Ik zou je iets willen geven een grote warme deken Een toverdeken die je om je heen slaat die jou met zijn warmte helemaal omsluit afsluit van deze boze wereld die je hoofd leeg maakt je onrust wegneemt en je hart verwarmt In de deken is geen verdriet geen werkelijkheid geen tijd alleen kriebelige warmte In gedachten telkens…

Nooit voelde mijn hart zich zo gebroken nu ik mijn geliefde plots’ling heb verloren hoe kan ik dan nog verder in mijn leven na alle toevlucht die hij mij had gegeven hoe kan ik mijn toekomst verder bouwen als mijn hart dag en nacht gaat rouwen waar haal ik dan die sterke kracht vandaan om op mijn levensweg zinvol door te gaan Zou God mijn…

dat niet te verwoorden is dat een onvergetelijk beeld nalaat dat met mij gaat slapen en weer opstaat als de zon, de maan en de sterren die lichten aan een hoge hemel maar niet te bereiken zijn zo meen ik, dat ook jij daar bent onbereikbaar in een lichtende schijn…

Ik heb haar eventjes gekend, mijn buurvrouw van hier tegenover. Vanmiddag mocht ik haar nog zien, ze lag daar met gesloten ogen. Waarom wilde ik haar nog zien, zo vraag ik mij? Omdat ik van haar hield misschien. Haar leven ging voorbij. Ze was een bijzonder mens. Zorgde steeds een beetje, ook voor mij. Waar had ik dat aan te danken. Misschien…

als d’ ogen voorgoed zijn gesloten en al ‘t aardse licht is uitgegaan de toekomstdromen zijn verbroken en wij zonder jou moeten verder gaan wie zal die donkere nacht verdrijven die zich pijnlijk over de dagen schuift wie zal ons van de tranen bevrijden wanneer ons hart ononderbroken huilt de leegte is zo diep, het gemis zo groot de stilte…

Ik zag je vermoeide ogen, ik zag de vele pijn. Hetgeen ik zag heeft mij erg bewogen, wat kan het leven meedogenloos zijn. Maar jouw krachtige hand bij het afscheid nemen, heeft me toch ook weer meegegeven. Dat de mens die het ondergaat, tot de laatste snik zijn mannetje staat.…

Je naam wordt nooit vergeten hij blijft geschreven in mijn hart en wordt met alles nog verweven wat in de toekomst wordt verwacht In de liefde die je mij hebt gegeven en die mijn gemoed steeds verblijdt blijven al jouw herinneringen leven en ’ k koester ze als kostbaar bewijs eens gaan wij elkaar weder vinden in de glans van d’ Eeuwige…

de ligusterhaag kort geknipt de populieren op een rij de doden zij aan zij de ijzeren ingangspoort het loodzware hek aan kettingen vastgelegd de brede hoofdingang de oude zerken gerestaureerd Of verlaten en verweerd de kapel gewijd aan Jezus lijden achter een gesloten traliehek zijn bloemen voor het kruis gezet het gazon dor en…

Op een dag dat ik van vreugde zong en er nergens nog een webbe spon ben jij heengegaan. De herinnering aan ons laatste kopje thee die nacht dan moest je mee naar die andere kant en kwam nooit meer weer. Eigenlijk is het moeilijk om hierover te schrijven lang heb ik er zelf willen over zwijgen. Waarom brak toch die lange levensband en kreeg…

De laatste rozen leggen op een open graf en de pijn voelen hoe schielijk een leven brak dank Hem -– die eeuwigheid gaf!…

Wie kent de pijn als iemand die wij liefhebben moeten laten gaan en daar zo machteloos voor staan met al ons geloof kunnen wij U God niet verstaan…. maar schenk dan hierboven uw oneindige liefde zoals wij die op aarde gaven aan een naam.…

hij vertrok in de nacht zo plots en onverwacht geen deur was geopend niemand had hem zien lopen alle luiken bleven zelfs dicht en nergens lag een bericht het laken onaangeroerd het lichaam omwoeld zijn hart had het begeven zijn ziel naar het Hoogland gedreven daar in 't Eeuwige Licht kreeg de aarde 'n tranengezicht niemand die…

alleen lopend door het bos voelt nu vreemd zo verlaten niemand meer om tegen te fluisteren of te praten als antwoord op blikken die mij soms hoopvol vragen wat waren wij toch onafscheidelijke maten een blik was vaak genoeg om elkaar te verstaan helaas ik moest je laten gaan weet je afscheid nemen doet zo zeer geeft zoveel pijn toen…

Vier voetjes en twintig nageltjes giechelen erg stilletjes Potjes vol intieme en lol zo vol geneugten, ik word haast dol; iets van boordevol Ik lik je neusje lief en schattig, voel me ergens een verwend klein prettig doetje en geniet te volle, fijner hoeft haast niet Ooit samen erg zwarte sneeuw gezien, priemend in onze halzen, foei ook oei…

Zij leed al maanden aan ondraaglijke pijnen toen plots haar laatste oordeel werd geveld nog enkele luttele dagen waren haar geteld waarin zij nog het ergste zou moeten lijden het verdriet om van dierbaren te scheiden tussen vier muren in eenzaamheid gekneld zij leed al maanden aan ondraaglijke pijnen toen plots haar laatste oordeel werd geveld…

op ons liefdesplekje waar zo veel zoete herinneringen geboren werden spreid ik jouw liefdeskleedje voor je uit Ik streel je door je manen van riet Uit liefde nestelen wij sluiten wij saampjes de deur En de dood nog even buiten…

Mijn kleine dondersteen Ik leef jou met je heerlijke grijze manen gezien in de manen van het riet Mijn innig geliefde hondje…

dat ik je mis, schrijnt als een diepe pijn en niemand die mijn verdriet kan helen hoe triest het is om zonder jou te zijn geen verlangens meer te kunnen delen dat ik door het duister moet zoeken naar een glimp van jouw lieve gezicht ergens glanzend in het eeuwig licht waar jij door God werd geroepen maar hoe ellendig zijn nu mijn dagen…

Het werd naar de hemel gedreven op een witte wolk, die donzig en zacht zijn zieltje was maar even op aarde gebleven al had het zijn moeke, maanden blijde verwacht. Zijn wiegje zal lang in huis nog gedijen en zijn kruisje zal eeuwig in de lentetuin staan. de hemel zal zich in blauwheid verblijden als Hij door zijn rijk ziet een nieuw engeltje…

Alles is hier gewoon zo grauw mama was jij het dan die alles kleur gaf en de wereld warm maakte? je Cindy 1999…