Bij Rainer Maria Rilkes 'Lied vom Meer' Oeroud waaien van meer, zeewind bij nacht Jou ontgaat geen die wacht of zien zal hoe Oeroud waaien van meer, zeewind des nachts Jij zult weerstaan! Oeroud waaien van meer Jou ontgaat wachten niet, noch verwijzen Verstenigd weze van ruimte rijzen Jij zult weerstaan! Aldoor waaien van meer Zo gevoel…

Mijn vader J was nog maar net gestorven toen mijn moeder A zijn nieuwe regenjas voorzichtig van de kapstok nam. Pas eens, zei ze, hij was er zo trots op. Daar stond ik dan en voelde aan de mouwen en bij het sluiten van de knopen hoe dood hij was en hoe ver weg mijn jeugd. Oud en zwak zou ik worden, in deze plooien zou mijn huid gaan hangen…

Hij vindt het rot om in een kooi te slapen. Wanneer de avond op komt zetten en gaat waaien wil hij de wolken in, maar weet niet dat hij niet kan vliegen, alleen dat hij vliegen wil. Wil vliegen. Zijn wakker kraaloog houdt de tralies in de gaten zodra hij kans ziet gaat hij, maar weet niet dat de katten onder lage takken liggen, wachten. Zijn…

De lijken liggen op Deltahoogte. Het nageslacht trok het land in, was de golven voor. De namen op de stenen zijn bijna verdwenen in zoutbeslag en regen die familie Toxopeus wist wat sterven was. Deze botten houden de dijk op orde kraakbeen en knekelwering. Ze liggen daar maar open en bloot, missen de schaduw van de kerk als schapen in…

Je kan het vaak doen, of minder. Met eigen lief of dat van een ander, met dat van niemand of met dat van nog niemand. Je kan het zus doen, of zo, of, als je jong bent, eerst zus en dan zo, of omgekeerd. Maar hoed vaak, met wie en hoe dan ook: een stoombootje in de mist erna.…

Van mijn moeder leerde ik naaien Van mijn man leerde ik volharden Mijn zoon leerde me gedichten schrijven Allemaal hielpen ze me vooruit En nu aan het einde van mijn leven leerde ik door de grote aardbeving hoe mensen vriendschap geven Goed dat ik leef. Afgelopen weekend overleed de schrijfster in Japan, 101 jaar oud. ----------…

De verloren tand onder het kussen, het hoopvolle hoofd in ondiepe slaap er krachtig opgedrukt. Alles kan ontsnappen. Van elk verlies moet iets goeds komen, dat is beloofd. Dat het vertrouwen en de aangeboren hoop lang bij ons mogen blijven. Sommige dingen weten we liever niet. Er is de ernstige oudertaak dingen niet aan te leren. Zelfs geen…

Is de haat vergeten? Als sneeuw voor de hevige regen? Vraag de haat wanneer hij kwam, hoe de haat ontstaan is, aan welke grens de haat geduldig wachtte om ongestoord naar binnen te komen. Vraag de haat hoe lang hij duurt, hoe breedsprakig hij wil zijn, op welke hoogte haatgevoelens kunnen leven. O haat, doornige haat. ------------…

Aan: onvernoemd. Onverstuurd. 'Kom ogenblikkelijk, ik ben ongeneeslijk ziek: een liefde van zo'n dertig of zo jarenlang beleden is vervallen, schijnbaar, in het niets, alwaar het klaarblijkelijk al op zijn plaats was, al die tijd. Indien nu koning Arthur nog maar bestond, was je een vliegend schaak, of minstens Parcival, die had ook…

Zo hier tussen de hoop uiteen gereten levenslopen nog iets aan waarde rest vermindert die met de jaren. Daar is me wat mee rondgezeuld zeg, o la la! Butsen, ontbrekende onderdelen, gehavend materiaal - allemaal verhalen ze van zwaar doorleefd verleden. Pronkstukken van weleer, anoniem verzonken in een vale kwaliteit. O, als zij nu nog…

Een moederken te spinnen zat - ommendomme ging het rad... 'k En weet niet wel hoe mijn gedachten mij op dat spinnend vrouwken brachten... Zij draait en zingt in mijne ziel - ommendomme gaat het wiel. De zoete dwaze spoelen brommen en 't garen loopt er ommendomme... En 'k zie opnieuw de blauwe mei, die liefde in mijn borste lei en langs…

Als mijn vader het boodschappenlijstje voor Simon de Wit invulde, schreef hij achter elk artikel (goed en goedkoop). Hij is nu oud maar beschikt nog altijd over een grenzeloze fantasie. ---------------------------- uit: 'Van 8 tot 5', 1975.…

Bij zijn opgedroogde zwarte Styx graaft Charon de veerman, zijn roeispanen klauwen geworden, wachter van de ivoren poorten en oogschaduw; aarde geworden zwijgen de vliegende mythen onder de zilveren gesp van De Dolfijn en Zwaan bij de onderaardse Styx, de boot van gebeente. Zachtzinnige ondermijners in hun bontjassen van Russische adel uit…

'the more you think of dying the better you will live'. met een scheermesje kan het soms wel 2 x per dag met een broodzaag kan het je twaalfuurtje bereiden met een gasslang kan het rode kool in een half uur gaar in een badkuip kan het één keer per week en flink met zeep met een touw kan het als je broekriem soms stuk is. --…

we zouden rein zijn en sterren geen woorden en noemden bloed; moeder of vlaggen voor de nacht het einde zou nog ontroerender zijn: een groot vertrouwen dat de zomer van altijd kwam en dan de verkeerde bus nemen precies in de juiste richting ---------------------------------- uit: 'Gedicht', jaargang 1,1974.…

Het plezierige van Londen trouwens van heel Engeland is, dat je daar mensen ontmoet die Engels spreken en daardoor weliswaar - een beetje moeilijk uit te leggen - tot een, laat ik niet zeggen hogere ja, misschien toch wel (in Nederland) hogere in elke geval tot een andere soort behoren, maar dat daar in Londen mensen zijn als jij en ik, zoals…

wij moeten oppassen voor schimmel op de kin ons hoeden voor vermolmde kaken nauwgezet acht slaan op het verbrokkelen van een been laten wij ons tevens wachten voor afschilfering der huid daar dit alles zal betekenen dat ook het lichaam aangetast zal zijn door bederf en rotting.…

Soms zie ik de Bosweg voor me, vijvers bruine bladeren, als 's avonds in de boom voor huis houtduiven zitten en met veel geraas verspringen door het groen. Verband bestaat er niet. Toch loop ik dan als toen naar donker water toe. het ruikt. Op de bodem aan de kant weerspiegelt tak en blad. Wat dreef ligt onder, hangt erboven. Dekt wat geweest…

hij leeft zijn dagen stuk voor stuk, losbladig, hij doet niet iets gerichts in een beroep, hij ziet geen toekomst, hoort niet bij een groep, heeft voor de dag van morgen niets voorradig. hij loopt maar wat te lopen langs de stoep. de meesten kijken langs hem, ongenadig. wel zijn eerwaarde zusters hem weldadig, en heilsoldaten, met het Woord…

In puur blauw ijs van winters licht Vinden wegen rivieren steden Hun plaats opnieuw in het bekend bestel. Een oud man vraagt: Wie won de oorlog, vrienden? Het klinkt misplaatst en wreed. Langs de wegen staren uit magere knapengezichten Dezelfde ogen ons aan. Hunkerend. ------------------------------- uit: 'Roos uit modder', 1958.…