Jouw lach, een vonk die springt, Speels, licht, en zacht gezwind. Het tilt mijn dagen, maakt ze klein, En laat je warmte er altijd zijn.…

Soms kan God er niet tegen, dat haast geen mens gelooft. Dan voel ik als een zachte regen, zijn tranen op mijn hoofd. Want ook God kan verdrietig zijn en wie moet Hem dan troosten? Ik wil wel, maar ik ben maar klein en hij de allergrootste. Maar ja, dan zeg ik. “Stil maar God. het komt gerust wel goed.” En dan zie ik wat een wonder…

ze droomde liep in een bos ze zag alleen maar bomen er was geen zon, geen licht geen lucht, geen wolken alleen maar bomen de sfeer was dreigend duisternis overal ze was alleen met angst voelde zich opgesloten, beklemd zag geen verleden geen toekomst, geen heden ze zag alleen maar bomen toen was daar die open vlakte zo vrij en…

Wandelend denk ik veel na over het leven, de zon die als een trouwe vriend bij mij is gebleven. Regen die laat voelen wat verloren is gegaan, maar zonder regen niets dat opnieuw in bloei gaat staan. Tegen kou beschermd de wijsheid die ik leerde, kijkend naar de ring die ooit mijn vinger vereerde. Hij geeft mij de warmte waarnaar ik weer zoek…

nog nat van het verven vier pas opgerichte muren onwennig zitten de emoties opgesloten tussen de muren ze waren gewend om vrijuit volledig losgeslagen zich kenbaar te maken gisteren en alle vorige dagen nu is er wat veranderd angst, woede en verdriet moeten binnen blijven naar buiten mogen ze niet ze hebben er wat op gevonden…

Als de wind zachtjes op mijn schouders klopt, weet ik dat jij weer eventjes bij mij bent. Een gevoel dat nooit meer stopt, zolang ik jouw naam en jij die van mij nog kent. Wij lopen dan samen verder, net zoals dat vroeger ook altijd was. Ik jouw hand vasthoudend als een beschermende herder, jij die alle wensen in mijn ogen las. Ik wens…

Is dit toeval Wat jij met mij doet Ik ben geen bal Ook geen veevoer Ik ben een ziel die is misbruikt Ik gaf je mijn hart Maar de pijn kwam eruit Toen ik zat te wachten met smart Gaf jij mij zoveel pijn erbij Het maakt mij in de war En alles wat je zei Ziekte je me af of een of andere nar Nu kies ik.voor mezelf Ik moet wel anders…

Aftands, onacceptabel, om weemoed te dragen tandenloos na jaren iedere vreugdedans voelt zich verlaten, stikstof in het afsterven elke dag een beetje het water begint te knarsetanden 't lijkt op niks méér De levensboom vallen van de eerste bladeren verweerde rimpels eerste levensjaren jeugdigheid waar ben je heen 'k voel mij zo…

Mijn reactie op hoe ik het allemaal zie of zoals Pink zegt de vision of the one i see… Hoe kan het toch dat vele zo bezig zijn met het uiterlijk vertoon, zien we nog wel de binnenzijde of worden we allemaal een kloon. Zijn we in zekere zin de essentie van het zijn…verloren, en kan alleen ons uiterlijk vertoon ons nog bekoren. Zijn sommige…

Pijn, waarom voelt het toch zo naar en helemaal niet fijn. Altijd steeds die eeuwige pijn, waarom kan ik niet gewoon zijn. Denk dan je hebt een keuze, meerdere opties de keuze is er heuse. Kies ik ervoor om slachtoffer te zijn, of raap ik mezelf bij elkaar en gebruik ik deze pijn. Pak ik al die kracht van die ‘vieze’ pijn, gebruik…

van sneeuw maakt hij een tekening in spierwitte contouren toch blijft hij het kind van de rekening waar men naar zit te loeren hij zag graag dat het anders was zoals zijn spiegelbeeld in een waterplas waarin de wind zich stevig roerde maar van de kringen die hij daarin las geraakte hij opnieuw over zijn toeren...…

betekent het zoiets als afsluiten en accepteren of pogen bergen tot heuvels te reduceren door ze af te graven het gemis in oude verlaten mijnen bewaren - de hoop voorbij zijn of is het een deur op een kiertje een leugentje om bestwil een duwtje in de rug het sloffe crackertje dat met kruidenkaas wordt besmeerd of een voorzichtig…

Wij stonden zo kort voor het vrije leven, waarvan er in het verleden bewust wat meer was achtergebleven. Maar zij vloog plotseling zomaar van mij weg, zonder zelf nog adieu te hebben gezegd. Nu kan ik alleen nog in haar mooie groene ogen kijken, op een foto dicht naast mijn bed. De vervlogen jaren doen slechts als secondes lijken, daarom…

Ik draag mijn lot als man Zolang ik leef en zolang ik kan Elke dag is een strijd Ik kom er nooit meer overheen Al slijt verdriet met de tijd Pijn slijt nooit Om te overleven Kun je niets anders dan verder gaan met je leven…

Opgesloten in een dal Het gaat niet meer zoals je wilt Je wordt door de Maatschappij gedwongen sterk te zijn Al leef je met veel pijn Aan de Top word je stevig door de mensen geraakt Ik tegen de rest Want door overlevingsmentaliteit wordt de strijd nóóit gestaakt…

Ik ben beschadigd En daar valt niet mee te leven Niet in het heden en verleden Daarom ben ik afgegleden Het is nu eenmaal mijn bestaan Wat mij is aangedaan Uitgegroeid tot de meest Beschadigde Nederlander op alle bezigheden in het bestaan Daarom is het mis gegaan…

Ik haat de manier dat je met mijn gevoelens speelt en het feit dat dat je nooit verveelt. Ik haat hoe je aan mijn lichaam zit, Maar mijn persoonlijkheid nooit aanbidt. Ik haat hoe je me noemt en naar me kijkt, maar na een "leuke" nacht weer van me weg wijkt. Ik haat het dat je me alleen appt, wanneer je geen ondergoed meer aanhebt en daarna…

Ik kan het niet vergeten Het zit te diep in het verleden De liefde zal altijd overwinnen En als het fout gaat Gaan we gewoon weer opnieuw beginnen Ik kan het niet vergeten…

Fouten maken, dat mag is wat ze zeggen. Dat is ook wat ik dacht, alleen wat ik nu pas weet is, ’t geen waar ik ’s nachts van zweet, dat ik niet bang ben voor het maken van een fout, maar voor hetgeen daarna. Het geschreeuw, het drama, de verwijten. Zo zijn wij toch niet getrouwd? De consequenties zijn niet mild, waardoor niemand een fout…

Voel niets, alsjeblieft. Voel niets bij de woorden die je te kakken zetten, Bij de intenties van de wolven in de wereld. Voel niets, als je uit alle macht vecht Om te behouden wat van jou is, van iedereen die jou is; die jou heeft gekozen. Voel niets als je jezelf moet vernederen, Om te krijgen die vrede, te vreten die kinderen, Die doden…