leven in de lucht leven in de put leven op een roze wolk leven op een mooi moment leven in een donkere grot leven omdat het moet leven vrolijk in en uit de zon schijnt vrolijk op je huid leven op een roze wolk k'wou dat t'zo blijven kon leven somber en verdriet dag in dag uit die dichte mist soms heel soms denk ik,... was ik er…

soms lopen gedachten los als kippen gele poten trippelen driftig in de ren gevederde vleugels weinig verplaatsing een en al gekakel geen touw aan vast te knopen gelukkig valt er af en toe een ei echt denken lijkt er niet meer bij behalve dan dat je denkt een griepje en het is voorbij…

Hoe kalm en wijs en rustig evenwichtig was de mens nu is hij overspannen de bovenboog houdt vast hij mijmert spant en barst in woede angst en twijfel de onderbouw is uit het lood…

ooit toen de jaren nog niet telden was er de dagelijkse vraag hoe geef ik mezelf een houding zo omstreeks mijn vijftiende kwam uit amerika bericht houding was voorbij image building je moest bouwen via acts naar een verbeelding van jezelf vandaag bedacht ik dat ik me vaak nauwelijks een houding kan geven ook geen houdbaar…

vertel me niet hoe ik moet dromen of hoe de horizon beweegt jij staat op een rots en rolt een schaduw uit over zee ik zie meeuwen in de verte kon ik maar dichter, drijven waar de wolken wachten, drinken van de diepe gloed geen golf raakt jou of het licht dat tegen je gezicht de dageraad zoekt in de verte vertel me niet…

verstrengelende benen omklemmen mijn ziel innig gelijkgestemd in een klampende reflectie in het vruchtbare dal waar kometen vergaderen de aarde in een grijs gevaar slachtoffer van dit tijdssyndroom de kansen van slagen zijn nihil onrechtvaardig eigen schuld toch kwaliteitsbeheersing is onheilig volken veranderen en groene zeep helpt…

Onder de douche probeer ik pijn van mijn dag spoelen verkracht door woorden als dronken schrijver heet water wurgt meer dan gedachten lavendel douche gel verricht wonderen daar waar je niet denkt bitter-zoete illusie als verdoving…

Verdrietig, bang en kwaad.. Een lachend masker wat ik draag.. Het leven is mooi, Het leven is een hel, Het leven hangt af van vandaag... Het uiterste houdt mij in stand, Of alles, of niks..Of dat, of dit.. Niet grijs, maar alles zwart of wit.. Van goed naar slecht, van slecht naar goed.. Ik lach, ik huil, ik haat, en snij.. Ik snij, en…

Breiwerk Het leven is als een breiwerkje op pennen, laat één steekje vallen en leer leven met het gat, 't kwam er niet voor niets, maar is wel even wennen!…

Twinkeling van hoop Verworven door een fragment De herinnering tot waar ik loop Een droom die men mij zend Voorgevoel tot reden en perfectie Wacht ik ongeduldig op kalme hartstocht Een gevoel van de volmaakte erectie Als metafoor voor het leven dat ik altijd zocht Een paarse sfeer om in te leven Het constante gevoel van euforie…

Een blauwe glimlach op mijn gezicht De lege fles staat naast de bank Ik kan beter helemaal niet lachen Sacherijnig clowntje dat ik ben Mijn wangen hangen naar beneden…

de tegels rasteren de koelkast zoemt de koekenpan links in mijn hand op het aanrecht rechts de eierkoker Met mijn vork prik ik langtandig in de boter. Ik bedenk me, stop de stekker, haal hem uit het contact en morrel aan het gas Het koude ei voelt stenig dood maar licht, want het zou moeten vliegen…

Als ik het allemaal over zou kunnen doen de tijd heel eventjes terug kon draaien Opnieuw beginnen met dit gebeuren en dit gedeelte weglaten Als ik het allemaal over zou kunnen doen en de tijd heel eventjes terug kon draaien Zou ik het allemaal hetzelfde doen en de fout opnieuw maken.…

En het experiment duurt voort Dagelijks word ik getroffen Door de doelmatigheid Van mijn vergissingen Ondanks alle pogingen Logica te ontdekken Blijft mijn leven Een chaotische nevel Zonder mijn instemming Is het ooit begonnen En als ik het wil Zal het ook zonder eindigen Wat mij rest is Tussen die extremen De opklaring te zoeken…

tot nu toe gingen kapitalen vooraf, boden onderkast het hoofd drongen zinnen zich op wemelden letters tevergeefs en nu, nu ik er over nadenk, denk ik Het kan me gestolen worden…

Het is heel opmerkelijk te merken Dat heel veel mensen zich denken Te kunnen veroorloven een mening te Hebben over anderen En, als ik het toespits op het schrijven, Zeg nu eerlijk, is iedere oprechte uiting Van eigen gevoelens niet per definitie Literatuur? Zonder nu zelf in de verleiding te komen Met het wel bekende vingertje te gaan…

Een gespleten tong sist het paradijs naar de hel kronkelend en konkelend doortrapt in duivelsspel een lieve glimlach stuurt het verkeerde signaal speelt een slangachtig spel spreekt mondige doventaal geboren uit de genen daar krijg je iets van mee het loopt niet met een sisser af een slang heeft nimmer vree appels zijn doorgaans gezond…

Leef mij bind je met mijn woord Leef mij voed je met mijn bloed Leef mij zied je met mijn toorn Leef mij teer je in mijn pijn Leef mij misbruik je al mijn kracht Leef mij zeg je zelfs niet zacht…

Hoe geweldig is het toch te weten als je denkt de beste te zijn. Zo fantastisch om te weten dat jij het toch 't beste weet. Hoe enorm moet toch je ego zijn niet te twijfelen, aan jezelf zo gigantisch dat een ander het altijd mis heeft? Weet echter een ding, zeker door je bravour niet te meten, 't heel verstandig is de mens als zodanig…

Terwijl ik dicht bij jou ben en zachtjes met je praat Dringt zich ineens het idee op, waardoor het niet meer gaat Ik wil zo graag weer samen leven, luisteren naar een lied Maar de gedachte houdt het tegen, genieten kan ik niet Ik probeer het idee te bestrijden, de gedachte tegen te gaan Maar hoe meer ik vecht ertegen, hoe meer het door blijft…