Een haiku is een kort gedicht op pootjes. Hij loopt rond met vingers vol lettergrepen. In het land van haiku's is één moment goud waard. Zijn haiku's krimpen en wonen in een poppenhuis.…

op de televisie kijken oude kinderogen hongerig in de knusse kamers van de welgedane verveling de kijkdichtheid was groot…

Als het lang regent blijven mensen maar klagen zingen de vogels…

Johan Derksen een groot sportfanaat kijkt de Marathon van Rotterdam en roept bij de finish: "WEER EEN FRIES DIE WINT!"…

buiten in nottebohmstuin, hoog in de witte seringenkruin, zit een zwarte merel als een verliefde kerel te fluiten naar meisjes mahoniebruin.…

een vrolijk, dartel kind uit lint door iedereen als 't zonneke bemind, werd op weg naar school overreden is in coma drie dagen nadien in middelheim overleden. ik hoop dat de familie lijfelijke troost ondervindt…

Dit tableau vivant wordt als ons meesterwerk gezien; een lomp verwekte virusvariant smoort miljoenen in de kiem. In een Chinese megastal greep het zijn kansen en vloog businessclass in weldoorvoede ganzen. Door die eigentijdse hub weet het pijlsnel te verkassen, de vogelclub waarin het woont, achterlatend als karkassen. Met koude onbekend…

van warm naar koud of omgekeerd, van braaf naar stout nooit omgekeerd, dat is de gang van 't leven. voor iedereen een andere taak, opdracht of gegeven: schep vreugde in het leven doe dat vol medeleven! streef op een schaal van nul tot tien tenminste toch naar zeven…

mijn hersenspinsels ze bezorgen me hoofdpijn pijnstillers erbij…

heb je het gelezen je weet ‘t het is slechts een theorie maar misschien zou het toch weleens waar kunnen wezen wat er wordt beweerd klinkt lang nog niet zo slecht zelf denk ik dat het totaal niet klopt wat er wordt gezegd geloven is ‘s mensen treurig lot in dat wat hij op internet ziet maar wie o wie weet wat er tegenwoordig nog nep…

The show must go on Een voor mij tranen trekkend artikel in het AD van zaterdag 13 april 2024 over Tineke Schouten  Over 'HOE DOOD EN DAN DAARNAMAALS' het thema waar ik onder pseudoniem over schrijf Schoutens man was er tussenuit gepuft net toen Tineke 't puffertje ging halen Hij ging zoals de meesten gaan alleen, op laatste kracht…

men vraagt hoe gaat het je zegt goed hoor en je denkt het gaat eigenlijk helemaal niet goed maar je wilt het liever niet zeggen want je hebt geen zin om het allemaal uit te leggen men vraagt hoe gaat het je zegt goed hoor en je denkt het gaat eigenlijk slecht maar je wilt niet klagen want iedereen heeft zijn eigen portie…

zij zijn anders jij helemaal niet met hun hatelijke blikken of geweld doen ze velen van jullie verdriet Onze Lieve Jezus is tijdelijk van de aarde weggegaan komt op zijn Goddelijke datum terug daar kunnen wij heilig van opaan hoe moeilijk het is nu voor jullie allen zo onrechtvaardig ook WACHT geloof Jezus heeft…

stel dat jij morgen… of wij tegelijk – allebei … wie zal er dan zorgen voor… wie regelt wat? hoe gaan ze verder zonder jou en mij schat ach we zien wel of niet wat er gebeuren gaat echt tot die tijd en daarna draait de wereld gewoon door de rest ligt in het verschiet we leven nu en besef dat je bestaat plooi je mond in standje glimlach…

Ik heb mezelf de oorlog verklaard om uit einde lijk de vrede te bewerkstelligen Alles breng ik in stelling hard daaraan te werken zelfs keihard er tegenaan te gaan fier ten strijde te trekken en mijn wapens zijn woorden, woorden, woorden met af en toe zeer ruige taal dat ze mogen leiden tot een oer-dialoog wederzijds leidend tot absoluut…

ik wil niets meer doen ik ben te moe maar ik doe de dingen die ik doen moet dus ik doe...…

een gehaaid iemand zoek ik zelf nooit op, doet me meteen steigeren.…

geluk is het moment van harmonie en tevredenheid het moment van begrip en tederheid geluk is het moment waarop je in evenwicht bent met jezelf en met iedereen om je heen geluk is het moment van blijdschap en hartelijkheid het moment van vriendschap en saamhorigheid geluk is het moment waarop je in vrede leeft…

na de regenbui zingt in de tuin de merel prachtiger dan ooit…

liefde vindt een weg als water in snelle beken verlangen valt doorlopend op het dak met iedere tik, takken, bladeren alles druipt van dikke druppen regen roept ritmisch, neem me mee, naar waar we onderkennen wat boven water niet kan bestaan geven we ons over, spoelen aan we golven, we komen, we gaan we stromen, samen, als één zijn we…