274 resultaten.
Met wortel en tak
gedicht
3.0 met 13 stemmen 7.481 Twee handen woelen
in vochtige bosgrond
Een stem. 'Tien dagen geleden - hier -
veertig of vijftig.'
Binnen de jaarringen
is dit moment nog geen
tiende millimeter dik.
't Graven stokt
het licht druipt
langs de stammen.
Twee handen
de polsen gebonden
steken zwart biddend
uit de aarde omhoog.
--------------------------…
Afgunst
gedicht
1.0 met 108 stemmen 7.470 Een boom kiest zorgvuldig zijn plaats
om daar nooit meer vandaan te gaan.
Met niets dan zonlicht en lucht
versterken zijn wortels hun greep
op de wereld en neemt in zijn kruin
het overzicht toe. Zonder beschutting
wordt het leven in alle seizoenen pas
echt getrotseerd. Dat op zijn stam
onze hand zich soms neervlijt in een
groet of is het…
Wij waren geheim
gedicht
3.0 met 4 stemmen 2.412 Onvindbaar waren we die lange dag:
we waren de paadjes achterlangs en binnendoor,
brandnetels en berkenstammen, de ondoorzichtige
oude kas achter in de tuin van een van ons,
hutten in de bomen, in de bosjes waren we,
verstopt onder bruggetjes en laaghangende
takken van treurwilgen bij de gracht. We wisten alles
van stekelbaars en salamander…
Het oog van de orkaan
gedicht
3.0 met 29 stemmen 10.480 Zo zondag dat de wind hier niet
over de pier blaast noch in 't park
de hond dolt is het mij te moede
en zulke taal ook drukt mij uit
als tube's laatste, allerlaatste...
Op straat stappen of ze mij halen:
geen jeugd, geen jacht, komt u maar mee!
maar nee, is het roerloze extase:
een stille gang, tikken zeg niks!
Hier rust lawaai van woede…
Een egel.
gedicht
3.0 met 25 stemmen 9.494 Een egel die, gestart te Smilde,
naar Hindelopen lopen wilde,
zeeg halverwege in elkaar
met een aanmerkelijke blaar.
Ach had ik, hoorde men hem snikken,
maar iets om die mee door te prikken.…
Strand
gedicht
4.0 met 4 stemmen 4.168 Een zandstraal wind in de rug,
ergens tussen de badweg en Het Hon
het strand een aftelrijm van palen.
Waar de zee nog dun is als een pink
rollen strandlopertjes als biljartballen
over het laken van het water,
overrompeld soms door zeeschuim.
En waar het duin verzandt
Ontstaan om wrakhout, flessen, banden,
nieuwe duinen, niet hoger dan mijn…
De rode beuk
gedicht
3.0 met 38 stemmen 12.613 Hier staat de rode beuk
met het eindeloos grote
geduld van een boom.
Hier staat de rode beuk
hij ziet en hij hoort ons
en is ons vergeten.
Hier staat de rode beuk
voor hem is het altijd altijd
en hier is het nergens…
Blauw
gedicht
3.0 met 24 stemmen 6.265 kleine droefheid roept en raast
als regen in de duinen
kleine droefheid kijkt verdwaasd
naar de bramen neder.
zwarte vrucht van droefheid
in de regen, zoet en koud
roept en raast, verdwaasd en teder.
koude duinen, wolkenblauw
bewaasd, omringen de verdwaalde
droefheid, stervend haast,
die in al haar kleinheid
roept en raast.
-------…
Onder de zoden
gedicht
3.0 met 22 stemmen 5.805 ik siepel ik siepel ik holderdebol
verlegen vergetend de oude knol
ik rol over m'n kop
in het groene gras
'k hoor het weer zingen
het lage gewas
het vredige groeisel
dat een deken was:
een wolletje wei
vol zachtheid vol geur
groener dan groen in een ruimte
die blauw wordt van kleur.
ik rolper ik stolper
ga kop over kol
ik boor…
De zee
gedicht
3.0 met 31 stemmen 10.069 Grijze dromen kent de zee er vele
van vissers en van havelozen.
Elke doodsschreeuw wordt er opgenomen
en stijgt omhoog terwijl de kelen zinken,
zich voegend tot een net van wolken
waaruit de regen spat over de stervelingen.
