inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 1.035):

Meditatie

sparrenhouten wouden graaien
naar gouden oorden hoger
dan ware woorden woorden
paaiende praatjes
van koude wind

dennenmossen bossen waaien
waar golfjes klotsen
over rotsen rotsen
fraaie waters
in mijn zijn - net wijn

schoonste der schoonheden
komt voorbijgegleden door
mijn lome weten weten
als een gans over egaal
vijvervlak strak en grauw
uitgestreken in het nauw
van de eindstreep -
de dichtgeregen dag - ach

nu vader's adem
geur uitwasemt
van de zoon zijn zoon
kleuren vreugdetonen
scheuren schoon in dat
zeurend wiel dat is :
mijn ziel - ik kniel .

Schrijver: Lieve Steenberghs, 20 oktober 2006


Geplaatst in de categorie: religie

2.0 met 100 stemmen aantal keer bekeken 17.295

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)