het is niet omdat jij stoere handen aan je lijf hebt en ik het met mijn getrainde hersenen moet doen, dat ik je voortaan links laat liggen. het is niet omdat jij het sappige antwerpse dialect van de dokwerker praat en ik in keurig nederlands de rechten van de anderen bepleit dat ik je voortaan zal negeren. het is niet omdat jij meer houdt…

Zelden neem ik iets licht op, bij mij is alles vreselijk zwaar. Ik pieker over dit en over dat, jaar na jaar na jaar na jaar. Ik maak me druk om alles, voel me licht in mijn hoofd en zeg vaak tegen mezelf: ‘Stop het gepieker! Nu! Beloofd?’ Ik zou zo graag lichtvoetig zijn, want ik ben veel te serieus. Dat zeggen ze allemaal, maar ik…

Er zijn vele soorten verdriet en vele soorten pijn Er is verdriet dat met de jaren slijt en er is verdriet dat zal blijven knagen Er is pijn die voorbijgaat en er is pijn die nauwelijks is te dragen Maar hoe wanhopig en uitzichtloos je leven ook kan zijn toch zal eens het moment komen waarop al je verdriet en al je pijn…

ze kijkt naar hem weet van zijn spijt weet ook het is van korte duur kwetsende woorden gooit hij naar haar toe ze vangt ze op totaal overstuur bijtende woorden slaan een gat in haar ziel slopen de beschermende muur in haar tranen groeit het besluit er is geen samen meer dit is hun laatste uur…

Het doet pijn de woorden Die je als kanonskogels Op mij afvuurt Het doet pijn om te zeggen Dat je gelijk hebt ik zit vast in een cirkel Waar ik telkens weer Mijzelf tegen kom Het is makkelijk om te beoordelen Dat ik vast zit en waar ik niet zelf uitkom Het is veel te makkelijk Om te zeggen dat ik het allemaal heb gedaan Overmacht is…

Zal ik ooit durven te kiezen voor mijzelf zonder schuldgevoel zal ik durven ‘nee' te zeggen Zal het me ooit niets meer kunnen schelen wat anderen van me vinden zal ik leren om dat naast me neer te leggen Ik kan proberen mezelf te zijn ik kan proberen blij te zijn met mij Maar zal ik ooit leren mijn twijfel en onzekerheid te…

zal ik je een knuffel geven om je weer te doen opleven mijn armen van achteren over je nek en borsten kruizen en daar dan tegelijk zo'n lief kusje geven je weet wel dat beschermende omarmende delende gevoel je heel voorzichtig en genoeg strelen zodat het niet gaat vervelen je weet wel wat ik bedoel ga niet in het drijfzand van somberheid…

De lichten achter onbekende ramen gaan langzaam één voor één uit, een kerkklok die op de achtergrond treurend de komende nacht inluidt. Ik ben op weg, op weg naar huis, echter wanneer kom ik eindelijk weer eens thuis? Ik voel een koude wind langs mij gaan, zie mij eenzaam voor een lege etalage staan. Duik met mijn hoofd nog dieper in de kraag…

lopend door de stad zie ik vele ogen uitgeblust hoopvol of met mededogen zie ik ogen vol verdriet en zij die de liefde kozen gevuld met bloeiende rozerode rozen er valt zoveel te lezen en men beseft het vaak niet zie ze radeloos – het niet meer weten ook zij die ’s werelds hart met hoop verwarmen en blijven omarmen zie sommigen het niet…

Iets wat was maar niet meer is Is verleden tijd maar in de toekomst lijd ik Dit gemis is haast niet dragend Zo nu en dan ben ik daarin ook verloren Probeer ik mijn weg te vinden Door afleiding is de wereld wat zachter In mijn hoofd, waar veel in gebeurt Door te werken aan positieve gedachten Laat ik ook negatieve gedachten toe Hoe zwaar of…

schijn doet me denken aan schijnheiligheid, schone schijn verbreidt wijd en zijd. ik toon me liever naakt en bloot dan me in duizend bochten te wringen. liever wil ik meer over recht voor de vuist, eerlijk en oprecht over vrij zijn blijven zingen.…

ze loopt op de rand kijkt angstvallig niet in de afgrond voorzichtig stap voor stap krampachtig kijkend naar het moment de depressie diep beneden grijnzend hopend dat ze valt ze wankelt de depressie houdt haar adem in hoopvol loerend maar ze vindt haar evenwicht terug rechtdoor steeds rechtdoor dan voelt ze vaste…

Stop Met denken Stop Met vechten Even Niet voelen Gewoon gaan Lopen…

geluk is simpel het ligt in de engelachtige puurheid van vers gevallen sneeuw in de kleuren en geuren van planten en bloemen die opkomen in de acrobatiek van de eekhoorns tussen machtige eikenbomen het ligt in de klanken van de eerste vroege vogels in de warmte van de prille lentezon vergeet de overdonderende kleuren van de herfstbladeren…

Mist Verloren De weg Weg Geen Zicht Gewicht Zwaar Slaap Maar…

Staar in de stilte recht voor mij uit, geen sprankje van ook maar enig geluid. De leegte is zo voelbaar, de leegte is intens, aanraakbaar. Dit donker maakt mij bang, het duurt al een tijd, het duurt al zolang. Weinig wit, heel veel zwart, het maakt mij onzeker, het maakt mij verward. Wil je diep in de ogen kunnen kijken, het liefste…

zeg wekker hou je smoel laat mij me maar verslapen en zeggen dat de trein niet reed dat gebeurt met regelmaat niemand heeft het in de gaten want ik moet via Meppel reizen dus wekker je hoeft je doel niet nog eens te bewijzen sta wel op over een uur of twee en droom dat zij (die er niet is) en waarvan ik steeds meer besef hoe erg ik haar…

ik zoek in de onrust en in de boosheid ik zoek in het verdriet en in de pijn ik zoek in het verleden en in het nu ik zoek… ik zoek een antwoord…

nog nat van het verven vier pas opgerichte muren onwennig zitten de emoties opgesloten tussen de muren ze waren gewend om vrijuit volledig losgeslagen zich kenbaar te maken gisteren en alle vorige dagen nu is er wat veranderd angst, woede en verdriet moeten binnen blijven naar buiten mogen ze niet ze hebben er wat op gevonden…

het lijkt weer een beetje op winter over de velden ligt een laagje sneeuw als een warme donsdeken dit vooral vanuit je warme kamer bekeken voor even maar lijkt het of moeder natuur je zorgzaam onderstopt en de wereld buiten heeft zich als een vlinder tot iets zuiver teers en lieflijks ontpopt deze werkelijkheid is mooier dan het…