Ruiter en paard zijn voorbij. De hoefslag dreunt in mijn oor. De hoefslag herinnert mij Aan al wat ik was en verloor. Nu welhaast onhoorbaar vergaat In de stervende dag het geluid. Wat is van mijn vroegere staat Mijn eigen, mij blijvende buit? Bestaat er alleen voor de geest Een samenhang? Of is dit schijn? Is iemand wel één uur geweest…

Tot diep in de avond blijven de honderden spreeuwen in hun slaapbomen aan de drukke gracht klaarwakker. Bij elke onverwachte geluidsexplosie zetten ze het op een schreeuwen. Hun schril protest versplintert het uurglas van de nacht, geeft stem aan de stomme wanhoop van wie door innerlijk tumult bezocht slapeloos in het donker liggen.…

Te schrijven zoals mijn grootouders een telefoongesprek voerden. Ze belden nooit, ze werden een doodenkele keer gebeld en konden tot aan het einde van hun leven niet geloven dat hun stemmen ook elders klonken. Hing de telefoon weer op de plek van de koffiemolen, zei mijn grootmoeder bijvoorbeeld na lage tijd: ze zeggen dat ze komen…

Ik trachtte jou te bellen, in de cel die je een uitzicht op het kerkhof biedt. De zon brak door. De stenen blonken wit. Cipressen. De verbinding lukte niet. Het ijzer van het hek ontsloot zich wel. De kindergrafjes liggen hier apart. Er waren een paar ééndagsvliegen bij. Geen omber* foto's in een blikken rand. Ik struikelde over zo'n klein…

Op het Lange Voorhout kwam ik Louis Couperus tegen Hij droeg een duffelse jas en een zwierige hoed en onder zijn arm een klein wit poedeltje dat was bewerkt met een flitspuit onkiese parfum Hij knikte beleefd en ik, blij verrast: hé Louis! Dat vond hij net iets te pop…

Ik wist al wat voor brief het was voordat ik maar een woordje las van wat er stond: een jongenshandschrift is altijd zo hoekig als de puberteit, meisjes zijn rond. Handschrift met meer betekenis dan alles wat de inhoud is van deze brief: de letters, krullerig en fijn, ze zeggen: 'k Wil je meisje zijn, ik heb je lief.' Ik heb vandaag…

Mijn eerste woordd was r aa m Het hing in de eerste klas vlak onder het raam Later zag ik ook d eu r. Je kon naar buiten dan waren de woorden weg maar hun beeld zweefde nog in mijn hoofd. Ik leerde dat de letters van het woord vrij konden fladderen maar deze bleven samen. Tot ik een naam gaf aan bijna alle dingen in…

Gehavend had zij willen liggen onder de vleugel waar hij zijn ballade uit de toetsen wrong - schroomvallige opsnijder de liezen aan flarden haar binnenste rodelippen rillend, zoete pijn. Wat omsloten ligt schuilt tussen vleugels van de Kleine Paarlemoervlinder, fladderende door de eindeloos lange gang naar het warme zwart waar niemand meer…

'Als laatste telg van een vermoeid geslacht' beheerst zij nog met souvereine nukken het wrak kasteel met wildernis en stukken priëel, weerspiegeld in de moddergracht. Slechts Kee, de stijve meid, hoort soms haar klacht, dat geldelijke zorgen haar bedrukken en zij zich van de rheuma niet kan bukken. Verweesd schat zij de resten van haar macht…

Je honger naar zelfbehoud wens ik te begrijpen, maar ook is er het verdriet om de nasleep van zo'n verlies, dat je eeuwig op vakantie doet gaan naar onvertaalbare afgetopte bergen, naar heuvels zonder tegenspraak en dit natuurlijk op neutraal terrein, waar, eenmaal ingevuld, de open plek in mijn hart voorgoed onvervuld zal blijven.…

De vogels in het stedelijk luchtruim schrijven een winterbrief aan de mensen in de straten. Cirkelend op het witte blad van de hemel zijn zij hun eigen letters, veren en kraakbeen. Al hun zinnen beginnen met uitroeptekens. De taal der vogels is vol gevleugelde woorden. Weinigen kunnen hun kraaienpoten lezen. Weinigen worden wijs uit hun…

Wijze: Vooruit! Acht uur ! zo klinkt door alle landen, Acht uur zij onze arbeidstijd Acht uur aan d'arbeid onzer handen En ook van onze geest gewijd. Wij willen flink en krachtig werken, Maar 't lichaam geven zijne eis! Wij willen maag en geest versterken, En vrijheid - zelfs tot elke prijs. Acht uur! Acht uur! Geen langer arbeidsduur…

Volgens de bovenmeester was ik een mulo-kandidaat voorbeeld van grijze middelmaat, onopvallend verlegen, tot niet bijster veel in staat Toen mijn vader verhaal kwam halen keek meester peinzend voor zich uit zat zo'n jongen werkelijk in zijn klas? Vader kwam briesend thuis: hij wist niet eens je naam of wie je was ik knikte maar wist: meester…

Je hoefde enkel maar te zeggen: Sinterklaas staat op het dak, en dan waren ze gehoorzaam en zo lief en zoet en mak. Pas op voor Sinterklaas, hij staat te luisteren misschien Pas op voor Sinterklaas, hij staat op 't dak en kan jou zien, en dan waren ze zo aardig en zo lief en zo hulpvaardig, maar helaas, helaas, helaas, ze geloven nu niet…

Tast met de loep af het geleefde leven en zie geen litteken gesloten wie heeft de onzin uitgevonden: de tijd heelt alle wonden --------------------------------------- uit: 'Het Depressionisme', 1988.…

Elke dag worden duizenden mensen geboren Elke dag gaan duizenden mensen dood Elke dag vrijen duizenden met andere duizenden en moorden enkelingen duizenden uit Elke dag zoek ik naarstig naar mensen en ga met mijn kop door duizenden muren -------------------------------------------------- uit: 'Een haven voor alle woorden', 2012.…

Het kwijt zijn van dingen is een grootse vorm van zelfhaat. Hoe hard alle andere dingen ook roepen: 'Maar wij zijn er toch?', je zoekt en zoekt, steeds kleiner, steeds dieper begraven onder wat je vond, terwijl het buiten langzaam donker wordt. ------------------------------------------- uit: 'Het ging over rozen', 2002…

Winter nadert. Ik voel het aan de lucht En aan de woorden die ik schrijf. Alles wordt klaarder: de straat Is tot aan zijn eind te zien. De woorden Hebben geen eind. Ik ben dichter Bij de waarheid in december Dan in juli. Ik ben dichter Bij de gratie van de kalender, lijkt het Soms wel. Toch, de woorden niet, de steden Nemen hun…

Het goede boek - je kunt het zomaar kopen Je neemt het mee, je zet het in een kast Het zal je nimmer voor de voeten lopen Maar legt, zodra je wilt, een wereld open En daarin ben je dan zijn eregast. -------------------------------- uit: 1978…

en grondverf, meester van dit schildersbedrijf, van liefdevol strijken over de posten van de deuren als waren het houten dijen, van blozend kleuren met zachte kwasten van roofdierharen, branden, schaven en met de vingertoppen schuren, van glad als tot kunststof trekken van de lakken in duizenden tinten. Dit bedrijf, dit gehoond ambacht dat…