Ik zie haar staan. Diep kijkend in haar ogen, zie ik alle emoties aan mij voorbij gaan. Verdriet, pijn, gemis en rouw. Met betraande ogen draai ik mij om Ben ik deze rouwende vrouw?…

Vele jaren vriendschap alleen in geschreven woorden. Emoties, verdriet en geluk, waren op het papier blijven plakken, Nooit hadden wij een hand gegeven Nooit het gezicht in het echt gezien. We waren vrienden op lange afstand. En nu Vele kilometers van de ene kant van België naar de andere uithoek. Een hart vol verwachting maar ook…

Het virus verliest terrein met rappe schreden zal ‘t zo zijn dat vaccins intreden? De vijand keert om zo hoop ik althans als iedereen niet dom nee zegt tegen de kans? We winnen terrein zonder kogels of schieten we zullen het winnen anders zijn we niet te genieten En dat laatste mag je niet vergeten Want de zon schijnt, dat moet…

Wanneer de zee het strand kust kust zij uren lang Haar glimlach in het schuim van de golven Kort trekt zij zich spelend terug.. en kust en kust en kust weer uren lang…

Het hart kent vele kleuren, kent liefde en kent zeker ook de pijn. Wat zou er toch met ons gebeuren als we ze niet meer kunnen herkennen en wij deze kleuren niet meer zijn. We zouden verdwalen in onze tranen op paden die leiden naar donker, kil en zwart. Nee, geef mij dan maar de ware kleuren die ons doen laten stralen vanuit het diepste…

Telkens wanneer ik kijk zien mijn ogen jou en weten dat er geen vrouw zichtbaarder is in tederheid. Vloeibare vormen verlaten uitgewaaid de liefdeswind die als parels jouw bloem in ochtendnevel verfrissen. Schoonheid is niets zonder jouw gelaat te aanschouwen. Mijn hart bemint je met vuur die aarzeling verzengt in liefde.…

Wat ik altijd voor onmogelijk hield is gebeurd ik ben met veel pijn en moeite uit het woordenlabyrint ontsnapt in deze werkelijkheid kijk ik verwonderd rond ervaar en hoef niet te benoemen ben gedicht en open wat allemaal wel zo kan zijn maar zonder de woorden zijn de stilte en de eenzaamheid een heldere spiegel die nog meer pijn…

Zoveel levens in mij: Er wonen zoveel levens in mij. In elke cel van mijn lijf Schuilen levens van miljarden jaren. Bevroren in de tijd. Naar verre vreemde oorden, voeren mijn dromen mij. Naar lang vervlogen levens. En bij 't blaffen van de maan. Ontwaken zij uit hun eeuwigheid…

Het vlakke strand voorland van het vlakke land met daartussen de duinen tientallen meters hoog ze houden ons droog doen onze dorst lessen, onze honger naar natuur met ‘t weer: onbewolkt, zon of bewolkt, koud en guur die elementen zijn als vitamines voor ons leven ik schrijf dit zittend op ’t strand wacht tot de zon daalt ver achter…

De lente is bijzonder. Maar lang niet zo mooi als jij. Jouw schoonheid doet alles eronder. jij bent de mooiste bloem in de lente wei. Je hebt mij vreugde laten schenken. Voor jou sta ik op voor dag en dauw. Geen seconde kan ik niet aan jou denken. Omdat ik zoveel van je hou. Je bent het mooiste wat me is overkomen. De echte schoonheid ben…

Snot en zand De berg De heg Je snot Dit land Je speelt en lacht De wereld zacht Geen meteoriet Geen bom Alleen maar je snot En het zand In een speelplaats onder de zon Geen meteoriet Geen bom Je snot In het zand Er is gelukkig niet veel Aan de hand…

tijdens een val resteerde van de mijne slechts vele scherven gelukkig was hij niet van kristal dat in duizenden fragmenten versplintert als de tijd het mij niet verhindert en ik alle scherven snel vinden zal ga ik ze lijmen en wie weet kan ik dan met breuklijnen en al heel misschien toch weer in mijn bol een toekomst zien…

Zeventien pootjes woorden vallen uit de lucht 't lijkt wel een haiku. Bootje van papier zeilend over troebel water geen man overboord. Lokroep van vogels van krielkip tot de voorste haan zet de muziek maar in. Ik tel de stilte in lengte van dagen maan in het water. Goud heerst in stilte zilver laat steken vallen brons wacht…

In je dromen kan je wat je in werkelijkheid niet kunt. Toveren, zweven of iets geven wat je een ander gunt. Dat kleine mooie ding op aarde zijn je dromen. Je maakt een verhaaltje dat je zou willen dat gaat komen. In je dromen heb je het altijd fijn. Nou ja, de nachtmerries maken je bang en doen pijn. Maar weet dat je de dromen zelf maakt…

De koorden waarmee jij me bindt, zijn sterker dan mijzelf. Ik kan ze niet verbreken, ook niet nu jij er niet meer bent. Het lijkt alsof ze sterker worden, hoewel de tijd verstrijkt en ik te oud wordt om nog lief te hebben. Herinneringen blijven verschijnen, ze willen niet verdwijnen. De koorden, vastgebonden in mijn jeugd, zijn nog dezelfde…

In mij Bevindt zich Een wijsheid Een weten Hoe mijn Weg te Bewandelen Dus ga ik Naar binnen En laat me Leiden door Die wijsheid Ik luister En vervolg Mijn pad…

Jij de nacht. Weggeschoven heb jij de dag. Nog even, en langzaamaan bedek je mij met je hemelse donkere lichaam. Langzaam kijk ik om hoog naar je hemelse donkere lichaam, en leg jij mij neer, en gewillig kruip ik onder jouw donkere deken, niet wetend wat er komen gaat. Dan streel jij mijn ogen, en voer je mij mee in al je dromen. Tot aan…

Als een ander mens verdriet heeft heb dan medelijden met hun leed. Ga af en toe eens naast hen staan. Ook als je geen woorden weet. Mensen hebben het ondervonden in een tijd van droefenis is het net alsof ellende en leed een besmettelijke ziekte is. Want juist in die donkere tijden pleegt de mens de meeste ontrouw door onnadenkend te zeggen…

Ís heel politiek Den Haag vandaag Niet een kinder-creche? Een kinder-creche met luiers! Die maar blijven lekken Zelfs met de juiste pampers! Maar deze bewuste incontinentie: Impotentie van bedoeld goed gedrag Is niet op te vangen, te stoppen Maar blijft wel heel irritant Als ‘t druppelen van ‘n kraan vannacht!…

De kinderen van Ruinerwold Houden mij een spiegel voor Welke ook weerkaatst Op mijn eigen verleden En speciaal mijn vader Mijn dominerende vader mijn dus alles bepalende vader Mijn vader Gerrit Jan Krediet Mijn zo Godsgetrouwe vader Met een volgzame vrouw Mijn vader op de aarde voelde als Ónze Vader' in de hemel soms een beetje meer…