zijn familie en wij buren ineens allemaal tegelijk op bezoek in zijn kamer de spullen onder ons verdeeld. alleen de brief in het linkervakje van de zelfgemaakte groene, houten kast durven we weg te gooien noch te posten of te lezen een week later loop ik onder het erfstuk, zijn paraplu. door zijn regen…

Er staan in dit gebouw, in elke klas, verzuurde dames en verzakte heren hun lang gestorven wijsheid te dicteren, wakker gehouden door wat pen-gekras. De taak van heel dat traag docentenras ? De vragen van de jeugd te confisqueren, haar creativiteit elimineren totdat zij loopt in eender, trage pas. Nieuwsgierigheid wordt hier beschouwd als…

de wind maakte zich los uit de zee langs de kust waar ze een schaduw was een duin in een jas wind die spotte haar aanraakte tumult maakte vleugels de regen sloeg over het huis eerder dan over haar op het dak en tegen de ramen weerlicht en de eerste donderslag het huis zou het verhaal niet afstaan niet opensplijten ze liep weg in…

Als kind door een sfinx gebeten. Als man door de mangel gehaald. Enigszins afzijdig van de rest zich voelend op z'n best. Wat te worden nooit geweten; weifel en wankel als basis en bron. Ik (is de worm in het wonder) ben de dertiende uit het dozijn; de vroeg al van mammon en pappot weggevluchte, vele malen ten hele verdwaalde Cino…

De hese toonaard van haar 'ja meneer,' doet hem zijn brieven onbekookt bekorten. Wat ook aan zijn ethiek mag schorten, hij is gehuwd en stelt zich nog te weer. Haar zoele blik drijft spanning in zijn post. En 't brievenboek legt zij zó innig neer dat haar elektrisch haar hem zacht en teer het voorhoofd streelt en weerstand kost. Met droge…

Bloemen, waarin wij bloeien zonder bodem, zijn onze leden in elkaar gevouwen en ons gelaat is niet meer te benoemen. Wij worden koning in elkanders bloed. Gronden, in schemering gehouden, met wind en eenzaamheid gevoed, vlijen zich open, horizonnen wijken en worden afgesponnen, er is geen landschap meer behoed voor deze enige getrouwe…

Mocht je me uitnodigen op je feestje wat zal ik afwezig zijn. Ik zal menen dat je me uitnodigt omdat het hoort. Het zal me zo verwarren dat ik niet mezelf ben en niet weet wat ik moet zeggen, iets zeg wat niet ter zake doet iets wat het gesprek opbreekt en waarvoor ik me schaam. Noemt iemand dan mijn naam dan zal het vreemd zijn dat ik…

Geen nacht gaat voorbij zonder de blues, zingt de jazzman. Geen nacht zonder Hamlet, verzucht de toneelman. De schouwburg zijn geheime woning. Zijn huid een regenjas, want uit de hemel van het toneelhuis vallen tranen. Het leven dat hij doorneemt is onecht en nabootsing. Opdracht de vluchtige kroniekschrijver te zijn. Gedacht, dat, als woorden…

Nou vertel ut maar Brood wat moes jij met een elektriese apothekers weegschaal achter op je fiets (terwijl ut vroor & kraakte plus sneeuw - terzijde) ter waarde van een gemiddeld maandloon...? Hak geruild met een verslaafde neger voor een paar suede punt schoene en een goed gesprek. Hier heb je over nagedacht Brood! En waar is de waardevolle…

wanneer ik al mijn uren zou rangschikken naar de wijze van besteding, in rubrieken, die ik weer uit zou zetten in grafieken, beleefde ik geen leuke ogenblikken. laag kruipen is het karakteristieke van de studeerlijn, met zijn flauwe knikken, die bij tentamens als zaagtanden prikken, bij herexamens met de hoogste pieken. teneinde deze curve…

Een klagende mist is al grievend gevallen De verstikkende deken heeft mijn lichaam getart. Mijn wankele welzijn is tot schimmen vervallen De mist heeft mij diep in mijn wezen verward. Het schimmig verleden had me kwetsbaar gemaakt Een blik vol afschuw uit een grimmig geweten. In zijn ijzige ogen was mijn neergang ontwaakt En vervolgens in roestige…

Op die leeftijd waren dingen in het water niet gezien maar beseft als uitslag van een soort waarnemen dat veel scherper en nauwkeuriger werkt het belang daarvan werd niet onderschat wel gevreesd en vermeden totdat, na een nacht van klam bewegen het vergaan van ochtendnevels werd geconstateerd toch is het leven van zulke verschijnselen eindeloos…

Nu is de lucht met blauwe denkbeelden overtrokken, de avond koel als een avond werkelijk is: licht, koel, hulpvaardig. Ik strijk je over je haar. Je haar is veilig: bloemen zijn overal aanwezig. Je handen zijn overal aanwezig. In de stoel lees je me als een krant. Je legt de krant weg: adem die je inhoudt, uitademt, inhoudt; vormt. Wèl…

Op de rand van mijn slaap treuzelt een gedachte. Geduldig blijf ik wachten tot zij komen zal of gaan. Buiten blijft de tijd bedremmeld staan. De aarde knipoogt naar de zon. De maan verbleekt, de nacht wordt duister. Ik wil niet slapen nog en luister naar het zingen van de slang en van de draak. Het is nog onbegonnen tijd als ik ontwaak op…

Komend van diep, zijn intieme waterwereld verlaten hebbende, laat een krab zich zomaar, ruggelings op de schelpenbank werpen om, zonder verzet, het leven te laten in de krachtigste vogelbek, maar waardoor zijn pantserschild (als meest duurzame deel) wel kans maakt om gekoesterd te worden in de zeevondstenverzameling van een kind?…

Mijn moeder leefde voor zichzelf te lang; Vandaar dat zij haar laatste grijze dagen Veelal verdeed met mopperen en klagen, Een vruchteloze, zure zwanenzang. Toch schepte zij een kinderlijk behagen In onze dagelijkse ommegang Als ik weg uit het huis, uit haar gevang Haar rondreed in haar invalidenwagen. De vreugde was niet altijd onverdeeld:…

De klinker en de medeklinker zijn De weke onderbuik en het korset Dichter is hij die, schijnbaar zonder pijn, Het vormeloze in de steigers zet. Zijn woorden, corpulent of slank van lijn, Verenigen zich vloeiend tot couplet. De moeiteloosheid, niet het rookgordijn, Is zijn geheim. Met taal gaat hij naar bed. De taal, van A tot Z, is zijn…

Het roze aderwerk: de lijnen met een dun penseel gezet, en hoe het aan de slapen marmert. Ledematen die in steen verstomden- de vingertoppen broos, in kringen heeft de tijd korstmossen, algen afgezet op schouderblad, een borstbeen dat, nog niet gebarsten, lijkt te spreken- nee, alles is stil nu. Je staat in de post van de deur. Geen negatief…

Het is weer scharreldag voor kruimelduiven. Die hoeven niet weg. Die missen een pootje. Die zwijgen: 'Kijk naar je eige, zeik niet over aankomst en hoe laat.' Er zal een trein zijn en eruitgetuimel en iemand die wuift en sprongetjes maakt en onverstaanbaar van een reis gaat roepen naar wie daar al jaren staat. -------------------------…

De kookkunst van moeders. De wuivende takken voor het raam. De giechelende busconducteur en zijn pet vol mosterd. De laatste uren van Jacques Rigaut. De ongelezen pagina's in bibliotheken. De nagels van schooljuffrouwen De aberraties van de Nederlandse spelling. Elke speling van het lot. Het taaie van de escargot. De schoenen van de ballerina…