of ze gaan door maar ik verlies
ze uit het oog
ik weet niet waarheen maar ik loop
door
ik sluit mijn ogen
genoeg voor vandaag
maar ik voel de
vlokken…
Kleine koning
netgedicht
3.0 met 110 stemmen 582 het sneeuwt en het sneeuwt
achter het donkere raam
vallen de zachte vlokken
nu opent het huis de nacht
zo lang wil ik wel
jouw kleine koning zijn
in dit weifelend licht
worden de dingen
die er altijd waren
de dingen die ik niet meer zie
ik vraag je, ik zoek je
waar ik je vinden zal
sneeuw zal altijd wit zijn
en de nacht, mijn…
Queeste
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 89 ik leen een pen van de wereld
schrijf verhalen in de wolken
dans pirouettes in de sneeuw
kus het ijs met rode lippen
stel vragen aan de vlokken
die ontdwarrelend neerstrijken
hoezeer ik ook zoek en vraag
blijven ze mij antwoorden schuldig
breekt mijn hart in duizend stukken
daar gedraaide cirkels doodlopen
stuitend op een grote leegte…
ik wil haar stilte zien
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 518 ik lees de wind
die stormt in de regen
die vlaagt met hagel
als ondeugend kind
ik wil stilte zien
in dwarrelende sneeuw
zachte vlokken die mij
rust geven misschien
ik ben haar moe in
eeuwigdurend langs gaan
wil weer vertrouwde lucht
de veranderingen langzaam
laat me mezelf nu zijn
bedaar, ga liggen en rust uit
je wispelturigheid…
Nachtgedicht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 331 Vlokken vragen’.
‘Dichten is dromen’,
laat ik haar nog even weten.
Ze knikt en schikt haar kussen,
ze schokt en ondertussen
is ze mij
en heel mijn woordenbrij
al eeuwenlang vergeten.…
In de weilanden zie ik het groen
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 790 De vlokken die zo maar vallen
in het voorbij gaan van de auto's
draai ik in gedachten nog wat rondjes
terwijl ik simpelweg stil zit.
Turend over witte strepen
die het zwarte asfalt verdelen
over dat alles maar mag stroken
in liefde en met elkaar.…
het gezicht van een hart
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 444 misschien kan ik in jou
pijnloos sterven
als regen min of meer regen is
en de dood met zijn wijsvinger
mijn ogen geneest, zacht
en onverklaard
het zou op stilte lijken; geleend
uit schaduwen van glas
of op witte vlokken
in een hand
wanneer niemand merkt
dat het sneeuwt, vroeg
tegen het raam
misschien is mijn zwijgen
niet…
Sta te blazen in de wind
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 66 Ben vergroeid
Met de natuur
En alle schoonheid
Die zij meebrengt
In het dik pak
Sneeuw ben ik
Die ene vlok
Die onzichtbaar
Met de andere
Vervlochten is
In de felle
Regenbui ben ik
Die ene druppel
Die naamloos met
De andere mengen
Zal - in de ijsvloer
Waarmee het kanaal
Voor mijn huis
Is toegedekt ben
Ik die ene ijskristal…
Handen die meer mochten
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 286 er vroren
bloemen op het raam
groeiend uit de hoeken
ademen sloeg aan
bloeide in een
vroegere herinnering
waar straatlantaarns
lichte plekken
gloeiden in de sneeuw
en wij in vrije val
de vlokken volgden
elkaars ogen zochten
warme handen die
meer mochten op de
afgeschermde plaats
de intimiteit van dat
moment bloemde op het…
Vergankelijkheid
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 362 Wit op aarde van boven onttrokken
gekoelde witte vlokken
dwarrelend in spagaat
van morgens vroeg tot avonds laat
Een dek gespreid in vele dagen
geluidloos in vele lagen
dan treedt er in de dood
de dooi geeft zich bloot
Transformatie als melder
het wordt glashelder
het aardse wordt weer zichtbaar
wit verschijnsel is verdwenen
water neemt…
De ontvallen dichter
netgedicht
3.0 met 33 stemmen 289 nog eenmaal
dwarrelen geletterde vlokken
gelijk uitgepluisde witte watten
langs schouders en
dunne vaalbleke lokken
bedekken mede
als een hemelse manteling
de lange zwarte jas
met opgestikte zakken
ik draag een harnas;
een omhulling over
stilzwijgen getrokken
in gedachten,
ontdaan van dynamiek
en gevoelens aan
ijspegels…
Bijna Kerst
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 1.201 De kou zit in mijn botten
de kachel staat nu hoog
Het sneeuwen lijkt niet te stoppen
maar is een lust voor het oog
Buiten slentert een man
zijn kraag hoog opgetrokken
Wiebelend door de gladheid
een schim tussen de vlokken
Stralende lampjes langs de ramen
kerstbomen weer in de verkoop
Het jaar loopt bijna ten einde
van lief en leed vol…
zeewind
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 242 zeewaterwind zweept
golf op golf woest
tot zoutige vlokken
en wij
schuimwind vangend
wij lopen daar
tegenwind treitert ons gelaat
zoutvangende wimpers
als vegende wissers
met zachte zee ogen
hand in hand
lopen wij daar
gehoorgangen gehuld in geraas
de adem afgesneden
lippen opeen geperst
de tanden zandknarsend…
Onzichtbare muziek
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 87 jij weet de
watergordijnen
zo te plooien
dat hun ragfijne
schittering alle
kleuren van de
regenboog stralen
lichter en witter
vallen vlokken
dwarrelt zacht
langdurig dromend
kristal tonende sneeuw
op onzichtbare muziek
haar eerste prelude
jij met je vriend
jouw lach in
zijn lange uithalen
de wind die met
nu aanwakkerende
kracht…
Lelie, lavendel
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 1.263 Te nauwe doorgang
onder te lage wolken,
waar vinden dromen de kans
gedachten te worden,
het ontwaken van een klokje,
een lelie, lavendel,
de Venus van Velazquez,
en hoe ze zich naar mij keert,
week die huid en
donker die vlok haar.
