We vinden je mond zo prachtig scheef, maar eerlijk gezegd, je werd steeds minder. Geen blinkend hart meer, geen zuigende kracht uit je donkere leden. je lichaam een moedeloos volume, verloren voor onze aandacht, we moesten hier iets mee kunnen, hier hard op verzinnen. niets verzonnen we. de almacht verging ons. verstrooid als ze was door deze…

Zie je hoe de wind vogels van een tak opraapt ze uitvouwt, veer voor veer oppakt en openklapt uit de lucht plukt die ze vliegensvlug verkennen als schichten in een bronsvertrekkend licht gevat. Zie je hoe de zee schepen richting zon afvoert naar de hemel tast, de wolken naar binnen slokt terwijl plezierboten voorbij de kust deinen zwemmers…

We hadden gezwegen ik aaide haar wangen haar slapen het witte haar aaide het haar werd zijde aaide de strakke mond een stille lach ze lichtte haar deken op ik dacht wat een benen zo mooi ze bestaan - af - zo lang dacht dat zo mooi dan kan steeds meer been en meer dan been ik dacht wie wil ze dat ik ben ik aaide haar wangen haar slapen…

De dingen die je erg graag wilt, die komen op den duur, ze komen vroeg of laat, maar meestal laat, dat is zo zuur. Wanneer je jong bent heb je doorgaans nooit een cent in kas en áls je eind'lijk geld hebt voor een hele dure jas, dan staat ie je niet meer. Wanneer je jong bent heb je vijfenveertighonderd plannen, je komt alleen nooit verder…

Heel argeloos begin je een gedicht. Een aantal letters, aangenaam van vorm. Het gaat vanzelf. Er slibben regels dicht. Ze zwijgen nog. Ze wachten op de storm. Uit dode krullen, schreven, lijnen, halen Ontstaan - geen mens die weet waaraan het ligt - Schermutselingen tussen de vocalen. De consonanten brommen mee, ontsticht. Pas dan ontpopt…

Haar haren waren lang en ravenzwart Haar mond was mooi, haar ogen nog veel mooier Zij droeg een donkerrode overgooier En kleine felle vlammen in haar hart En hij was blond, misschien wat klein van stuk Maar sterk en vrolijk, en hij rook ook lekker Hij had een bruine pet, een zwarte jekker En ogen die verlangden naar geluk Zo wandelden…

Zij hadden samen 't groene gif gedronken, Zij wilden in hun verzen ondergaan, - Niet over eeuw'g liefde, sneeuw'ge maan, - 't Liefst zouden zij met vuile woorden pronken. Er kwam een vrouw, - of waren 't and're vonken Die hen bezielden? - Zij zijn heengegaan, Verwaten, stoffig op de brede baan, Naar 't neev'lig stadsbeeld, waar de vriendschap…

Men moet als men zich wil verrassen in de herfst gedachten planten in de grond van zijn bestaan en dan een winter wachten want in het vroege voorjaar komen uit omhooggestuwde aardse hoop dan woorden op welke woorden? ja dat hangt af van de grond en de gedachte maar op lekkere lentedagen kan men ze wellicht al proeven…

Ergens in huis slaat hard een deur dicht en even wankelt de kleine giraffe van vrolijk oranje plastic. Geschenk van een 6-jarig jongetje dat pendelend tussen ontredderde ouders zijn lot onbegrijpelijk blijmoedig draagt. ------------------------------------ uit: ' Verzamelde gedichten', 1996.…

Een vrouw past een jurk waarom haar man weg is weet ze niet het passen van de jurk vrolijkt haar op een man passeert de winkel ziet haar draaien in de ruit de vrouw trekt de jurk uit hier daar ginds lopen jurken met vrouwen erin geen een past ------------------------- uit: 'Glazen jas', 2008.…

Hier raken alle windstreken de aarde land ingelijst door verre dorpen knipperlicht tussen zinkwit schuim kaatst zwarte vegen dansend over de weiden wegen totdat het erbij neervalt in regenbogen eerst dan zakt het doek in beken stromen ach, de natuur behoeft geen woorden ----------------------------------- uit: 'Het depressionisme', 1988…

Misschien rust op dit huwelijk geen levenslange zegen, maar wel het soort zekerheid van een te hernieuwen huurcontract drie-zes-negen. We zijn binnen voor de regen van melancholie. Misschien is dat minder passionant dan vroeger, als je klaarkomt vraag ik 'wablieft' en grappen in die trant. Maar ik heb je meer dan vroeger lief:…

Het zomert al een beetje. Een dag in november een grote stralende zon heel veel zingende vogels. Het gevoel een jurkje aan te kunnen trekken, een heel bloot jurkje en te flaneren tussen meneren met dikke jassen aktetassen vol met winterboterhammen en winterpaperassen. Ook het stiekem tonen soms ineens van achterstevens. ------…

Het is ochtend. Geluk kan wel wachten. 'Ja, ik hoor u wel! Ik kom er aan!' Geluk is zo ongeduldig... 'Ik ben bezig! Wacht u nu toch even!' Het wordt middag, het wordt avond, het wordt nacht. Het lijkt of ik jaren heb geschreeuwd, maar ik heb gezwegen, ik was niet thuis. --------------------------------- uit 'Hemels en vergeefs…

Mooie meisjes duren niet lang. En de uiterst bekoorlijke blondines met groene, ja zeer groene ogen het kortst van al: korter nog dan een gedicht, korter dan de snelheid van het licht in hun groene, ja zeer groene ogen. --------------------------------- uit: 'Bandloze gedichten', 1996.…

Niet voor mij, de ferme stemmen, de woorden als wapens en tweede huid. Wat moet ik met schrijvers en praters? Ik wil alleen woorden waarvoor ik zelf niet veilig ben, die (om het nog eens te zeggen) wit niet wit licht geen licht doorlaten, laten bestaan in mijn vluchtend en terugvluchtend lichaam. ----------------------------…

Dit gedicht is een gezellig spel ganzenbord! Gooi vier voor de volgende gans. Was het maar zo makkelijk om de dagen van regen met een hand vol ogen te omzeilen. Of vind jij het fijn om op de fiets kletsnat te regenen? Je staat voor het rode licht. Was het maar zo makkelijk om verkeerslichten met ganzen te omzeilen. Gooi drie voor de put.…

Ik maak de reis die ik nooit maakte, plan blijf liggen, ik begin hier waar ik ben en nu meteen, wees stil. Ik zal vinden wat ik wil, het meer en meer, lichaam uitspanselwijd over het volle oppervlak gespreid, opstaan in drie tijden tegelijk, het meteen vergeten, om halfzeven door de nevel en de spinnenwebben waden, blinden losdoen, hemel…

Krakend neerzitten en kijken naar wind op een foto. Hoe de geketende dansers buigen op rij! Wij waren tien en wilden naar zee. Melkzuur in de benen, blaasbalg in de keel. Storm blies tranen over de wangen, schelpengruis knapte onder onze banden. Wij trapten ons achteloos een weg. Groen, blauw, wit namen we voor lief; zintuigen werkten…

Als hij in de keuken staat de walm nog om zich heen van het geveld zijn, kijkt zij hem aan, zegt iets moeilijks over dagelijkse betrekkingen. Hij hijst het nog warme katoen tot aan zijn knieën op, alsof het antwoord in de stand van de voeten valt te lezen, kijken ze er beiden naar. ---------------------------------------------------- uit…