Het huisnummer verlicht, waar liefde woont (je zag aan de gordijnen dat dat zo was, aan de kleur van een raam, donker hardsteen, was de geveltuin vochtig, dan wist je genoeg) waar liefde woont, een doordeweekse dag achter een dichte deur, je belde aan, een leven als een oordeel, daar kleef je graag aan het vergankelijke leven. Waar op de dorpel…

Ik wil van liefde schrijven, maar ik heb de zinnen liever dan de liefde aan den lijve. Het is triest maar waar: ik timmer woorden aan elkaar tot iets dat af en toe blijft drijven, meer eigenaardig dan zeewaardig - het zal zin voor zin vergaan. Laat het rusten op de bodem van de oceaan, een scheepswrak met een kloppend hart van taal erin…

Mijn zoon, er zijn in de wereld gogen en logen te over, larielijders allerlei, killers en kaalslagers. Er zijn zoveel moegemaakten, klemgeraakten; uitgereisde roer-me-niets, murw, nurks en stuk op hun stek. Er zijn patsers en paljassen plenty, vele lepe strebers, regelneefjes en meters van Nut. Alles hier rept en roert zich, maar in het gedaver…

Ik herhaal je zonder begin of einde herhaal ik jouw lichaam De dag kent een smalle schaduw en de nacht gele kruisen het landschap is onaanzienlijk en het mensdom een rij kaarsen terwijl ik jou herhaal met mijn borsten die de holtes van jouw handen imiteren --------------------------------- uit: 'Ik herhaal je', 2000.…

Tweeduizendzoveel. Nacht. Krant. Lamp. Zolang je letters leest werkt je verstand. Mijn tv - die niet weet dat ik besta - bewoont een kamer waar ik alles zie. Zag laatst een leeszaal waar een meisje sliep en droomde later van bibliotheken waar ieder boek een boekwerk zat te lezen, Proust om Lenin, Hitler om Warhol geeuwde. Tweeduizendzoveel…

ik ween zoals de haan kraait als het ochtend wordt mijn oog een diamant zonder karaat mijn stem een klank zonder toon en rondom mij niets dan schoonheid zo ik een tak was terstond liet ik mij afzagen ---------------------------- uit: 'Gedichten', 1981.…

Sterrenbeelden schietend uit de dierenriem - Weegschaal uit balans, ascendant: Sextant - en tussen aardgordels de koers bijster. De hemel was een valkuil in de wolken. Overleven? Een werk van lange adem. Nood brak wet en lente vorst, de dronken boot de klip. De rekening volgde op het bordje dat ik zelf te berde had gebracht. Van één kwamen…

Je hebt te stellen met zo'n huisvriend. Aarde en slijm, nagels door de posten. Onteer zijn ontwerp. De spade steekt dieper naargelang zijn kunde verkiest. Al ben je buikziek, je navel is in al. Zijn toon ook zo vaderlijk aangeblazen. Granaatappelen sieren de tuin, een bord van tufsteen. Je gaat maar ga je dan. De ingang is aan een veiligheidsspeld…

De mensen sterven en zijn niet gelukkig wapper naas die deur van die skoenmaker op die hoek: muurskildering van ’s amateur in gangbare heelalverdriet. Die hobbelrige kinderskrif pryk maandelank: geen verfkwas waag om vonnis van ’s nihilis vol dampige ontnugteringsdrif of neo-transendentale angs met ruse hale weg te vaag. Hoewel nog nooit…

Wat is poëzie zonder de wind en de regen en de zon waarin alles weer droogt? hier is alleen het betonnen licht van een lege kelder…

Ik ben de minnaar die je 's nachts aan banden legt zeker mijn wellust, mijn ogen blauwe vlammen begin ik warm te draaien, stoomt mijn paardenkracht stormt het bloed door je gespannen ledematen. Ik ben de dromer die jou tot muze verheft zeeën wijken voor ons, lagunes drogen op door ons vergissen rivieren zich in hun stroom de regen beheersen…

Daar loopt hij dus buiten, een vliegje zit op zijn tong en hij spuugt het uit, kijkt of het leeft, laat het drogen op zich, hij raakt met zijn stok al de gele bladeren van de moerbeiboom een voor een aan, ze vallen voor zijn voeten. En de kraai verlaat hem niet. Je wilt hem, hij is nooit meer die daar loopt, je hebt hem juist nog gezien maar…

Ik zou haar willen kennen, deurtje in haar hoofd en zo naar binnen. Omzichtig door de doolhof die zij is. Daar is een kamer vol met alles wat zij mist. Feiten, dagen, mensen door elkaar. Het heeft gewaaid in haar. Een man is hier die dood is. Een kind dat niet bestaat. Ik snuffel in een leven, kan met alles niets beginnen. Het is goed…

Geen betere plek om het getier van een oproerig geheugen te smoren dan de keuken waar het licht neutraal naar binnen valt en ieder ding zich door een jarenlange dagelijkse sleur hanteren laat zonder oud zeer te wekken zolang ik me maar niet herinner hoe jij hier na die eerste nacht gestaan hebt als een tussen potten en pannen verdwaalde boom…

vierkant. in rijen. nummers vierkant. volgorde. hees vierkant. getallen angst. nummers tucht. dood vierkant. orde. --------------------- uit: Tucht (1980)…

In mei kocht ik een sjaal, een rode, omdat rood toch steeds terugkeert. liep toen door, eerste links, dan weer links en kwam uit op een binnenplaats bij een bank aan een bakstenen muur waar een viool de ruimte vulde, een viool van wijn en waakzaam vuur. hier wou ik blijven, levenslang en deed hem om, omdat rood toch hartverwarmend…

De stad rilt onder zijn asfalt. Ik steek al je lampen aan bij daglicht om naar de stilte te luisteren. Oorsuizingen van asters narcissen bloemen voor mijn broer - Ik heb een voor een mijn bloemen gedoofd om naar je oren te luisteren. - Luister maar; je leeft, zo zachtjes als de duif die men kan horen koeren op het Weteringcircuit…

Toch zijn het altijd weer de bomen die ons beschutten en verstaan. De wereld mag weer eens vergaan, de mensheid zich te pletter dromen, zolang hun blaren ons omzomen, hun wortels in de aarde staan; -van Atman tot en met Brahman is niemand wijzer dan de bomen. Wie heeft er altijd alle tijd, wie blijft er eeuwig op ons wachten, wie vangt…

Van alles wat ik schreef zijn dit het minste woorden. En tel ze na, het zijn er nog te veel: zelf houd ik van mijn mond vol tanden, het aaien van dit blad, de woordenschat van mijn twee handen, het stokken van mijn adem als ik zeg dat ik je hier niet kan vertellen wie of wat ik voor je ben, omdat papier me in de weg zit, en ik het juiste…

Ben ik verlegen wordt elke gedachte een bang konijntje op mijn hoofd ik kan daar verder niets aan doen: de een gaat zweten, de ander wordt rood en ik zit al gauw met een roedel konijntjes op schoot. ------------------------------------- uit: 'Sta op en wankel', 1999.…