Ik vertoef in een tijd dat ik terugblik naar de tijd dat ik schreef wat ik nu beleef !…

Voeg dit ritme samen met de laatste snik zeg vanavond amen en dit! zeg ik? Mijn dagen slijten, Als een vijl nagels slijpt scherp. langs 't vel bang en ik, Lief! Ik ijl geen leven zonder hemel.. Hel Daar ga jij met al dit afscheid zonder spijt in het wonder land vol met tijd mijn lam een handpalm Ga mijn luit de wereld splits zich…

in tussentijd van doen en denken blijf ik stilstaand nazomeren aan woorden geen gebrek maar toch moeilijk te uiten waarheden op zich zijn de herinneringen als droom vragenstellend en ruimtezoekend was de openstaande keus bij mij zo kwamen antwoorden op de pers en aan het einde van de seizoenen is de balans opgemaakt gedrukt in dankbaarheid…

Wie mij gezien heeft, denkt de schoenen verlaten, moet het licht nog uit doen, vraagt zich af waar de vaat blijft. Dit zijn de dingen van de dag: pijnlijke herinneringen aan later waarbij de vragen achterwege zouden moeten blijven. Waarin zal het huis ons tussenbeide komen? De tijd verwelkomen die nog überhaupt gastvrij is? Houvast…

Tijdens de vroege levensjaren zijn bekende geliefde sprookjes een verre nachtelijke stad stil in 't einderduister verzonken die haar plaats alleen aanduidt met een zwakke hemelgloed waar slopend werk en drukke pret samen bescheiden rossig glanzen Assepoester Sneeuwwitje Duimpje bestaan voor rijpe mensen als vertrouwde wijze dwaalsterren…

Van het eerste tot aan het tiende jaar gaat het tijdloos en een tikkeltje traag Je wilt gauw groot worden, echt waar en eigenlijk wil je dat zelfs dolgraag Van het tiende tot het twintigste jaar duurt het dertig jaar of zelfs nog meer Flarden leven blijken nog onvindbaar tussen brokstukken seksueel verkeer Van je twintigste tot ‘t dertigste…

voor al wat jij bent ben ik zoals ik wil voor jou voor al wat jij geeft geef ik zoals ik wil aan jou voor al wat is wat was lief en zal zijn zoals wij geven zal het zijn…

Seizoenen razen in jaren als stof door het universum heen Dat is ook mijn tempel waar het vandaag de dag stormt Elke andere ziel een nieuwe zonsopgang alleen langzaam waar een laatste ondergang zich vormt Explosies erupties geboren in oorden woorden vol vuur Nooit te laat te vroeg tevergeefs Vreemde geuren zoet komen tevoorschijn vanachter…

Langzaam sluit een gordijn het zicht op het huis verandert er bladdert verf een deur piept ergens moet wat hout vervangen. Een huis blijft huis de vorm blijft de stenen staan als muren maar ergens scheurt een barst en hoort men spanten schuren. Nog fier en trots heft zich het dak in weerstand tegen ongemak tegen slopende weersomstandigheden…

Wat een achterlijke tijd, wat een waanzin ten top, wat een gevaar, volop de weg, wat een idioten. Wat een misdaad en tussen al die nieuwsgaring door, zegt nu Griekenland: we gaan ervoor en wij leunen achterover. En wij leunen achterover, omdat niks anders kan, wij denken dat alles veilig is, nou ja zo nu en dan, behalve als het onweert…

Levensoverdenking is een moeras zonder eind. Een lichte nevel glijdt ongehinderd over het natte gras om dán mist te zijn - voor korte tijd. Kon je maar die klein berken laten groeien tot reuzenbomen, dat groepje grauwe struiken bewerken tot een tuin - mooier dan je dromen... In de poelen drijven blaadjes, traag _ maar geen mens of dier…

slapende ogen sluiten alles vergetend gister vandaag al af alleen in de nacht wachtend op de morgen terwijl slapende ogen sluiten droom ik mijn morgen die vandaag gister voor altijd al was…

Met wie je ook verbonden bent we gaan altijd naar een plek waar we weer willen zijn. Waar je wilt zijn. Daar waar we weer terugkomen. Een plek die mooi is vol van gedachten en herinneringen. Een plek van vroeger en nu. Een plek die ieder heeft. Het kan overal zijn. En al zijn we er niet op de juiste tijd: Verbonden zijn…

wetend dat het eindig is oneindig lief te hebben niets te verwachten dan dit moment blijft in gedachten aan de herinnering de eenzaamheid eenzamer dan het mooiste moment…

zo kwetsbaar eenzaam in eenzaamheid voorbij tot ik jou tot jij mij kan vertellen wetend dat iemand luistert eenzaam in eenzaamheid voorbij als ik als jij samen zwijgen de hemel zacht fluistert lieve lief het is goed kom kom maar hier bij mij…

“Vroeger was alles beter” ik hoorde het van mijn oma maar kon haar niet begrijpen Vroeger? ik had nog geen vroeger en maar wilde haar ook niets verwijten. Voor mij was alles nieuw en spannend dus als ik dan weer van haar hoorde “vroeger was alles beter” dacht ik dat ze echt niet spoorde Jaren vlogen ongemerkt voorbij en bijna zonder het te weten…

Als je bent aan het einde van het touwtje, komt de mors dooie dood die douwt je over de rand van deze planeet. Wat heet, hij dondert jou in de vergetelheid en vriend het is vermetelheid te denken dat je voor vele flappen daar aan kunt ontsnappen. Misschien krijg je enig respijt maar al je geld ten spijt, al bied jij een bedrag…

In vruchteloos trachten zal geen drukte beklijven. Pogingen zijn ijdel om verlaten leegte te verdrijven. Geheugens van ernst gewist, tussen verplichting en berusting ingeklemd. Feesten en beesten, pas veel later weet je wat je hebt gemist.…

Ik zie op Tegen zeeën van tijd. De tijd die kabbelt En langzaamaan Wegdrijft, Naar een plek waar al heel wat minuten verstreken zijn. Ik verdrink, In zeeën van tijd En de wijzer Die mij leidt Lijkt ook zijn weg Te zijn verloren. Verdronken en verzonken In gedachten, Komt de tijd Wanneer hij vergeten is En als de wijzer Zijn weg…

Als ik aan je denk dan is er bovenal het strand Het meisje van zo zeventien Een rode zakdoek en een wenk Haar voeten in de branding Die komt en gaat en drijft Het natte zand is alles wat er over blijft Je blonde haar weerspiegelt in het water Tot het later voorgoed in mijn ziel boven drijft Het is of mijn gedachten voor altijd…