Geef wat van je verdriet aan mij ik zal het voor je dragen Neem wat last van je schouders en leg het op de mijne Ontken niet datgene wat pijn doet en laat het er zijn Ik wil het voor je dragen Geef wat van je pijn aan mij…

Nu jij de deur zo ruw dichtsmeet en ik derhalve alleen moet verder gaan Heb ik nu wel gedronken en gegeten van jou. Ik laat je wel, zonder traan Nu echter die woede is gaan luwen ga ik jou toch alsmaar meer missen Trots ik dat gevoel wilde wegduwen zie ik om naar al onze belevenissen Nu ik ’s nachts alleen in ‘t bed rust sluipt het eenzaam…

Voor een peuter, die zich heeft bezeerd, leiden een aaiend gebaar over de pijnlijke plek én lieve woordjes tot minder pijn. Je bent op het juiste moment een wonderdoener, een tovenaar. Voor een persoon, met een intens verdriet, voelt jouw luisterend oor of het tonen van begrip als verzachtende balsem, of als troost. Je bent op het…

Vandaag 30 geworden, mijn zoon, mijn bloed Net gescheiden, werkloos en de weg kwijt Hoog opgeleid, daar ligt het niet aan De illusie dat er wat zou zijn heb je verloren Ik voed je, help je, ben radeloos Zie je naar de afgrond glijden Je luistert niet, bent doof Ik bid, smeek, niets helpt Nu mag ik niet meer helpen Opdat je het zelf op kan…

Als ze konden hadden de mensen naar ons gekeken Wij als geliefden op het podium Als ik je lippen beroerde Proefde ik je Goddelijkheid Er zou een siddering door de zaal gaan Maar deze voorstelling is ten einde Het doek is gevallen De tekst verbleekt, het decor vervaagd Al wat bleef is het applaus Een recensie in een onbeduidend blaadje Jij…

In stilte lijden veel mensen. In diepe eenzaamheid houden mensen hun gevoel voor zich. Te diep, te ver weg, voor begrip, vervreemden mensen van zichzelf... Stil verdriet kan slechts antwoord ontvangen van stille woorden ... bijna onhoorbaar ! In stilte voldoe ik mijn opdracht; in stil, doch brandend idealisme ! In stilte, in eenzaamheid meende…

Op de scherven van m'n leven bouw ik een nieuw fundament voor m'n levenshuis van morgen ook al is die toekomst onbekend neen ik wil geen nieuwe palen, vers cement of zand juist dat ouwe, dat eigen, vaak kapotte zal ik koesterend liefdevol lijmen tot 'n trots en stralend vernieuw levenspand Deze hartenkreet draag ik op aan Michel…

Het is alsof ik mezelf niet meer vind ben de weg kwijt zal de toekomst je van onzekerheid en twijfel bevrijden? kan niet meer nuchter denken verstand vertroebelt door psychische waanbeelden ik wil onbereikbaar zijn dan ben ik onkwetsbaar rondom is het stil maar in mijn hoofd is het alsof de donder mij grijpt telkens…

Ze zou zich nimmer meer snijden had zij zichzelf laatstelijk beloofd Ze was anders dan andere meiden om haar benen en ach..dat hoofd Ze zou nadien om het leed wenen om ‘t groot verdriet lucht te geven Ze voelde zich echter zo alleen en ze was lelijk, werd erin gewreven Ze zou het snijden voortaan laten haar bloed nooit meer laten…

Wat bezielt toch mensen die de pijn van een ander kwellen? Zwaar gegeseld, diep getormenteerd vliegt de daad de doden over grenzen van verbastering Niemand is die helleschreeuw van gelifte schellen ontgaan Legde die vloek, stom verbouwereerd de woorden in olie brandde de buitenste duisternis…

Traan De eerste traan uit`t paradijs begon alleen een wereldreis. Ze kwam voorbij aan Sara`s tent, misschien was Abram impotent. Er was geen kind noch kraai te zien en Sara huilde wel voor tien. Daar kwam ze ook langs Davids troon, zijn bladzij was beslist niet schoon. De tranen vloeiden zonder end, vol van berouw was deze vent. Even stopt…

ik zou zo graag willen huilen maar mijn lichaam kan het niet dus blijf ik zitten met dat verstopt gevoel daar vanbinnen tot de dag der bevrijding als de watervallen stromen…

In ‘t winter donker, enkel op de tast, vond haar hand bijna vanzelf de weg Vanuit haar bed zocht ze in haar kast naar het mes, dat ze vond bij de heg Nu al drie uur huilde ze zonder traan want ‘t eenzaam deed haar zo’n pijn Na zoveel jaar van altijd alleen staan dacht ze aan de dood onder een trein Voetje voor voetje, zacht de trap af,…

De laatste zwarte zon voor de aarde stopt met draaien Was dit de bedoeling? Of heeft iemand ons bedrogen? Een tikkende bom, een glimlachend masker. Wat als God toch bestaat? Traag verlies ik m'n grip op alles deze keer voorgoed…

Ik voel mij een drenkeling die zich vast klampt in zijn wanhoop aan het wrakhout van herinneringen als een sluipmoordenaar sluip jij telkens mijn leven weer binnen ieder jaar beleef ik weer die strijd om te overleven tranen ze vergezellen mij in mijn slaap zolang mijn mond gesloten blijft -blijft jouw leven voor mij bestaan…

Alles wat ik dacht was gelogen. Hij gaf mij dat gevoel dat liefde bestond Maar al snel liet hij mij de tegendeel zien Misschien moest dit wel gebeuren om mij te laten zien dat ik niet zo snel verliefd moet worden. Maar hij liet mij denken dat hij anders was, anders dan die anderen. De dag dat hij mij hart brak, kan ik me nog goed herinneren…

M'n hemel is kapot En evenzeer mijn aarde Ik zeg dit onverbloemd Omdat mijn leven lijkt gedoemd Te zijn als 't Altijd was Wegkijkend En weggekeken Mensenkind…

val je wakker in slaap en je gaap is het magazijn van een nieuwe dag je stem kraakt en je smaak heeft de geur niet van een lach heb dan geen angst wees niet bang dat hoeft vandaag niet want ik breng je deze dag in een lied het leven is een lied een prachtig lang lied het leven is een lied veel te kort voor verdriet als je…

De emmer is een handig ding Waar tot vandaag echt gewoon 10 liter in ging. En elke druppel die je er meer  indoet  Dat gaat dan niet goed...  Blub, blub en nog een blub  De bekende druppel die de emmer doet overlopen Ik ga vandaag maar snel een grotere emmer kopen Ik gooi daar dan  die 10 liter en die ene druppel in Want al die vergaarde…

Ook al val je nog zo diep Stort je hele wereld in Heeft alles wat van nut is Nauwelijks nog zin Kijk nooit naar beneden Je moet niet naar beneden kijken Probeer het licht te vinden Zoek niet naar de lijken Al val je nog zo diep Ziet het er zo slecht uit Kijk niet naar beneden Beslist niet naar beneden Voor je je ogen sluit…