Waar vind ik doorgang?
Doorgang waarheen?
Naast mij ligt afgrond,
een deuk in de peluw.…
Maagdelijk wit
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 624 Hoor bellen rinkelen
zilver twinkelen
valt de sneeuw
in een donkere nacht
bekleedt de zwarte aarde
als een deken zo zacht
Snijden ijsbloemen
hun weg door het raam
bij het ontwaken
zucht de adem kilte
hoor het ruizen van wind
tegen de doodse stilte
Kijk naar buiten
zie het maagdelijk festijn
fantasieën spelen
tussen witte vlokken…
Gesloten seizoen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 481 Verloren kijkt bevroren water
naar buiten waar zachte wolken
luchtig ogenblikken stilte raken
dwarrelende vlokken dansen
langs tralies van ijzige pijn,
zij vinden verscholen verdriet,
achter een stalen deur waar
gesmolten water stroomt,
zoekt zij kabbelend haar weg
langs ontdooide dagen, roept
wanhopig om de sleutel welke…
oesterzwam
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 690 op de bast van de beuk
groeit de vrucht van de vlok
een web van schimmeldraden
ik zie een tros van schelpen
met een ingerolde rand
van blauwgrijs tot grijsgeel
ze rusten op een witte steel
op een viltig behaarde voet
gele lamellen dragen lila sporen
als het vlies scheurt glippen ze weg
wind draagt hen naar een toevallige plek
naar…
Lentewachter
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 999 Als witte windsels uit de nacht
-nat van donkere tong gegleden-
bevende bomen broos bekleden
met vlok geplozen wintervacht
en vorst gerijpt grenzen verlegt
moe van zijn kil regerend hand
waarmee hij heerste in het land
dat hem ijswekkend had gehecht
wacht het maanlicht schijn gesust
tot lentegeuren zwaar beschonken
haar mysterieuze glimlach…
TIDAL WAVE
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 883 linke lenteleugens kunnen slecht
verklaren
wat ik met matte middagen in mei
precies wil evenaren
schuldgevoel, mijn cultgevoel ik neem me
zo graag mee
bedolven onder golven van een nooit verstilde
zee
tranen vlokken schuim uiteen onsamenhangend
uiteengaan
kapot, verspreid
altijd terugverlangend
naar de stilte na de vloed
naar een altijd…
Winter
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.293 De witte vlokken stapelen maagdelijk een wit egaal
Scherpe contouren veranderen in een vriendelijk rond
Kinderen reageren met sleeen sneeuwgevechten en dolle pret
Tot s'avonds laat klinkt het geroep van ouders
Kleine kopjes zitten knus in zelfgebouwde iglo's
Laten ouders in het ongewisse
Nu beschermd de stoere sneeuwman tegen het kwade
Grote…
wintersport
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 50 vogels en vlokken vliegen
tot eindelijk
de laatste slok
wanneer de deur geopend
wordt teruggedeinsd
en ik zie hoe condens
keer dan en schiet
in warm textiel
in de tuin min tien
wie niet weg is bevriest, helaas
nog niet gegeten vogels
duiken gretig
dan vlug sla rug en met handen
vol honger liquideer ik het uur
wanneer haar leeuwinnelijf…
Nani-ka
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 277 vandaag
is de dag dat
de sneeuw waarnaar
ik zocht
gelijkt op eeuwige liefde
ik spring en huppel
door naamloze vlokken
en lik mijn waan met onzichtbare
woorden
de lippen wit
straks de aarde
wanneer ik slaap op het lichaam
van de wachtende nacht
ik zuiver mijn zonden
met de ogen van
onschuld
en zie hoe het land zich verhoogt
de…
Windroos,
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 278 Jachtige sneeuw, waarvan de
vlokken zich bewegen op de
vleugels van alle gekozen
winden, de windroos van het
kompas is niet vermurwen,
verwijst naar een bestemde
richting van het bestaan,
verstuurt de adem over
thuislozen en allen die nog
verder moeten gaan, het ijzelt
glas over beminden en iedere
gezinde, bewegingloos is de
kristallen…
Kersenbloesem
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 354 De mensen zijn werks en braaf
Maar ik pijnig me met het beeld van kersenbloesem
Onwaarschijnlijk en grotesk
Gulzige vlokken die in het zonlicht dansen
Bestaat er een groter verlangen?
Dan dit beeld dat uit de winter opwelt
Als een luchtbel uit een donker water.…