Maar nergens kun je dieper staren
dan in de spieren van de golven
en je een tijger van een kerel wanen
of met verdronkenen…
een donker bos 1
gedicht
3.0 met 19 stemmen 9.729 Winterbos. Uitzicht, kort als een kamer, dat,
praktisch tegelijk, terugwijkt met elke stap. Krap
licht. Een schutting, langs een wei, die ik bedacht,
sluit alles nog meer af, vergroot intimiteit.
De kleur raakt al nuances kwijt. Een tak is evengoed
een hand, die, als ik stilsta, naar mij grijpt.
Schemering die het toevouwt, boom, weg, bos.…
In Lecto - in bed 5 december
gedicht
3.0 met 48 stemmen 16.374 Nog onbevangen in mijzelf weggekropen,
hoor ik de regen dansen met de wind;
ze zijn elkaar wat ál te goed gezind,
als dat maar niet op noodweer uit zal lopen.
Ik draai me om en schurk me als een kind
aan wollen warmte die mij om zal dopen
tot trage slak die vrijelijk mag hopen
op duurzaamheid, de luiheid welgezind.
De wilde paringsdans van…
De eikel spreekt
gedicht
3.0 met 30 stemmen 9.409 Waar mijn ontbladerde vader
zijn harige takken laat ruisen,
en de bast van mijn moeder
met welgevallen beziet,
wordt de mier op de grond
door mijn val invalide.
Wellicht word ik woudreus,
en schud met de vuist naar
mijn vader die kromgroeit.…
Houtje
gedicht
3.0 met 44 stemmen 13.222 Het houtje drijft op de zee
het kleine houtje op de grote zee
het voelt zich erg eenzaam
Eerst leek dat drijven wel wat
zo afwisselend
en tegelijk zo wijd
maar op den duur wil je toch meer vastigheid
en er is ook helemaal geen conversatie
Je komt bijna nooit een ander houtje tegen
en de zee geeft helemaal niets om je
De…
Die bloedrode lichtvlek
gedicht
3.0 met 44 stemmen 13.309 Die bloedrode lichtvlek – misschien de maan.
Dan heeft een zandstorm haar afgeduisterd,
Maar als die vlek de zon is, moet alles vergaan.
Er wordt niet meer gesproken, wel gefluisterd.
Enkelen zoeken de weg langs de kerk
Waar twee monsters rukken, reuzensterk,
Tuimelend aan een metalen keten,
Met razend gebrul. Ik had nooit geweten
Dat zo woeste…
Mozaiek
gedicht
4.0 met 18 stemmen 5.784 stil staat de droom
half gereefd blijft het zeil
gedrang van deeltjes
steen op steen
stoot water tot beweging
nadert een eiland
altijd op een steenworp afstand
schip gemetseld in een lucht van bladgoud
--------------------------
uit: Maatstaf, 1979.…
De zee
gedicht
3.0 met 24 stemmen 14.656 Wat een machtig en woelerig deinen
van baar op baar,
bruisend opstaand en bruisend verdwijnend
over elkaar.
De stemklank der mensen die zingen
maakt mij zo wrang;
van verouderde krachtloze dingen
spreekt mij hun zang.
Doe uw geesten mij bouwen een woning
diep in uw schoot,
waar ik zingen zal als barenkoning
tot mijne dood.…
KUST
gedicht
3.0 met 5 stemmen 1.388 Zand leeft van waaien
De bomen tonen van binnen de aarde
het groen
Aan zee drinkt land
los schuim, een witte egel,
hunkerend, stekelig.…
Een traditioneel gedicht
gedicht
4.0 met 352 stemmen 10.460 Het braakland in de verte. Een woord oud als de weg naar Rome,
we hebben de verleiding niet weerstaan. Lijnen en plannen maken
dit uitdijende weiland. We zijn aangekondigd - houd je mond toch,
je ziet ons spoken, zoek een betrouwbare bron, huiverig voor iets
dat maar voorbij blijft gaan. Dan sta je recht en grijpt me beet. Nee,
het was…
Al ben je je er niet van bewust
gedicht
2.0 met 73 stemmen 8.189 Al ben je je er niet van bewust,
ergens in jou tikt polsslagprik-
kelend een zonnewetensvolle
biologische klok je bestaan aan.
Uit lijfsbehoud beeft al wat leeft
binnenlands met oergrond mee.
Neem nu de Spitsbergse ganzen:
leggen ze hun eieren twee weken
te vroeg, dan bevriezen ze, doch
is het twee weken te laat, dan valt
de winter in vóór…