Een koe is een merkwaardig beest wat er ook in haar geest moge zijn haar laatste woord is altijd boe…

Tevergeefs, zeggen zelfs de wolken; grassprieten kluiven dus maar en hopen dat zij nog bestaat zoals ze bestond, zonder trachten te begrijpen hoe precies; snuitkevertjes observeren. Haar haar droeg ze soms opgestoken. -------------------------------- uit: 'Miniem gebaar', 1995.…

Ik ben Van Hattum en ik weet, dat 140 pond zo heet, maar dat de naam direct vervalt, als het leven wijkt uit de Gestalt. Dan ligt, onder de naam van lijk, die honderdveertig pond te kijk; Gij zijt bij het défilé misschien: alleen ik zelf zal het niet zien. Da’s vreemd: ik zie, wat Gij niet ziet; wat Gij dán ziet, zie ik weer niet…

(She got ev'rything she needs she's an artist, she don't look back) Dichten is net als koken: je pleurt maar wat in de pan als je koken kan. ------------------------------------------- uit 'Verzamelde gedichten' (1985)…

Die moet ik nog schrijven, en die dat ik gezond ben dat ik gisteren dronken was in een grieks café daarna in een turks café, in een noors dat ik me instel op ene hoge zeer hoge gasrekening en andere dingen aan anderen - grasduinen in een steeds onverklaarbaarder wereld dat iemand zei: gij hollanders, ge zijt allemaal hetzelfde terwijl…

Morgen schijnt de zon weer is je geest helder lig je 's nachts niet wakker doet je lijf geen pijn meer is er kans op beter is het nieuwe maan ben je weer springlevend is je hartslag rustig doe je weer gewoon is er hoop of niets meer anders niets meer niets ------------------------------- uit: Chrysallis nr. 5, 1980.…

Morgen moet gij zeker komen: Morgen wordt een dag der dagen, Morgen worden duizend vragen, Schijn en schaduw weggenomen; Morgen moet gij zeker komen! Door de schemerijle wanden Van het ondiep zomerduister Tasten ogen, tasten handen Naar de morgenlijke luister Achter schemerijle wanden. Maan met helle schaduwstroken Heeft de heemlen overtogen…

Ik voel mij somber. Ei, wat zal ik doen? Een platte geest dronk nu een glaasje. Maar ik ben een poëtisch baasje en ga mijn weemoed in een versje doen. Dat is het voordeel van mijn gave. De burger kan zijn ei niet kwijt, terwijl ik, rustig mijn neerslachtigheid gelijk een paardje voor mijn kar laat draven. Is het volbracht, dan ben ik opgelucht…

Ken je het gevoel dat je gaat zitten op een stoel die er niet staat de sensatie dat iets plotseling niet is waar je het zonder twiijfel had verwacht, een onzichtbare duw van voren. Verbaasde berichten naar alle spieren: Mayday! Mayday! We zweven! We vallen! Uitklapreflex van beide armen. Daarom zit de Rietveldstoel zoals hij zit…

Men moet zijn zomers nog tellen, zijn vonnis nog vellen, men moet zijn winter nog sneeuwen men moet nog boodschappen doen voor het donker de weg vraagt, zwarte kaarsen voor in de kelder men moet de zonen nog moed inspreken, de dochters een harnas aanmeten, ijswater koken leren men moet de fotograaf nog de bloedplas wijzen zijn huis ontwennen…

Verschoor en ik zagen in de winter een man die de waarheid sprak door een versterker zo goot als een klein kacheltje en zei: 'Wat baat u goud wanneer uw ziel van ijzer is.' Alles valt. Ja alles valt en er zal menging zijn van avond in de vestiaire en buiten, boven de wind staan alle wolken stil terwijl moeder staat te schreeuwen…

Van alle pantsers nog het meest te duchten is niets - geen pantser, nergens. Niets te zien. O Djenghiz, om een wereld te veroveren is nodig: honger en gebrek, niet meer. Ik kwam vanmiddag langs een voetbalveld. Ik zag de mannen spelen. Ik kon ze niet behoeden voor 't feit dat midden op het veld niet één obstakel staat, of ooit zal staan.…

Vanochtend laat sliep hij nog, gaf niet thuis in de zoetheid van de dag. Daarna een onrustig beeld van handelingen: trui aantrekken, douchen, ontbijten bij Baboeschka. Waarna hij, bij wijze van proef, zijn gitaar twee uur lang niet aanraakte; alsof het hem moeite kostte een of ander akkoord te vinden vandaag, vandaag zijn vingers…

Ze werkt op een kantoor dat in renovaties doet. Ze heeft een tafel, een raam, een telefoon en een grote zwarte stoel. Ze zitde hele dag naast een thermoskan koffie en kijkt naar pizzeria Piccolini waar mannen met tuinslangen stoelen schoonspuiten. Af en toe haalt ze een kam door haar haar. Ze werd ziek en kon een paar dagen niet komen. Toen kwam…

en als je weggaat... regen, er dreigt regen, storm blaast zand weg over de wegen, men moet zijn ogen beschermen. angstige vogels zwermen boven het land. de lucht is zwart. ... zeg langzaam: Ik hou van regen. Ik hou van storm. Ik ben niet bang. ======================================================= uit 'Verzamelde Gedichten' van…

O, kindren, kindren, die nooit wezen zult, Omdat uw moeder alle warmte weerde, En liever ’t hart door eigen gloed verteerde, Dan u te dragen in een schoongeduld… Hoe heeft uw liefheid toch mijn droom vervuld, Als in de nacht de schimmen wederkeerden, Die daags ik uitdreef, naar ’t mijn wil begeerde, Maar die dan kwamen, klagend hoogmoed’s schuld…

Schrijvenderwijs was ik ingeslapen, schrijvenderwijs werd ik wakker bij nacht omdat er woorden stonden te blaten onder het open raam waar ik lag. Wie had hen daar bijeengedreven, was het de honger of was het de wind? Ze stonden in een beginnende regen doodstil te kleumen op het grind. Toen heb ik ze mee naar boven genomen, de grote…

Er wordt een man al jarenlang gegijzeld Ergens in een stille buitenwijk Van een vriendelijke stad In een vredelievend land Zijn belagers zijn stuk voor stuk rechtschapen, Zachtmoedige mensen Ze zorgen voor hem als een moeder voor haar kind Hij krijgt twee keer per dag een warme maaltijd En alle vruchten van de streek Ze komen langs om met…

Vannacht meegespeeld met Bird. Zoals altijd te laat en slordig in pak telt hij snel af. Maar nog voordat.... al vooruit gesneld, geveld in een spervuur van noten. Het koper terug in de koffer ligt als een duimzuigend kind op groen fluweel met kleine nageltjes. Even later staat hij dik en verleefd aan de overkant van de straat vol…

Herneem, o woord, uw hoge vlucht de tijd wacht al een eeuwigheid. Auto's roesten, stormen razen en de huiselijke haard wordt bedreigd. Hoor toe, o klank, onder uw voeten het ritme van wielen op de rails, met in uw geheugen de eigen stappen op duizenden kilometers aardoppervlak. O kom, geduld, laat uw ogen genieten van het landschap dat…