De gedempte put
Voor Sacha Anderson
Bodemloos. De wereld wordt ontdekt. Ik lees
weer, word kwetsbaar en hard, kan reizen zoveel
ik wil, bedacht geluk, streek over de schedel:
zon die minder heet, wijn die minder wreed was
wanneer ik op mijn gemak het maanlandschap vergat.
Ik dempte, dempte niet. Zand en stof. Geen grein
verstand. Hoezo risico? Maar mijn gang alleen
was een doktersgang, niemand kende druppelpis
of wist van eenwording met de aarde, de mijne.
Wat een herademing! Vee van terrasiena,
de steden geest - naderhand
bleek de intimiteit al geschreven,
opgevoerd voor dovemansoren in de koelte
van de steegjes, en de kleren van Franciscus
waren ternauwernood van nut:
de reis was niet meer zaaks
dan het dempen van de put.
--------------------------
uit: 'Witte adel', 1991.
Inzender: Rm, 30 december 2011
Geplaatst in de categorie: individu