Ach ik weet wat water is het wier van schaamte en tijdloosheid van terloops plezier. Het haakwerk van liefde is een schichtig motief ternauwernood kunnen jij of ik haar bloem versieren. -------------------------- Uit: 'Het eiland van elkaar', 2006.…

voor Rozalie Het sneeuwt vlok voor vlok tussen takken, kleine twijgen, op het gras, waar een poes sluipt naar de struiken voor het raam. Ze zijn als jouw woorden zo vroeg in de ochtend dat ik de letters bijna dubbel las: je zingt, lieve vriendin, je taal is bloesemzacht. Straks sluit ik de witte Japanse panelen voor mijn raam. Alles…

geef mij een boom een stastam een groeilong die zwaait en zwenkt in de tijd. in de volhardende wind sta ik liever getergd in regen die striemt dan namaak-goden te dienen met een neer-zwiepend lijf en voze vruchten. ----------------------------------------------- uit: 'Onder een leeggewaaide boom', 1982.…

Als alle mensen eensklaps bloemen waren zouden zij grote bloemen zijn met lange snorren. Vermagerde vliegen, dode torren zouden blijven haken in hun haren. Tandenstokers, steelsgewijs ontsproten, zouden zwellen tot gedraaide tafelpoten, katoenen knoppen zouden openscheuren tot pluche harten die naar franje geuren, En op de bergen zouden…

Avond. Twee tuinen verder woedt het voorjaar en sluipen kapers door het donker. Ergens vechten nagels om een vacht. Gekrijs om kruimels liefde. Stukgebeten oren. De krolse oorlog van een voorjaarsnacht. Bijna vergeten hoe ik met dezelfde woede door het donker joeg, hoe jij nog valser dan een kat je nagels in drie harten sloeg. Wat is het…

Een man ontdekte dat de liefde niet bestond. Het was een schitterende ontdekking. Hij werd beroemd. Hij hield lezingen, gaf interviews, lichtte zijn bevindingen uitvoerig toe, en alle mensen schudden hun hoofd van verbazing - maar ze haalden ook opgelucht adem, want zij bestonden nog wel, en achter hun deuren, tussen hun jassen, in hun…

Je draait gehakt, je maakt van vlees en vet een soort van regenwormen, rood-witte minislangen uit de mond van onze tafelmolen, die afbreken en vallen in een groen geëmailleerde kom. Het is oktober en je stopt worst, bloed aan je handen en je schoot. De winter, en de braadlucht in mijn trui. Ik denk aan roze dieren wanneer jij in het darmvlies…

Hoogstambrigade treurt om winstjagend dempen van oergenenpoel. Via via volgt tip over halfdode perelaar in aanstonds te decimeren bogaard. Entmes in weitas spoeden broeders pomologen op vroege zondagochtend richting Achterhoek, treffen Zoete Brederode aan, decennia verloren gewaand. Kloofhanden tasten eerbiedig de eens majestueuze stam,…

Afgewend met zijn rug naar het zijnde spaart hij zijn stilstand in verstomming uit de avond tegemoet de helderheid achter donkere glazen, de opgooi van stemmen binnen het afgelijnde, het doffe leder dat men in het wilde trapt doelloos staart de mens naar wat hem invalt als een schaduw in de war van zijn bestaan…

Wit wollegras, lavendelheide gluurden uit hun hoogveen naar aaneengestikte hazenvellen grauw als de vergleden en naderende eeuwen boven nederzettingen, rechthoekig, met twee ingangen in de lange zijden; middenin die hoeven één rij dragende palen: dat is wat wij vonden en dat hun bewoners de as van hun doden in urnen bewaarden, de urnen bijzetten…

ik vraag me af: "waar zou moeder nu zijn"? ik hoor haar stem nog vaak in mijn gedachten en vraag dan raad en voel weer dieper pijn omdat ik 't antwoord hier niet kan verwachten noem mij niet dweperig, gun mij dit stil verdriet aan moeders leven had ik geen eind gedacht het zwarte vest, het onaf breiwerk heeft gewacht en ligt nog, zoals zij…

Toen ik klein was met jong mooi haar bouwde ik ergens een kaartenhuis in een dal onder de wind de muren waren ruiten het dak was van klaver en voor de deur stond hartenvrouw maar nooit in mijn sprookje vond Sneeuwwitje een prins die bleef. -------------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 1982…

Wat valt er nog te bergen als alles is teruggezonken, vaders, broers, Sophie? Door het plafond wenken wormen. Bomen pompen hen vol. Zerken vastgelopen rookpluimen boven een stad, huizen waarin mag worden geleefd. Gras groeit nog een paar dagen nadat het is gemaaid. Alles weggestopt, keurig zoals de kelders die in dochters worden verborgen…

de ochtendnevel sluimert in stilte staat de wind op de kim ontwaakt de zon baadt in zee. ------------------------- Uit: 'Henk Lassche, het eigen landschap', biografie van Ed Wingen, 2001.…

vandaag worden de ramen van mijn verzen gedaan zouden mijn woorden mij nu beter verstaan ---------------------------------- Mammoeth mijn muze (1968)…

Soms, vaak eigenlijk (zelden niet), loopt de ezel in dood vogeltje ‘tegen dingen op’. Doende met mosterdpleisters en krammen, afkoelend, beseft het dat dingen hoge omwallingen hebben omdat het geen dingen zijn. Dood vogeltje identificeert ze als mensen en zelfs uit de Samaritanen onder hen kan veel mortel puilen. Eerst meende het dat het hier arrogantie…

Ze kwam bij me in de gedaante van een hond van onduidelijk ras, er was niemand thuis in dat dorp. Ze kwam zo sloom als honden eigenlijk niet kunnen naast me lopen, raakte me met geen haar aan, keek niet omhoog. Bij het korenveld zei ik ga weg en ze antwoordde niet maar liet haar tanden zien. Ik zal je niet zal je nooit verlaten. Bofkont die…

Het is druk in de supermarkt: morgen is een feestdag zijn er nieuwe ideeën? nee, maar we hebben nog genoeg oude ideeën we zitten in een vliegtuig de violiste waar ik naar luister vraagt zich af hoe haar hand in elkaar zit maar ze gaat door het lijkt een struikelpartij maar het is wegrennen in slow motion de zee weerspiegelt de langzaam…

Dit is zijn beste jaar. Nooit eerder kon hij hier zijn Ganzenbord, Electro, Lego, puzzels, Spirograph, Stratego en al zijn kinderboeken kwijt. Vandaag slijt hij zijn kindertijd. Hij heeft een deken op de stoep gelegd, daarop zijn waardeloze waar, die concurreren moet met teddyberen, encyclopedieën, oude kleren en meisjes met melodica's.…

Zie de laatste zin. Zie de eerste zin.…