Alle inzendingen over waartegen

In een donkere cel Niet geboeid Maar zittend Slapend In isolement Tot dat je weer wakker bent Ik zag je vaak Heb je één keer zien huilen Om de vriend die er niet was Waartegen je even kon schuilen Iedere keer de schelp Des levens die je beschermt Die hoort van je eenzaamheid De zee die je uit de samenleving doet verdwijnen Dicht gaan de…

Ik lig hier te woelen Alleen weer in mijn bed Stoot je af want ik wil niet voelen De ziekte waartegen ik me verzet Ik ben ziek dat weet ik Maar wil niet dat jij het ook ziet Wil niet dat jij schrikt Ziek zijn bij jou, nee dat wil ik niet Dus heb ik besloten Je te laten gaan Zal ik jou afstoten Zodat jij mij niet achteruit ziet gaan…

Hij deelde het bed met een kunstminnares, iets waartegen z'n vrouw protesteerde, Die diende alleen maar als keukenprinses die z'n maaltijden tijdig serveerde. Hij kwam uit de sponde, wanneer 't hem geriefde om samen met haar te dineren. Na 't eten bezocht-ie z'n voorwerp van liefde om door te gaan met het verkeren.…

Veelkleurig grijs in wolkenluchten Waartegen meeuwen, zwaluwstaarten Verhalende van buigeruchten Trachtende schuilen aan te kaarten Ik voel ze al de eerste droppen Het stort binnen de kortste keren Ook ik ga me ervoor verstoppen De vogels veren, mensen- kleren Het najaar is nog niet geboren Augustus is acht maanden zwanger September…

Het is het durven weer verliefd zijn het opnieuw wagen van die sprong Het is de nieuwsgierigheid naar je kleine kantjes en het uitkijken naar meer Het is het dromen bij een glas wijn het liedje dat ik voor je zong Het speelse van je kinderen hun handjes waartegen ik niks heb van verweer Maar ook de ongerustheid vanbinnen dat ik dingen weer…

moeder, waarom zijn mijn benen zo dik zo rood, de stappen die ik zet of bloedend de borst waartegen ik sliep jij leerde me lopen, de schoenen dragen waardoor de aarde kantelde en vaak bevroor op het hout van mijn lippen waarom zijn mijn armen zo dun zo doorzichtig, de leegte die ik voel door het naakte kind in mijn keel ik heb het zo…

De standvastigheid is mij Ontnomen door het lot Waartegen ik noch anderen Zich kunnen wapenen.…

je ruigte op de rots waartegen je leunde in uitzicht op zee ik stond verderop nam en passant het doorkijkje mee tussen eindloze benen ze scherpte intiem je huid liet het zien toen je bloed ging koken was het snel afgelopen we zijn terug gegaan ik raakte haar scherpte en jouw wonden weer aan in een teder ontbloten we hebben samen…

grond ruikt er anders onder de bruggen vossenstaart en fioringgras buigen er naar het kabbelend water Madison County spreekt niet meer tot verbeelding de witte stijlen met een handdruk, waartegen eens een wit papiertje prijkte zullen gegraveerd worden met een initiaal, bruggen verbinden immers en waar ik lang heb lopen zoeken naar…

Ik raakte haar aan zoals een ander kind de muur aanraakt waartegen het slaapt met levensgrote vingertoppen en zonder dat de muur het merkt. -------------------------------------------- uit: 'Het gebruik van een wandspiegel', 1968.…

Als je je jeugd bekijkt met ogen van iemand die nu ouder is in dubbele zin hoe kun je dan niet zien dat al wat zij bedoelden was goed te doen, recht uit het hart, dat liefde zich vaak niet vertaalt in zachtheid zonder norm maar heil ziet in de regels waartegen jij als jonge hond wild te hoop liep in verzet Je was voor hen het liefste…

Ze was me keer op keer de baas, de kleine kat, ik was haar voetveeg en het kussen waartegen ze wellustig liggen kon. En dan maar snorren ondertussen! Maar 't mooiste was het als ik in haar ogen keek, zo rustig, als ik nooit in mensenogen kijk. Dan zag ik leegte, diepten. Niets en alles tegelijk.…

Nog even en het geraamte draagt niet meer het huis zal niets meer zijn dan een berg puin overwoekerd door de wildernis van de tuin heerst weer natuur waartegen geen verweer. Jij zit daar binnen en komt niet meer buiten bent met het huis gezonken tot het verval de deur naar onderhoud blijf je maar sluiten.…

