Onder de sterren geslapen. Lang in de tijd liggen kijken, in de ijlende, krijsende ruimte, de vreemde vreugde die dat ondenkbare schept. Ik zag een foto die iemand vanuit een kuil had genomen. 'Uitzicht vanuit een graf stond eronder. je zag een stuk van de hemel en de dunne kruinen van bene. Ik denk aan mijn vader, heel ver van huis, niet…

De kaart besloeg het halve werelddeel En daaromheen stond Hitler met zijn staf De veldtocht naar het Oosten uit te werken Er speelde zich vervolgens heel wat af En als het winter werd was dat te merken De overwinning kwam maar niet in zicht Men moest het werkterrein steeds meer beperken Tot redding van het Vaderland verplicht De allerlaatste…

Ze begrepen er de ballen van, dat wij geen zin hadden om tegen hen te vechten. Nadat ze alles - dachten ze - van ons hadden afgepakt waren ze verbijsterd dat we lachten toen er door zo'n omgevallen boekenkast werd opgemerkt, dat het erop leek, dat we ons hele leven voor niets hadden gewerkt. Gewerkt? Voor niets? Ons hele leven? In onze…

ach tevergeefs de slaap betrachtend - (hoor, hoe troostend is het tikken van de zomerregen op het raam in lood en het geluid van wind in bladerrijke bomen) - denk ik: o wat dacht ik toen de zomerstormen mij nieuwsgierig en verschrikt door 't witte huis zonder gordijnen deden dwalen en de muren witgekalkt nog witter waren door de bliksem…

De liefde is een stuk heerlijker als deze langskomt voor de tweede ronde. Wanneer je stevig staat op goede gronden, dan is de liefde veel begeerlijker. Want voor de tweede keer klinkt uit twee monden een liefdesliedje heel wat eerlijker. Je vindt het dan ook des te deerlijker dat liefde op de jeugd wordt afgezonden. De liefde is een stuk…

Ik heb mijn moeder naar een museum gebracht, suppoost vooruitbetaald om over haar te waken. Zij zat voortdurend aan zichzelf te knagen tot enkel kraakbeen van haar overbleef. Er kwam een firma langs om haar te stutten, om lichaamsdeel na lichaamsdeel te restaureren tot zij weer sexy presentabel voor de wereld was. Onder woonachtigheid ging…

voor marjolein hij hoort haar kijken door het raam als hij verdwijnt in de nacht draagt zij zijn hart ------------------------ uit: 'Overboord', 2012.…

Zaten wij op een duintop, was het het bekende liedje, van de wind die op het hoogste punt en hopen dat het uitzicht niet bedriegt. Eerst in de diepte langs het strand, een golf de horizon, gericht op hond en kind, op zon en wind, werd je vanzelf gedachteloos en vrij. Toen onder prikkeldraad omhoog, het verse nauwelijks begroeide duin, het…

Onbewaakt ogenblik: dat is het kantelpunt val uit de tijd - ga niet gewillig heen druk de schelp aan je oor, ga tekeer tegen het doven van het licht, je eigen bloed Onbewaakt ogenblik waarin je opschrikt en de dichter in je hoort gonzen als een gulzige bij op zoek naar bloemen ieder woord zijn eigen kleur die hij opzuigt en thuis in zijn…

Soms word ik wakker, bang dat ik echt besta. Angstig tast ik de muren af, het bed, mijn nek en zoek mijn gezicht, maar ik kan het niet vinden. Trillend sta ik op. Ik doe het licht aan, trek mijn onrust aan en loop alleen op de sneeuw die mijn hart bedekt. Alles buiten is nog steeds zoals het ooit gestapeld is. Maar de wereld die mij…

Eindelijk voorjaar, juichte de vlier in de bloei van zijn leven nadat zijn verkankerde stamvader die winteravond in stilte verrast was omhoog kijkend door zijn meelevende uitwas zag hij zijn bestaansgrond de hemel aanraken met onwennige tuilen, bleek als zijn merg hij bloeide wat hij ontgroeid was, aan duivelsbrood had hij geen boodschap,…

avec Claude Als we eenmaal buiten zijn legt Claude me uit hoe het is om haar te portretteren. Ze kan urenlang stilzitten. Claude heeft een hele reeks doeken geschilderd: zij in bed, naast het bed, ’s avonds, ’s morgens, etcetera. Zij denkt dat hij haar probeert te versieren, maar volgens Claude is ze eigenlijk nooit het onderwerp geweest…

wind in de tijd - straatkinderen van het Eilandje wapperen daar bij die vierde toren - ontij croont voor de thuislozen die kruipen in de lofts van karton bij de prefabbuildings waai die daghengsten weg - draai klimmend als opstandig gras door scheuren in beton torens zijn de wachters, staan als bakens voor de maan schepen schaatsen op een ton…

Ik leen mijn vader van de eeuwigheid. Mag ik hem even houden? vraag ik elke dag. Het leengeld -ophijsen, neerlaten aanspreken, instoppen toedienen, afvoeren - betalen wij graag. Hoor de eeuwigheid lachten om het pietepeuterige dat kleine strookje tijd waar die families toch allemaal zo voor rondrennen -------------------------…

Wakker maken aan het begin van de nacht en om dromen vragen. Als ze zeggen dat ze die nog niet hebben gehad omdat je ze wakker maakte: een klap. Als ze beginnen te huilen over hun haren naar beneden aaien tot ze aan hun moeders denken. Dan zeggen dat hun moeders niet meer zullen komen. Als ze hun hoofden op hun armen laten rusten heel…

Polen in het park, halsbandparkieten in een boom erboven, en ik met m'n Tibetaanse terriër, loop langs: kwart Hongaars, kwart Frans, de rest Fries, enkel wat Nederlands machtig Een Engelsman springt van de brug, liefdesverdriet om een Afrikaanse van de overkant. Wat staan ze daar te kijken, die Marokkanen, hij is al geland, er wordt al gebeld…

Heuvels die glooiden zie ik en soms zwemmen er Vissen doorheen. Mooie vissen die naar me zwaaien. Sluiers van gordijnen als het raam openstaat en de Wind naar binnen waait. En hemels de geur van verre Egyptische tabak, verpakt in platte sigaretten. Mijn lief, Ik wil niets meer dan dit uitzicht vol mooie, naar mij Zwaaiende vissen. De sluier…

wilgen zijn niet net bollen suikerspin nee het zijn net wilgen en dat zij het ook en dat is nu zo mooi aan wilgen. ----------------------------------- uit: Verspreide gedichten.…

ik draag boten over zee ik golf ik schuim ik spat vissen jaag ik door mij heen zwemmers laat ik binnen regendruppels springen op spetters rimpels kringen ik knaag gaten in een rots vuur houdt mij niet tegen dampig ben ik zacht en nat of hard als ijs zwart en glad ik schiet als hagel val als sneeuw ik kabbel klots en klater ik…

Het is geen doen in deze wereld hoe ze ook in het onaandoenlijke als een vergeten kerstbal hangt. Kom ook dansen bij ons, roept ze vreemdsoortige verbinding toe van ver over het uiterst denkbare. Ontspannen is het bij ons onterechte, wij hebben het rookalarm vernield, stikken doe je maar in de buitenlucht. Soms timmert iemand op een lessenaar…