De laatste greintjes zelfrespect Zijn keihard in de gang gekekt De moeite niet meer waard Waar ooit een sterke droom bestond Is nu alleen de open mond Het biertje en de bedden De wijsheid komt pas met de jaren Dus laat beheersing nu maar varen Vergeten doe je toch Zoveel kansen weggeslopen Wel gezien maar doorgelopen Nooit zal ik echt leven…

op een laatste zomerdag geschreven papier een schaduw op een muur lees dit zachtjes hier dan verzint dit kind gedichtjes van zoete stroop een naam schreeuwt om hoop niets is wat het lijkt zeker geen hint lees de lach als 'n traan alleen dan is het verdraagzaam wie dit leest zijn de laatste gedichten op het feest en voor het…

He…

In benevelde gedachten. Beschonken. Dronken. Wat kan één biertje schelen: Ik ben toch geen daalder waard. Ik laat me niet bevelen. Ik heb me al in 't kwaad geschaard. Laat me hier zitten. Beschonken. Dronken. Ik wil wel gaan, maar ik kan het niet laten staan. Ik ben zo niet geboren, maar dit lot heb ik verkoren. Zelfrespect.…

Wijn verdwijnt Mijn moeilijke maag is misselijk Maar ik loop Alleen wel scheef…

(senryu) Een glaasje wijn kan zorgen dat je slaapt tot diep in de morgen.…

het maakt je kapot het sloopt je van binnen waarom zijn er mensen die er aan beginnen het maakt je kapot het sloopt je van binnen ze noemen die troep ook nog genot maar het maakt je letterlijk verrot als je loopt over straat en het niet goed met je gaat gebruik je die troep en struikel je over een tegel dwars op de stoep…

Als een wankel standbeeld, nog net niet omgevallen, sta je daar. Dronken en vloekend op iedereen. Maar niemand wil het horen, je bent en blijft alleen. Ooit was het anders, dat is te lang gelee. Met een gewist geheugen zwalk je nu naar de plee.…

Zoals je daar nu zit, als een volgezogen dweil, één pilsje is jou niet genoeg, een krat is meer jouw stijl Zo gaat het elke vrijdag, 's middags rond een uur vijf, alcohol wordt aangesleept, in de kantine van het bedrijf De werkweek wordt afgesloten, wekelijks met dit ritueel, het weekend daarmee inluidend, met dit dronkenmanstoneel Als de klok…

de klok slaat ik kijk op daar lig je alweer de lamp doe ik uit Ik kijk tranen branden jij in de 7e hemel alles ging eraan kapot jij met je bezetenheid ik lijk op je denk ik dan schuldgevoel jou spraakwater vuurwater ruziemaker is mijn tranenmaker woest als een stier alles sla je neer bang voor je gevoel? of ben je dat verloren…

Vroeger leefde ik zonder te leven Saai, eentonig, geen inhoud, dus niets om te geven. Mijn ivoren toren, gewoon afwezig zweven... De oogjes werden geopend, ik kreeg een kersvers leven. Verbazing, verbijstering, emoties en ontroering Elke nieuwe dag ervaar ik als een geschenk, in vervoering. Fijne contacten met erg lieve mensen, gewoon erg…

Zorgen lopen door gangen kruipen aarzelend spreken de muren of zwijgen ze een verbod. Geopende deuren zonder- en zich af en toe vergeten dicht te gaan na sluitingstijd. Roep kreten weiger geef toe het berecht onontkoombaar doch onzichtbaar. Bied hulp weiger heil.…

Zat van zee zat hij zat aan de zee. Alleen de zee zat er niet mee.…

In de vroege ochtend stikt de laatste klant haast in zijn sigaret Verschaald bier, stinkend als in de hel, over is de pret. De dienster loopt schoorvoetend naar de deur en wil sluiten Onfris, vieze haren en akelige stoppelbaard waggelt naar buiten. Slenterend zeult de man zich huiswaarts, een hele klus Ach,Corinne wacht steeds, hij verwacht…

als er dan toch iets valt vanuit de lucht vannacht Dionysos geeft je zacht een glaasje wijn wens dan maar wat fijns als je dat lichtje ziet bloei op en grijns en het donker roert je niet rood of wit vul die kylix laat het rollen langs je tong geniet van de ondergaande Helios wens iets kleins en blijf voortijd jong…

Zijn haren zijn vies, zijn baard ongeschoren Hij stinkt uit zijn bek, voelt zich verloren. De uitkering kwam toe, dus de troep wordt aangezeuld De versleten sandalen worden verder afgebeuld. Het optrekje heeft niet bepaald een geurig aroma Verschaald bier, oude peuken, zijn lakens; een drama. Plots gaat de deur open en een elegante dame…

Gisteravond iets te veel gedronken ik was eenzaam en alleen.("waar moet dat heen") Ik heb mijzelf dan maar in een fles rum verzonken. Wat ik over heb is een echte roes, ik voel mij net zo'n echte Hema tom pouce.…

Van mijn geboortegrond heb ik veel geleerd, overal Hooghoudt, bij armoede en rijkdom, de hang naar wijsheid heeft mijn ziel verteerd, mijn hoofd en rug staan krom. Ik heb in klei en koren gedanst, ik was net zo gek als Van Gogh, ik heb met de chiqste vrouwen gesjanst, ik heb mijn deel verloren, maar toch, ik ben uit de diepste dalen geklommen…

.... jouw wereld jouw waarheid jarenlang had je mijn hart mijn ziel je maakt ons bang het was zoals het was en meer niet... nooit en ach ach zij… zij heeft levenslang...…

De angst om nuchter te zijn. Bibberend van de afkick. Ik heb enorme pijn. Zoek in paniek naar drank. Ik weet dat ik alleen niet meer stoppen kan. Gelukkig vind ik nog een halve liter naast de bank. Zo komt er geen einde van.…