Het comfortabel inslapen Start droomloze dagen Stopt het pijn verbijten Nachtenlang horen Naasten mijn adem, Gesnurk en gereutel Voelt men hoe ik me door Verdoving als dronken verzet Wanneer men mij droog legt Benomen door verbazing Zien de bezoekers mij Ontbindend in bed Alternatief Van een sprookje geen sprake…

Liggend onder een immens hoge spar sper ik effe met mijn eigen geleefde leven laat ik de hoogte-, diepte-, pijn- en fijn-punten van mijn zaligheden en (on)zekerheden helemaal los laat ze, laat het bezinken, inklinken mijn ziel neemt nu een hoge vlucht maar raakt niet meer gewond, verwond langs de stam met vele kale takken en diverse levens-ongemakken…

Met hangen en wurgen wordt hij in leven gehouden ze houden hem ver van de dood dus doodgewoon in leven Pipo de Paus en z'n mamaloe die hele intens dooie entourage van de moederkerk te Rome In het Vaticaan vestingstadje van de onthoudingen, verboden en zeker die van euthanasie; want we zijn goed gelovig katholiek vooral conservatief, dus…

Nu met de dood van Loretta zo snel na die van Rob en nog niet zo lang geleden Dieuwertje van het Sinterklaasjournaal denk ik aan 'De lopende band' ja, ja, die van wijlen Mies doch nu zeer actueel, denk ik aan een doodlopende band waar je met een beetje geluk even of langer vanaf valt maar als in een komkommerfabriek weer heel snel opgelegd…

Als de tijd is gekomen, dat ook mijn vlam voor altijd gaat doven. Neem mij dan nog eenmaal bij de hand, zodat ik met je mee kan gaan naar dat geheimzinnige land. Droog de tranen in mijn ogen, die jou steeds opnieuw in mij hebben opgezogen. In een wereld van vallen en opstaan, maar ook zwevend tussen de sterren en verliefd lopend in het…

Spreek met je hart golven meters hoog slaan driftig komen tot rust lusteloos Zeespiegel tweespan egels in tegenstellingen berg, passen, afdalen onbewust de impuls drijft tot absolute rust anders bewoorden tot niet bestaan drang om 't leven te omarmen de handen slaan Zelfdestructie, agressief, ontevredenheid, uit niets ontloken…

Daar ligt ze, de lakens wit haar lippen rood, haar vinger kleiner dan mijn vingerkoot. Ik raak haar aan, kus haar en verbaas me over het bestaan. Het is een soort van interessant, haar mini nagels op mijn hand. Zelf ben ik pas zes of vijf, heb weinig zorgen aan mijn lijf. Eergisteren was de grootste: het verschil, tussen twee smaken, die ik…

Zij heeft je losgelaten Vanonder haar zorgen Zij was er je hele leven Jij was er telkens morgen Wil het heden, hier bij laten Jij bent sterk Jij zal verder varen Jij zal haar lossen Vanonder jouw zorgen Haar warmte Kent geen koude Want haar hart Is het jouwe…

Er welde wel een traan op ineens, plotseling, onaangekondigd als de dood Waanzinnig veel respect elkander vast gehouden te hebben dat is houden van, optima forma Liefde..sterk als de dood neen sterker dan de dood de dood overwinnend Irene Koning, zang Arjo de Vries, piano Lied- en muziekavond in de Wester "Ruimte voor troost…

De dagen vervliegen Grijs zonder Indruk of schaduw achter te laten Slechts herinnering komen en gaan En schuiven maar moeizaam een plaatsje op om de nieuw-verworven beelden toe te laten En altijd is er dat schrijnende gevoel van treurnis omdat jij de mooie dingen die toch nog gebeuren niet meer kan meemaken Het zijn die momenten dat…

Je bent nu groot Je vliegt er doorheen Je leeft voor de dood Je bent nu oud Je bent het moe En je verlangens Voorgoed voorbij Na we vergaan Is er enkel de echo Van ons bestaan Ook de ziel blijft niet Vertrekt samen met Jouw lichaam en geest Naar het eeuwige niets Maar weet en wees niet bang Het dodenrijk is groter…

Sinds de dood Mij vroeger dan Gedacht verwacht Ben ik er mee bezig Terwijl het mij verlamt Dus ga ik opstaan Om verder te gaan Zonder na te denken Dan gaat het wat vooruit En bedien ik iedereen Op zijn wenken…

De wind fluistert zacht m'n naam Niemand hoort het..alleen ik kan het verstaan. Dan hoor ik dat je altijd dicht bij me zult zijn En me troost in al m'n pijn. De wind neemt ook m'n woorden mee..en fluisterde hoeveel ik van je hou. En niemand kan ze horen..ze zijn alleen voor jou. Ik fluister dan dat ik je mis. En dat er voor jou een speciaal…

Beste Fransje, Cees Jan, Nicky en kleinkinderen. Soms zijn er weinig woorden nodig om een gevoel op te roepen. Ben: vader, opa, echtgenoot, broer, zwager en oom, maar vooral mens. Sunrise 26 september 1946 Sunset 15 juli 2024 Zijn zon is 15 juli 2024 ondergegaan, maar wat hij zei en deed en wie hij was blijft altijd bestaan. Zijn afwezigheid…

Als de dood dreigt Dreigt met overlijden Dan stel je je daarop in Ook als het je liefhebbend kind is Je dochter Giulia van 17 Diepe wederzijdse liefde Als je dochter de dood afwijst Zich spiegelt aan het leven Dan stel je je daarop in Dat is ook zwaar, niet makkelijk Maar het leven is niet makkelijk Dus gewoon niet aanstellen Je…

Er woedt een hemel in mij zo goed wil het doen en laten er woedt een hel in mij kan als een oerknal uit de hoek komen Maar er zit vooral een heelal in mij nog meer oneindig dan het oneindige met sterrenstelsel en planeten vooral het goede, het meest goede te dienen Na mijn dood vestig ik mij op Pluto dat dan gekoloniseerd is door Holland…

The show must go on Een voor mij tranen trekkend artikel in het AD van zaterdag 13 april 2024 over Tineke Schouten  Over 'HOE DOOD EN DAN DAARNAMAALS' het thema waar ik onder pseudoniem over schrijf Schoutens man was er tussenuit gepuft net toen Tineke 't puffertje ging halen Hij ging zoals de meesten gaan alleen, op laatste kracht…

Door helder sprankelend stromend bronwater verkwik ik wat of meer door de waterval-muziek van Chopin Het afscheid van tante Lucy het bijwonen van de dienst is confronterend raak Ook zij heeft 't moeilijk met het loslaten van een leven zonder leeftijd Tranen ontvallen haar ogen maar worden opgevangen  door de glimlach van haar lippen…

Onder haar huid bewaart ze herinneringen aan mooi dagen. Ze vindt iets waarvan ze niet wist dat ze het kwijt was. Vanaf een palet schildert ze haar verdriet met tranen. Zijn moeder is er wel maar leeft buiten de tijd. Ze was nog net op tijd om de hemel te halen.…

Ik waande mij in het dodenrijk En naar ik er langer was Werd mijn waan meer werkelijkheid Er stond een familiegraf open Er zou een kist aan worden toegevoegd De vierde, de laatste; vol Ik keek in dat keldergraf Ik keek te diep in de diepte Het roerde de diepste dood in mij De bloemstukken vierde het leven In al haar pracht en uitbundigheid…