Het culturele leven in mineur door Zowel klassiek, pop als ook de kleinkunst Immer gekidnapt, vragend om een gunst Werkloos thuishoudend, willen zij er gaan voor Verbazing werd geschetst toen echter bleek Rijk geïnspireerd thuis dus, week na week…

Wat al lang niet meer opvalt is de somberheid en het doemdenken. Met korte zinnetjes die alle hoop wegnemen. De samenleving is mislukt. Jongeren zullen de gevolgen van de coronacrisis hun hele leven meedragen. De economie zal het nog lang heel moeilijk hebben. Ze gaan gepaard met sentimentele verhalen over pijn en verlies. We koesteren…

Af en toe kom ik het verleden tegen zoals op die zonnige winterdag liep ik voor mijn lange schaduw uit heb voorzichtig oude grenzen verschoven naar nieuwe dagen, mijn leven is niet af wil gegeven tijd op vleugels dragen ben nog niet klaar voor het gedolven graf in die schaduw laat ik weemoed los zoek beschutting tussen stilgevallen lucht…

Mijn eerste lenteverlangen mijn eerste lichtstraal na een lichtloze tijd. Zij die mijn ziel bekleden met witte wanden balsemen mijn winterhanden. Witte tulpen Die lichten door mijn ogen wiens innerlijke glans door ’t wintergrauw is gedoofd. Laat hun licht mij doorschijnen opdat ik weer in leven en liefde geloof. Witte tulpen…

De blauwe regen heet nu weer wisteria. Dat moet wel, want er is aan hem geen bloempje meer te vinden. Hij was wel blauw toen hij ze had. En trouwens hij heeft nu ook geen blad. Hij draagt nu een wilde pruikenbol, die beslist een kapbeurt nodig heeft. Alle dagen zie ik hem zo onverzorgd. Je ziet niet eens dat hij nog leeft.. Maar ja, dat…

mijn hart is ontzet en huilt voor kinderen die ik zoveel beter zou willen toewensen dan geboren worden in een wereld zonder grenzen en opgroeien onder het juk van ontaarding door perversiteit geen volwassenen of ouders, maar wrede verslaafden die zonder spijt en impulsbeheersing de uit eigen vlees en bloed geboren ziel overmannen, barbaars…

Wees ontsmettend lief Waar verdraagzaam en saamhorigheid huist, is niemand van eigen en andermans gezondheid een dief Daar wij allen zeker buiten onze eigen voordeur gelijkwaardig behoren te zijn, doch nimmer een hypocriet nog de opperpief…

Ik ben gewend weinig ruimte in te nemen Maar dan doel ik vooral op het praktische Het stoffelijke, het materiele Kan heel goed en lang op m’n eentje zijn En heb dat jarenlang bewezen In mijn campertje, mijn volkstuinhuisje Maar geestelijk vul ik een grote zaal ook in heel kleine kring val ik op Dat is geen verdienste Dat is gewoon mijn eigenschap…

Snel de deur uit voordat de winkel sluit Daar aangekomen zag hij haar achter de ruit Zo helder was zij, met rood en wit Een heftige lady vol pit Zij streelde zijn huig zijn tong zijn hele mond Zij liet hem dansen de hele nacht rond Met een boer kwam haar zachte smaak naar buiten Met deze onenightstand wilde hij wel ff een pact sluiten…

Wij dachten toen wij elkander zagen laten we samen tot een orgasme komen en voor eeuwig in die gelukzaligheid blijven maar voor wij het wisten waren wij alweer voor elkaar verdwenen en zoeken wij een eeuwigheid naar elkaar en die gelukzaligheid wij voeren langszij maar wij wisten niet hoe wij bij elkander aan boord konden springen…

Je hoeft nergens aan te voldoen Je bent gewoon wie je bent Als je dat maar lang genoeg doet Raakt de kijker er wel aan gewend Je van alle schaamte ontdoen Is tegenwoordig de trend Zo wordt je vanzelf wel beroemd Zo wordt je vanzelf wel herkend Hoe platter het toestel Hoe platter het vermaak De roem vergaat snel Dat zie je heel vaak Alles…

Ik ben Verdwaald In de ander Nog steeds Ik hou Mezelf Bezig Met veel Zingen Maar daar Lijk ik Ook in te Verdwalen Bij ieder Contact Met een ander Lijkt mijn Angst groter Te worden Mijn eigenheid Mijn zelf Weer kwijt Te raken…

Januari worden we wintermoe winter doe vlug uw deurtje toe al die stormen, regen en wind maken mensen niet blij gezind februari moet het zonnetje schijnen sneeuwklokjes lieflijk verschijnen maart moet tere bloesems brengen en de dagen zienlijk doen lengen april toon niet teveel van je grillen en laat jonge bloesems niet rillen…

Alles is liefde herinner dat elk moment ook wanneer dat vermoeiend en verwarrend lijkt…

bij de eerste stralen van deze dag smaken wij het zoet van het geluk gelijk verfijnde nectar ons bevalt die ons als gouden wijn smaakt waarmee wij de geest verwarmen die ons de vreugde uitmeten laten van het feest dat jouw jaardag is in jou vieren wij passie en beleving welke wij gelijk de lentezon ervaren die het ritme van ons leven stuurt…

In de schaduw van je hart kan elk afscheid veilig schuilen, niet geraakt door het licht, niet gegrepen door sentiment, alsof het niet hoeft te bestaan. Toch ben je wel dat pad gegaan, waarbij zoveel momenten jouw ware kern hebben ontmoet en de oorsprong van jouw wezen steeds weer wisten te beroeren. Iedere ervaring in de herinnering opgezogen…

nooit zullen de Afrikaan en de West Europeaan een zijn de Rus en de Amerikaan geloof me er zal voorlopig nog lang afstand tussen hen blijven bestaan nooit omarmt de Jood een Palestijn ook tussen man en vrouw blijven ze bestaan – verschillen zelfs als beiden ze overbruggen willen slechts af en toe zullen ze versmelten maar als de zeis komt…

In mijn leven, is geen plaats meer voor een ander. Hoe vaak heb ik dat wel niet gezegd. Jij beheerst nog steeds mijn leven, het kan niet worden uitgelegd. Je hield er niet zo van. De woorden te hoogdravend, veel te net. Je lachte dan je scheve lachje, met ogen vol van pret. Je kreeg een stenen hartje, met een spreuk: “Vader is… de sterke…

het punt is dat we geen punten pakken aldus de coach van 't Zwolse PEC…

Luister dierengeluid helder en intens roept schreeuwt om de aandacht van jou en ieder mens voor schoonheid zo wonderlijk waarachtig zo puur en verlangend naar liefde erkenning en de wijsheid diep verscholen in de natuur van jou en ieder mens…