Wat is nu het idee van ’t schrijven van sonnetten Waar moet je als beginner goed op letten Oké, denk met me mee, het rijm gaat twee aan twee Waartegen je je makkelijk kan verzetten Wat heel belangrijk is, is dat sonnetten lopen Dat is een kwestie van je onderdopen In ritmische muziek, cadans en dynamiek Totdat die doorzingt in je zenuwknopen…

Zij keek mij als een zwerfhond aan waartegen ik gezegd had dattie lief was. Kauwgom is aan mij niet besteed ik houd niet van kleverige dingen en ben zuinig op mijn tanden zij zijn er klaar voor en wachten vroeg of laat komt er wel weer een strot langs om af te bijten liefst voor de ergste honger.…

Stroomafwaarts, gedragen door de kracht van bijéén gebonden druppels, dalen we af decorloze oevers waartegen fluisterzacht buigend riet zich richt naar het komend graf Het biezen mandje is gisteren vergaan met een lichaam van wier en wrakhout glijden we de schemering in.…

Het hek waartegen ik mij schuur wordt oud en glad en vettig op den duur. Voor kikkers en voor kinderen ben ik schuw en zij voor mij: mijn tong is hen te ruw, alleen de boer melkt mij zo zalig, dat ik niet eenmaal denk: wat is hij toch inhalig.…

Niet om de dromen, die ook ik vergeefs heb moeten dromen en om de woorden niet door mij daaraan verdaan, noch om de herfst, die over deze landen is gekomen met slaande regens, nevel, werveling van blaên, maar om het overnieuw en allengsaan meeslepend stromen des bloeds, waartegen hier geen weerstand kan bestaan, ben ik bevreesd om nog eenmaal…

Maria Magdalena mysterieuze mooie muze mag met muzikanten musiceren In haar handen houdt zij een hobo van hout halfhoog haar hoofd in hoofse houding halfomsloten door heur haar en halvemaanvormig halscollier over heur hemelboog Menselijk, maar magisch mag Maria musiceren met maestro's Mozart Mahler masculien majestueus Moessorgski…

Alle donkre smartdoorschaûwde woorden, elke goudverdiepte foelie, iedere achtergrond waartegen u herinnring poogt te bootsen, lost zich op doorschenen van uw glimlach, en gij zijt niet te verraden voor het oog dat licht aan schaduw, voor het hart dat liefde aan haat bewijst...…

Het volledige vredige en vervulbare Ene; een vereniging waartegen je 'u' zegt! Dus: wacht nog even, wacht nog even met het aards leven zomaar op te geven. Wacht nog, een minuut, een seconde voordat al het leven wordt weggegeven. Heb nog even geduld. Als het leven je lief is.…

In hun stad gebeuren rare dingen, waartegen zij niets kunnen beginnen. Inspraak is een grote leugen, Wel bescherming voor wie niet deugen. Mijn stad is slechts nog een gedrocht, aan de criminelen doorverkocht.…

Turbulent tiert ‘n drift waartegen ik ten strijde trek Zedeloze opwellingen, normen vervagen Extatische smacht vloert hardvochtig elke zachtzinnigheid Berusting als enig antwoord Rationeel verzet beteugeld, Grenzeloze moeite verdrinkt onder de geile golven van ongebreidelde drang In het eeuwige zilte nat van de menselijke aard Kinderlijke…

Eenzame moeders zijn als gast bij het raam Waartegen waterpijpen neerslaan. De marmot ploetert onder de grote berg van angst. De bomen ontwortelen. En bloemen worden lelijk in een nacht Van de kinderzucht aan de hemel. Ruitenwissers gaan op en neer. Kris kras. Regendruppels worden tranen van de heiligen voor het wereldleed.…

En daarmee kwam dan in zijn volheid dat ene beeld mij voor de geest waartegen zich ons leven tekent: de stad, waar men kind is geweest. Het is of vanuit deze haven iets over heel de wereld drijft, waardoor ge, waar u ‘t lot mag voeren, toch altijd in haar omtrek blijft.…

de pijn is geriefelijk geworden bekommert me en heeft mij lief zoals de muziek die van toon op toon springt lig naast me en accepteer het leven of vertrek en vecht ertegen waartegen kan ik je niet vertellen er valt niets te halen aan de andere zijde ook al zegt iedereen dat er wat is ik ben er geweest er is niks allen onwetend maar…

Van het woud ging uit Een zachte adem dampend zongoud, luid Zongen de zangvogels en vlogen onder De boomkruinen; zij zag het van een vonder Hoe ze heenwiekten over 't beekkristal: De blauwe gaaien op den groenen wal, Waartegen 't beekijs plaste en het schuim Als kleurig druipsteen bleef, in wilde luim Witzwarte eksters die den dag uitvechten…