Ondanks alle narigheid vechten we om te leven Want 't leven heeft ons in zijn greep, en, willen we niet zomaar opgeven Misschien, als we wisten hoe het aan de andere kant zou zijn, zouden we niet zo vechten om te overleven Maar, omdat dat nog zo mistig is, houden we ons hier zo vast en willen we niet van opgeven weten...…

De zogenaamde intelectueel Studeerde wijsbegeerte Maar wijs-zijn kun je niet studeren, het blijft bij een begeerte... Wijs, zoals de "domme man" Die zogenaamd niet leerde Maar heel veel wijsheid had vergaard Omdat hij niet uit boeken leerde De "domme" en de "wijze" kwamen samen in conclaaf en samen beweerden zij wat wijsheid was…

Liefde is zoet, maar soms ook erg bitter Liefde geeft moed maar,is soms een bezitter Liefde maakt emoties los en geeft glans aan je bestaan Liefde is een meerwaarde aan je leven Liefde is, niet mis-verstaan! Liefde wil niet alles hebben maar wil geven, altijd weer Maar van zogenaamde liefde krijg je echt een maagzweer...…

de nacht valt als doeken over het hoofd alsof jij in bescherming rust maar de angst is donkerder dan het geloof…

Hoe kom je er toch achter- wie je zelf toch eigenlijk bent Hoe kan een ander het wel weten, als je jezelf nog nauwelijks kent?…

Iedereen wil altijd maar praten, praten, praten maar men heeft niet in de gaten, dat als er niemand een oor te luisteren legt, er feitelijk nog steeds niets is gezegd.…

leven is vaak twijfelen dood de enige zekerheid leven is vaak vechten in een ongelijke strijd soms wil je hard rennen ver weg van wie je bent omdat je na al die jaren niet eens jezelf echt kent je bent thuis, maar je voelt je vreemd je verdwaalt, in de leegte van jezelf maar niemand zal je helpen als je niet eerst jezelf helpt…

Gebukt ga ik over de plantage. Gebukt en zwetend in de zon. Gebukt, m'n rug een ravage. Gebukt omdat ik niet recht op staan kon. De geest van de stilte op dat glooiende veld. De geest van de stilte die mij niets verteld. De geest van de stilte blaast mij nieuw leven in. Door het gebukt gaan in de geest der stilte, geeft hoop het leven weer…

op avonden als deze krijg ik hoofdpijn van de stilte, van het stemloze schreeuwen en het blindelings zien hoe stom het ook weze ik zweet in de kilte, ik zwem als de meeuwen word ik gek misschien? 'k zag vandaag iemand sterven 'k was getuige van een geboorte deze dag was veel te lang en toch gaat alles te snel 'k wil geen waarheid…

Werd daar op aard gesmeten: arm, klein roze ding. Geen idee wat hem of haar boven 't hoofd hing, kon van goed noch kwaad weten. Leerde ogen, oren, neus, mond en tong gebruiken. Met handen en voeten, kon ie van het leven proeven. Kende veel geluk en beleefde dingen die niet persé hoeven. Mocht van alle kantjes van het leven ruiken. Kwam…

Lange staken grijs en grauw groen mos hier en daar de kilte van de dood straalt er af en toch: het leeft van binnen het stroomt naar alle vezels het groeit er zijn weer knopjes nog een wijle: teer groen jeugdige overmoed snelt naar volwassenheid maakt plaats voor nieuwe knop wat gaat het leven snel Revitalis.…

Is het lichaam het omhulsel van de ziel of is de ziel de belichaming van het lichaam Zijn de ogen een spiegel van je wensen Of wens je zaken die je ogen willen zien Blijf je hangen in het verlangen om te voelen Of voel je het verlangen Blijf je wachten op de ware, of als het ware wachten op iets dat waarde heeft?…

Soms blijven woorden hangen, alleen niet samen als een zin. Stil blijft achter het verlangen, welk woord vormde het begin? Na heel lang zoeken besef je dan, dat wat het begin was nooit het einde zijn kan.…

Er is een Elfje En dat elfje danst Hier voor mij op tafel En zegt ik mis je En het loopt nar het blad En het trekt aan mijn vingers En het schrijft een gedichtje Tussen de regels Het elfje vliegt omhoog Vliegt in mijn oor En dicteert me lief maar duidelijk De rest van het gedichtje voor Het vertelt iets van een elfje Dat enkel in…

De glans straalt. Zichtbaar in spiegelbeeld. Hunkering en warmte... waarmee wordt gespeeld! Zintuiglijk gevoel, Maakt mijn beeld van geluk.…

Dichten is niet zoeken naar letters niet denken aan woorden niet vormen van zinnen dichten is openstaan openstaan voor wat je geest je influistert luisteren naar de klanken van je gevoelens en het golven van je emotie dichten is gevonden worden gevonden door de woorden door de woorden die je zelf niet zocht maar die je overkomen…

Het Kwaad brandt in mij Als een kaars in mijn hart Als een brandmerk op mijn hoofd Ik ben de zoveelste in de rij Ik wil het weghalen Uit mijn hart En uit mijn leven Maar het blijft door mijn hoofd malen Het zit vast in mij Net als in alle mensen Ik haal het niet weg ik ga verder met een vieze lei…

Soms, Misschien, Eventueel, Waarschijnlijk, Niet veel is zeker, dat is zeker...…

Af en toe ontmoet hij haar twee keer in de trein 's-morgens bij het heengaan 's-middags bij het terugkeren ongeveer twee keer per jaar Zelfs als hij tegenover haar zit en glimlacht, verheugd haar te zien, leest zij verder in Schopenhauer ernstig en ingetogen terwijl hij Schopenhauer niet kon lezen in het openbaar zonder tranen…

Middernacht tegen een uur of een Gaat de beerput open Mijn gedachten blijven dravend Naar vreemde oorden zoeken Zelfs het slapen wordt me ontnomen Door de fantasie op hol Ik zou niet durven dromen Dat onbespreekbare verblijft in hoeken En als er dan tegen een uur of drie Eindelijk een eind aan komt Houd ik me wijselijk stil Stel je…