Jij kwam als donderslag bij heldere hemel. Lichtte mijn leven op tot de vlam was gesmoord. Even snel als gekomen liet je alles vallen. Bevond mij in het oog van de orkaan, Stilte voor de stormen, tussen losgebarsten hel Raasde over mij heen, Met nietsontziende kracht. Brak mijn muren af tot niks meer restte. Gebroken en alleen liet…

De tijd heelt alle wonden Dat wordt altijd gezegd Nooit is uitgelegd Wat daar meer aan is verbonden Al de pijn, diepe gedachten Gepieker, open vragen Wanhoop, angst en slechte dagen Eenzaamheid in lange nachten Functioneert het weer nadien Beter voelend en soms sterk Deed de tijd zijn goede werk De sporen blijf je altijd zien…

Hij dacht: er jaren mee weg te komen zij dacht: wat doet ie vreemd Hij dacht: elke dag een andere schone zij voelde zich ontheemd. Hij liet zijn mobiel onbeheerd dat kon hij makkelijk doen want zij zou toch nooit, nee nooit iets raars zoals ' gluren' doen? Maar een mens zit raar in elkaar zeker een wantrouwende vrouw want toen hij ontwaakte…

lieve schat ik mis je ik mis je elke dag ik mis het fijne samenzijn ik mis je lieve lach ik mis de warmte die je geeft ik mis je in mijn bed ik mis jouw lieve zachte stem en ook mis ik de pret ik mis je hand in die van mij en ook mis ik jouw kus ik mis je naast me op de bank ik mis het lekker knus ik mis je steun door dik en dun…

Ooit had ik Een iel vriendinnetje Van amper 100 pond Ze vrat haast niks En snoepte nooit Was mager maar gezond Een slablad hier Een wortel daar Ik kon het niet meer aan Nooit meer gebak Of zakken chips Nee, zelfs niet een banaan Ik werd het zat Naam haar toen mee Naar Scheveningen Naar de Pier Vertelde dat ik dankzij haar Ontdaan…

Tekst geschreven op de muziek van 'Let it go' (James Bay), zie link. Van dansen tot 't ochtendlicht Tot huilen naast je tot diep in de nacht Van slepen met tien kratten bier Tot boeken gooien als ik op je wacht We geven 't 'n laatste kans Weten dat 't niet meer gaat We schreeuwen nog 'n laatste keer 'n Schreeuw die alleen…

stap in de trein neem plaats ga naast me zitten vind ik fijn bepaal het doel ik volg jij beslist waarheen jij weet wel wat ik voel we komen daar terecht waar wij elkander dachten te zien in de jas waarin we samen passen in de kas waar onze bloemen onenigheid verzoenen op de uitkijkpost waar jij je schoten loste om aandacht…

Het is zo koud De belofte we worden samen oud Gaf zekerheid die verblijd Het brokkelde af met de tijd Ware liefde is in het geding Zoveel gegeven dat er twijfel rest Liefde die overblijft is niet gering Het leven delen is iets moois en kent een test Het is niet een ieder gegeven Eenzaamheid doet zijn best Om het vertrouwen te doen herleven…

Ik kijk naar je op een foto een warme gloed van verlangen gaat door mijn aderen heen verlangen naar de lust naar je naakte lijf verlangen naar de warmte van je hart verlangen naar de schoonheid van je blauwe ogen verlangen naar de hand strelend over mij het is misschien beter als ik geen aandacht aan jouw foto schenk maar mijn god ik word…

Met diep zwarte ogen zag zij mij aan die stilte van die grauwe herfstnacht Geen ster scheen in de hemel te staan ik huilde zacht, daar ik aan jou dacht In ijzige stilte woekerde een woord; die toezegging jou nooit te vergeten Ik riep je, en wachtte op je antwoord jij die altijd in mijn hart had gezeten Met roestige woorden wees je mij af…

Het kon allemaal zo mooi zijn. Wij met ons tweeën, samen genietend. Samen lachen, samen de wereld ontdekken. Onschuldig zouden wij ons leven samen voortzetten. Samen zouden wij ons donkere pad belichten. Geïnteresseerd en nieuwsgierig, kwamen wij ten einde. Angst, stond ons geluk in de weg!…

De wind die huilde en ik deed mee op die ene dag waarop jij mij verliet Waarom je met mij stopte, geen idee jij strohalm, mijn laatste grasspriet De maan schreide en ik even droef op ‘t moment dat ik daar wat stond Jij, die ons verleden zomaar begroef, staarde wat schuchter naar de grond De nacht weende en ik even zacht mijn wereld werd…

Elodie, ik kende de kleur van je dagen niet was die oranje, paars of zwart? Ze zijn ooit rozerood geweest zoals die van mij, eens ze werden zwarter dan zwart, inktzwart toen ik getuige was en je mij ten afscheid "schat" noemde…

De hemel huilde.. hij had verdriet en tja, hij huilde tranen met tuiten Harde wind huilde ‘t treurigst lied ik weende tussen druppels, buiten De hemel schreide..van pure pijn hij was van god en mens verlaten Grauwe luchten voor zonneschijn op dat bankje, waar wij ooit zaten De hemel weende, al heel die dag ik kon dat in mijn innerlijk horen…

Ze kwam even buurten, zoals wel meer, maar zei toen, ach zet je even neer, 'k moet je wat vertellen, staande gaat dat niet, hij heeft me zwanger gemaakt alvorens hij me verliet, wat moet ik nou? We gingen zitten en ik dacht na, heel even maar en zei toen tegen haar, pak je spullen, je gerei en alles wat je bezit, kom maar gewoon…

Gisteren werd ik wakker De zon op mijn ramen Ver weg de kwetterende vogels De warmte van mijn bed Mijn eerste gedachten zijn bij jou Hoe jij je klaar maakt voor een nieuwe dag Wanneer zal ik je weer zien? Mijn hartslag omhoog Vanmorgen werd ik wakker Een koude rilling……het is fris Druilerig en donker Wegduikend onder de dekens denk ik…

Wat geweest is was in het verleden We leven nu in het heden Je ex is je ex met een goede reden Je hebt elkaar lief gehad in het verleden Mooie en slechte herinneringen er door verkregen Je bent uit elkaar gegaan met een reden Dat moet je nooit vergeten Wat ooit was dat was Je hebt liefde samen gehad Je hebt de liefde verloren Er was…

Hoe ver moet je gaan een twee drie maal Hoe vaak niet zo bedoeld het een gezegd, het ander gedaan Hoe vaak beloofd om het weer niet na te komen Hoe lang laat ik met me sollen Ben ik nou echt zo dom…

Jij bent degene die niet ziet, ik gaf me over aan jouw angsten voor het donker red mij niet. Geef niet als je alleen kunt geven wat niet van jezelf is En houdt me ook niet klein Kwets me niet met zogenaamd fatsoen van de ‘’ gewone’’ mensen Van wie jij zegt dat ze je niet zullen begrijpen Ik vraag niet om je mening Of schuldbewuste eerlijkheid…

We zijn alweer een tijd alleen sinds jij en ik uit 't zicht verdween En zoals het ooit begon is nu een ondergaande zon Ik vraag me af hoe jij het ziet zo alleen met je verdriet of blijdschap...hoe het dan ook zij Het zal er niet meer zijn, dat wij om elkaar lachen, maar ook huilen of om samen te gaan schuilen als het regent dat het giet…