(als Louis Couperus nog zou leven en dit alles mocht aanschouwen) Voor gij aanstonds het stadion betreedt Houdt mes en eene vuurwerkbom gereed Zie ginds die vreemde spits van PSV Hij is de vrucht eener prostituee Toont in den zoomer trots uw blooten bast Waar twintig liter Heineken in past Spuwt geel en groenen fluimen op den vloer En…

Het is het niet bedoelde. De huisspin bungeejumpend tussen zijn vier poten. Het schonkig hoofd gevuld met roes, ronkend op zijn blad. Het is de vlieg die zich kwiek in de poten wrijft na een gigasnelle landing. De wellustige voet die zonder erg zijn poot streelt en niet het ademende been van een ander. De zachte schuierharen zijn het bij…

Het onderliggende het zich tonende, het zich tonende het zich tonende. Op voormalige zeebodem een vinexvesting, met zo natuurlijk mogelijk bos omgeven, recreatiepaden, en met kunstwerk binnenkort. Alma Mater heet het beeld van Johan IJzerman en wordt gebouwd van gras, de schil waarop wij leven. Hier zijn pionieren klootjes of crimineel…

Dagelijks denk ik aan de man hier in de buurt die als de brug geopend was wild begon te dansen langs de Kosterverlorenvaart en met zijn dans de schepen begeleidde die zand naar IJburg brachten hij sliep in een verloren hoekje naast het skatepark en het hondenveld in de beschutting van een elektriciteitshuisje onder een struik en zijn matras…

is mooi van kleur en alleen om de motieven is ’t de moeite waard; langs de kaaien is het echt, de schepen als hoofdzaak met water en lucht, een fijn grijs, en in ’t algemeen vind ik het wel waar wat men van Antwerpen zegt, dat de vrouwen er mooi zijn: lichtere tonen in het vlees, lila tonen in de kleren – alsof ik tien jaar…

De lentemiddag komt met een groen licht Over de daken, met toeters en bellen, U altegader in dit huis vertellen Dat dromen niet voor praktijk zijn gezwicht. Wij samen, doe het zelvende rebellen, Verbouwen ieder schuurtje tot gedicht Om niet, als u, Muze, in katzwijm ligt Het zonder onderdak te moeten stellen. Hier, in de achtertuin, snurkten…

De paden op! Welja, dat ene pad dat heel de tuin bestrijkt: het rondje binnendoor. Diagonale bielzen hogen hier en daar wat op. En dat is dat. Wat heb je met me voor dat wij hier gaan? Een achtertuin van zes bij acht, een spoor van slakken, minder dan een blokje om. Jij zegt: 'Dit is het binnenpad.' Volstaat het schijnbaar vierkant van…

Waar wij nu staan heette hier en de verte noemt men ginder. Tot het plots door lijnen werd verdeeld in ons en andermans gras. Een streep veel dunner nog dan niks bepaalde dat wij voortaan hetzelfde en iedereen daarachter, echt heel anders was. -------------------------------------------- Uit: "'s Nachts verdwijnt de wereld", 2016…

Dordrecht, ik heb het zelf gezien, want ik ben er zelf geweest. Overal muren en ramen. Mensen lopen door de straten. Er is een kerk, waarin geloof werd scherpgesteld. En al die huizen! Naar verluidt trekken jongens zich er af en staan er meisjes naakt onder de douche. Is het leven daar net zo als elders – vuil dat de lichamen van mens en…

Spijker op je voordeur het bleke houten masker tegen het kwaad. De giftige blikken staren dood en verderf tegemoet. Al wat het op je voorzien heeft draait zich om en druipt af de holle ogen dwingen. Slaap in en geloof dat ze elk onheil buiten sluiten. Dan is het zover en kom je je eigen huis niet meer binnen. -----------------------…

Thuis leeft het. Kalme slakken signeren elke avond de mat. De vriendelijke pissebed drentelt over het tapijt. In de gootsteen bloeit een klein groen plantje. Leven gaat zijn gang. Op de witte muur slingert een rode duizendpoot. In elke hoek een spin. Langs de plint flitst 's nachts een muis. Er woont hier ook een mens - die af en toe wat…

Soms, fietsend langs donkere grachten, duikt je blik ongevraagd een woonkamer binnen, stuit op een glimlach, een hand op een schouder, maar je bent al voorbij. Niet meer dan een tiende seconde lijkt nodig om haarscherp te tonen waar het om gaat. Moet je in je huis misschien gewoonweg trachten te kijken alsof je er toevallig voorbij rijdt.…

Ons houvast heet landschap. Wij planten de dagen vol bomen en dromen van dijken en duinen die als we er stranden nog lijken op wat we bewaren. Wij sparen gedachten en spannen steeds samen. Het noemen van namen als vogel of wind overbodig voor wie zal beamen dat alles wat nodig is staat waar het hoort. Zoemen van camera's blijft achterwege…

Je voelt je razendsnel vertrouwd met oude steden, fraai gebouwd om torens heen: al kende je daar heg noch steg, na een klein uur vind je de weg heel goed alleen. Maar neem een wijk uit onze tijd: je raakt er vaak de weg nog kwijt na honderd keer. Zelfs in één bouwwerk, één kantoor, zoek je je rot, de jaren door en telkens weer. Ach,…

Vandaag zou ik je een brief schrijven een brief waarin ik iets wilde begrijpen maar ik deed dat niet, het ging te langzaam ik schreef en keek naar mijn hand hoe die langzaam woorden tekende er ontstond in dat handschrift iets als een huis - ik wilde weten waarin we woonden om dat te begrijpen zou ik een brief schrijven maar ik zag alleen…

Alles wat van het vijfjarenplan kwam ligt hier verloren Stilgevallen wat hydraulisch werd aangedreven wat mechanisch Het valt niet mee de overgang te verlichten het staal te plooien als weleer Zou dat kunnen beton afgrazen de koepel opengooien en de was drogen in het neon? --------------------- uit: 'Thuis', 2014.…

Wereld, ik leef in het domein van lichte taal in wintertijd: de gangen leeg, de kamers ruim en zonder grens de binnentuin. Einder, bedaar, ik heb een huis dat mij bevrijdt; onder dit dak ben ik een mens die adem krijgt. ----------------------------- uit: 'Woeste grond', 1992.…

Alleen in een klein huis kan je behoorlijk denken de muren zijn dichtbij genoeg weren de regen met gesneden voegen die regen moet je kunnen horen het dak lekt op bekende plekken daar heb je plastic neergelegd emmers gezet, als er een raam is zelfs een plant, alleen in een klein huis kan je behoorlijk denken. --------------------- uit: …

Je moet niet alleen, om die plek te bereiken, thuis opstappen, maar ook uit manieren van kijken. Er is niets te zien, en dat moet je zien om alles bij het zeer oude te laten. Er is hier. Er is tijd om overmorgen iets te hebben achtergelaten. Daar moet je vandaag voor zorgen. Voor sterfelijkheid. -------------------------- uit: 'Schoolslag…

Er is te Heiligerlee een klok gegoten en het was in de inzet van zijn stem: of aarde en hemel samen vrede sloten; hij zong - de wil des makers wekte hem. En met de macht van zijn metalen mond riep hij mij aan met name waar ik stond. En stemmeloos heb ik het uitgestoten: 'Géén, Holland, heeft als gìj mijn hart doorwond.'…