Hoe vaak wordt van 'verval' gepredikt Maar ach, verval is het pas echt Wanneer een kind 'n kip ziet lopen En dan "Kijk daar gaat 'n Nugget!" zegt -------------------------------------------- uit: 'Dichters in de Prinsentuin', 2005.…

troep kijken troep kopen waarom schrijft niemand we verlangen naar een psychedelische erotische filmhemel waarin we perfecte lichamen mogen uitkiezen per standje een aparte set spieren inclusief atletisch uithoudingsvermogen dan weer een neger dan weer een chinees te zijn door de week en in het weekend een dagje alleskoopparadijs…

Je staat te glunderen, alsof je al gewonnen hebt. Of wil je de menukaart zien? Lieveling, er trok vandaag een optocht door de straat, er was confetti, er waren voorzorgsmaatregelen, er was genoeg voor iedereen. De dag stond bol van nijverheid. Dit is geen gezeur, dit is de kolder in m'n kop, secondewerk. En dit hier liep ik in de oorlog…

Zo herinner ik me de voddenkoopman van de overkant. Ik was in deze ontvolkte buurt zijn laatste klant. Zittend aan het raam zie ik nog zijn volle kar staan. Midden op de weg. Hoor zijn roep. Wat vrolijk en somber stemt, want als ik er niet meer ben, wie herinnert zich dan zijn stem? -------------------------------------------- uit: '…

De hemel is met muizenhuid bespannen en insecten zitten met lood gevuld op straat als het geluid van brekend glas verbaast. Men ziet een hand die fles na fles de hand is van een prototypische bedelares! Ze ademt in en uit en dan vallen er woorden (het, is, roestig) naast de glasbak uit haar mond. Muizenhuid. Lood. -----------------------…

Het waren mooie jaren toen de geest woei op bijeenkomsten tijdens andermans kantooruren bij versterkte tot zeer versterkte muziek. Mooie jaren waarin de neiging tot speelsheid der werkende klasse onomstotelijk werd vastgesteld. Maar uit de ledige hemel viel de ontzaggelijke stropdas. ------------------------------- uit: 'Vroege sneeuw…

Barstensvol tijd dwingt het silhouet van deze bergen een enkele oogopslag. Want precies zo zagen holenmensen de Matterhorn hier als een reusachtig baken de hemel in wijzen. En precies ditzelfde landschap zal zich tonen wanneer mensheid als een dun maar koppig laagje overmoed van de eeuwigheid is afgeschraapt. Maar om door wie te worden bekeken…

Geboekstaafd is alles behalve. Zakdoek voor het aangezicht. Wacht u voor de honden in de straat. Schoonheid van roest. De bek vol stenen. De piramide van oude appeltjes. Bij wijze van proef. Het blauw van de plekken. De ontmoeting vond plaats. Bij het mosterdgas zijn wel wat ongelukjes gebeurd. In mijn doodgezwegen zwijgen. ---------…

De achterkant van Rome is een koker met harde stemmen, was die hangt te drogen. Hier klinkt in mei een oude lente met in de ochtend oud geluid van duiven, terwijl de nacht blijft kleven aan de stenen; er grauwt alleen wat dag doorheen. Vanuit de kamers is de hemel dicht; pas als je uit het raam buigt, kiert hij licht. Beelden van Huisraad…

Vanochtend was de wereld weer erg goed begonnen met blauwe lucht en hier en daar een wolk van zelfgesponnen suiker, en in haar schaduw op de grond een koe, maar als altijd hield ze het voor bekeken toen ik onder haar door reed, over haar heen, en hoorde dat er vandaag geen doden maar wel een paar gewonden waren, en dat we mochten hopen dat…

Wie zaten er vanochtend in de bus behalve de chauffeur wiens roze wang zo vloekte met zijn mooie rooie haar. Een woeste oude boer met grijze ogen en zijn gezicht in aanslag, en een woelig kind doofstom, dat met zijn eigen dunne vingers praatte. Een vrouw van vijftig, een zigeunerin of zo ze stapte uit bij het woonwagenkamp ze had een luipaard-jasje…

Nu de Grote Nieuwe Laatste Moederlijke Oorlog slechts drie weken duurde, honderddrieënzeventig doden snik aan onze kant, enkele tienduizenden bij nou ja de vijand, en het lentezonnetje schijnt en op het balkon bloeien de planten allerkleurigst nu de wapenen gesproken de schedels gespleten de ledematen bloederig uit de moskeeën trippelen bovendien…

wat uit de mond komt zijn alleen maar woorden vleermuizen botsend tegen het niets - de gedachtengang van een grot naakt zal ik uit het duister treden en dan blind de zon omhelzen de gedachtensprong een schot - zo draait een mens de wond uit zicht [Vert. Laurens Vancrevel] ------------------------------------- Uit: 'Met andere woorden…

Alles wat denkbaar is fladdert en flitst. Geen la om het in op te slaan laat staan sorteren. Wij zoeken toevlucht in wat al gevangen, gedresseerd: boek, film, toneel, elk getemd deel van fladderend flitsgeheel. ----------------------------- uit: 'Staalkaart', 2001.…

Elk woord gezegd hier was al veel. In doods gemompel: torentijd, de namen van de wielerkoers of 'hoi' tegen een leuke meid. 's Zaterdagsavonds tentmuziek. Dan sloot het dorp de wereld af. Fietsers verstarden tot publiek. Dichter und Bauer, waarom niet. Straat langs het water. Kritisch punt. Wat kwam na de muziek tot stand? Kijk zonder…

Om te overleven schouwen we je weg Slokken we je schaduw op. We plaatsen je Achter ons, zo dichtbij Dat ons bloed begint te stromen. Lievevrouwebedstro omgroeit ons Bedenkelijk snel. Met onze rug naar je toe wachten we je In slaap, ademen onhoorbaar Onze herinneringen uit. Geen sterfscène zullen we nog delen. Ons hiernamaals is leeg…

Gebouwen zijn aandoenlijk als ruïne, Hun ziel ligt bloot. Paleizen, kerken, banken, Geen sterveling die weet waartoe ze dienen. Je hoort dus overal de luide klanken Van tuba en trompet en mandoline En ziet er mensen langs de straten trekken Met feestgetoeter en plezier voor tienen. Dit is een stad van louter lachebekken. Hun meester is de…

De aangepasten aan de maatschappij testen vandaag massaal mijn tolerantie. Ze doen een dagje tijdens de vakantie, de dierentuin hoort er natuurlijk ook bij. Een trainingspak in felle neonkleuren (geen dier hier evenaart dit kleurvertoon) waarop New Generation, Yellowstone en kinderen die rennen, klimmen zeuren. De dieren zijn door ons hier…

Ze hebben hun moskee gebouwd om onze gulden van god. Ze zijn gekomen als soldaten maar zonder geweer. Hun wapen is honger. Ze zijn hier als veroveraars van recht op leven. ------------------------------ uit: 'Verzameld werk', 1990.…

Die winter was het koud in Amsterdam Ik zag onduidelijke vormen zich oplossen in de mist vage lichtschijnsels de schoonheid van de dingen overstromen de regen de rest wegvagen De eenzaamheid heeft smaak de smaak van de kou die in je lichaam binnendringt een trieste smaak als van de dag na een feest Hoe kan ik nog denken het water bevriest…