Wordt het zomaar opeens donker En verlang je naar wat licht Is de last niet meer te dragen Bezwijk je onder het gewicht Weet dan dat de zon weer opgaat Morgen is een nieuwe dag Het vooruitzicht kan veranderen Waar dat moet en waar dat mag Ooit ontmoeten wij elkaar weer Tussen sterren en melkweg Maar nu voordat die tijd daar is…

Ik zie jouw beeltenis Telkens ik mijn ogen sluit Omarm de rust die er dan is En hoor de stiltes in je stem Elke nacht opnieuw…

Met een rij cipressen vol in zicht Heb ik deze onnozele ode aan liefde gedicht. Weemoedig denk ik terug aan die eerste vlinderzucht. Saskia. Die mijn hart meenam naar Nieuw-Zeeland. En hoe de liefde mij het circus waarderen leerde en mijn eerste Griekse woordjes. Haar zucht tot debatteren. Hoe we samen ‘Stupid’ zongen. Stiekem samen zijn.…

voor mij is een streling altijd een gebaar van huid op haar...…

Tik tak tik tak, de dagen schuiven voorbij zoals dat wolkendek in mei In mei toen alles weer ontdooid was en een zachte bries nieuw leven bracht De zonnestralen voelden als een warme deken en bloemen dankten de hemel voor deze maand En ik deed dit omdat ik jou had Tik tak tik tak, de wijzers stonden stil omdat mijn tranen toen nog niet wisten…

jij bent zo veraf en toch zo dichtbij ik zal je missen maar toch zit jij in en hang je rondom mij voorlopig zal ik je in het echt niet voelen en niet zien maar ik voel je in mijn hart en zie je in mijn geest duidelijker als ooit voordien waar je vooralsnog die blijft die je altijd bent geweest en ik weet bijna zeker dat we elkaar…

Mooier dan de blauwe lucht Warmer dan de middagzon Koeler dan de airco in een hittegolf Kleurrijker dan de regenboog Alles is meer met jou Leven met jou is altijd meer Blauw wordt blauwer Diep wordt dieper Leven wordt lichter Liefde wordt hemels Aards bestaat niet meer In het diepe blauw van jouw ogen Ik zweef en…

Liefde bestaat En onvolmaakt In elk deel Vormt het toch Een volmaakt geheel…

ze ligt in het gras met gesloten ogen dromend over die ene dag die dag was voorbijgevlogen vandaag is het een jaar geleden het was op een maandag dat ze hem voor het eerst zomaar in de trein zag ze zag hem en bleef kijken de bliksem sloeg in hij keek ook naar haar dat was het begin ze stapten allebei uit op het volgende perron ze…

VERBORGEN VLINDERS daar dartelt ze zo’n onschuldige pure witte vlinder en even verderop nog een en nog een ze verjagen enigszins mijn vele zorgen ach vlinders in heb ze zo lang gemist dan kom jij en klapt in je handen en ze verdwijnen naar een plek waar ik ze even niet meer zie maar wat maakt het uit want ik voel waar ze zijn…

Jij bracht me Naar de plek Waar ik rust vond Waar de zon opkomt Hoe duister ook de nacht Waar niets verloren gaat Noch in daden noch in tijd Waar vertrouwen begon Vertrouwen zonder grenzen Ik breng je Naar de plek Waar je rust vindt Waar de zon opkomt Hoe duister ook de nacht Wij samen Lopen over water Hoe diep het ook is…

Sorry Voor mij Mijn onderrug Mijn bekken Geknakt Met vallen Mijn basis Mijzelf Niet gehoord Niet gezien Niet serieus genomen De ander Geleerd Dat ik Er niet toe doe Sorry Nu op weg Naar genezing…

Alles Is een Spiegel Een spiegel Hoe ik Met mezelf Om ga Beschuldigen Oordelen Kritiek Zonder respect Behandeld Worden Dat Doe ik Mezelf Vaak aan Mezelf met Liefde bijstaan Daar begint Het mee…

Die meid daar -ze lijkt mij wel volmaakt te zijn- mag telkens weer opnieuw tegenover jou zitten. Knalrood wordt jouw gezicht steeds weer voor haar. Echter, rondom mij -en dit doet mij pijn- straal je niet diezelfde hitte. Toch denk ik -waarom blijf ik dit geloven?- herhaaldelijk dat jij mijn hart wel wil beroven. Waanideeën zijn…

van de kerstkaarten en de nieuwjaarswensen bouw ik nu een warme, glazen woning, waarin ik aandachtig goede gedachten en klein en groot geluk kweek voor elk en voor de koning, alsmede een groot glas tedere chocolademelk met bloemenhoning.…

Je zelf heeft mij jezelf laten zien een gaaf gezicht  en een stralende lach mooie ogen en mond een mooi lijf bovendien al zijn het nog parels  verscholen in oesters door mijn mond en  mijn lichaam  nog ongeroerd  ja meer dan dat ene, ja meer nog misschien... hou ik van je woorden en prachtige zinnen ze tonen jouw liefde voor mij…

Gevallen En pijn En niet Serieus Genomen Worden Dat laatste Is het grootste En pijnlijkste Noodzakelijk is Mezelf eindelijk eens Serieus Te nemen Die weg In gaan Zal genezing Brengen…

Pas Geboren Baby Is Liefde De Kracht Van Zijn Liefde Is Dat wat Echt Is…

Geen begin maar ook geen einde, steeds weer draaiend in het rond. Als de eeuwige getijden, eb en vloed bewegend in een open wond. Zwart en wit, angst voor het donker. Heftig wanneer je er alleen mee zit, wachtend op dat ene kleine wonder. Waar je soms vanuit de verte eventjes naar mag kijken, een dartelende vlinder ronddansend in stralend…