De eenvoud van het leven
netgedicht
1.4 met 9 stemmen
167 Zonlicht op de wei
bloem bloeit zacht tussen het gras
rust vult mijn ogen
Ochtend opent zich in
ruime kalmte; ritselen van bladeren
legt een teder ritme neer. Mijn zintuigen drinken de
stilte van dit moment, waar niets meer hoeft te zijn dan wat het is.
In het trage stromen van
de beek openbaart zich een verborgen
waarheid van stilte.…
Samen Haiku
netgedicht
4.0 met 28 stemmen
123 Ook met hondenweer
Samen door storm en regen
Een trouw ritueel…
denken en zien
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
114 ik kan alles de hele dag denken
ik denk alles de hele dag door
door de dag denk ik alles
alles kan
denk ik door de dag
hij kan alles de hele dag zien
hij ziet alles de hele dag door
door de dag ziet hij alles
alles kan
ziet hij door de dag
wij kunnen alles de hele dag
denken en zien
wij denken en zien alles
de hele dag door
door…
DE KABOUTERS.
poëzie
4.7 met 3 stemmen
1.309 't Lag 'ne man te slapen,
't hoofd op zijne vracht,
t'midden van een kerkhof
binst 'nen zomernacht;
door de donkere tronken
't lijzig windje zong,
en op de oude kerke
d'heldere mane schong.
Twaalve sloeg de klokke,
't ronkte en 't zong in 't rond,
en . . . . een aardig dingen
sprong van uit de grond.
Licht gelijk een pluimke,…
Jazzverleden
gedicht
4.3 met 12 stemmen
21.096 De jazz stamt van de negers
De negers in Amerika
De negers in Amerika
stammen van huisuit uit Afrika
Ze werden door ons Hollanders
met schepen naar de States gebracht
En bepaalde niet eerste klas
maar als beesten vastgeketend in
stinkende ruimen opeengepakt
om aan de overkant - zo
ze nog leefden - als slaven
te worden verpatst…
Hohner
gedicht
4.0 met 2 stemmen
5.383 In een la van de keukenkast
lagen de sigaretten van mijn vader
een boekje over eerste hulp bij ongelukken
(een man is uit voorzorg op een plank gaan staan
en trekt met een wandelstok
de elektrische draad
van het lichaam van de geëlektrocuteerde ander)
een alarmpistool –
veel dat mij is ontschoten
en een mondharmonica van het merk
Hohner –…
Water
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
111 Het water in de rivier
Stroomt eindeloos in de zee,
De zee verdampt eindeloos
Zijn water naar de wolken,
De wolken geven eindeloos
Hun regen aan de rivier,
De rivier stroomt door en door.…
het einde van de weg
netgedicht
2.8 met 4 stemmen
163 aan het einde van de
weg zal ik me neerleggen
in het oranjerood van
de ondergaande zon
die me mee zal nemen
voorbij de horizon naar
de serene rust van
een nieuw nog
onontgonnen land…
Imago
netgedicht
2.6 met 5 stemmen
121 Niettegenstaande de huidige wereldwijd ontwrichtende metamorfosen
in het panta rhei der actualiteit
als alle levenslagen doordringende realiteit
van het gedehumaniseerde machtsspel in het hier en nu
van gedemoniseerde wellustelingen
wordt het
naast droommijmerijen
van klaagzang en navelstaarders
van zotheid en liefdesleed
en de eeuwige…
NEER EN OP
netgedicht
2.3 met 3 stemmen
109 Boven dorre hei
van het najaar steekt hoog gras,
geel, opwekkend uit.…
Ochtendstemming
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
113 De zon stond laag en hing roerloos
In een alles verhullende nevel.
Over de velden vloeide haar tedere licht.
Koeien stonden stil aan de sloot,
En staarden gedachteloos in het ondiepe water.
Terwijl de zon steeds hoger steeg.…
Thailand
snelsonnet
4.3 met 7 stemmen
237 In Thailand zijn veel alcoholproblemen,
De Thai is zéér aan Heineken gehecht.
Maar Thailand wordt nu ‘s middags drooggelegd,
Al moet men wél voldoende vocht innemen.
De oplossing is eigenlijk best simpel:
Bij het ontbijt gelijk maar aan de pimpel.…
onderscheidende kraaien orakeltjes
netgedicht
2.7 met 6 stemmen
252 ik kijk
sprak de kraai
van verre naar net
even andere tekens
dan jij
ik stam
uit een hoog
geboren tak
net even hoger
dan jij
ik vlieg
met gemak van
de hak op de tak
net even zwieriger
dan jij
ik ben
voorzien van een
superieure bedrading
net even slimmer
dan jij
ik word
verrast door verdriet
hoop op een zachte…
Ridderspoor
netgedicht
2.0 met 5 stemmen
185 Twee zijden derzelfde
medaille
Silver queen stralend
in zonnegoud
Wint haar ridder te paard
met haar taille
Om haar vinger, haar ogen
zijn koud
Zij gaat ervandoor
zonder spoor
Met zijn geld dat hij
roemloos verloor…
Altijdbloeiend (Solmaz)
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
74 Voortgebracht... zijn
door genen, hun verzameling
hun leven, hun kopieën... zijn
De buitenwereld, vuren
trommels, geuren, buren
en wie we zelf zijn... ervaren
Weelde in mijn haren
zaad in mijn hemelse bloem
genot en pijn... ontvangen
Het spel van gongen
in de wind, onze gedachten
wie we zijn willen... geven
En wanneer ik jarig ben…
Liefde en haat
netgedicht
2.5 met 2 stemmen
134 Waar eens de liefde bloeide,
Heerst nu d'verterende haat,
Deze uitersten liggen zo na,
Kan toch geen toeval wezen.
Kussen en verwensingen,
Zijn een hemel van verschil,
Komen vanuit dezelfde mond,
Waar liefde en haat ontstond.
Leven en laten leven klinkt
Als een toch zo simple daad,
Meer in lijn dan liefde en haat,
Waarbij men garen…
‘vader des vaderlands’
netgedicht
1.7 met 3 stemmen
98 zo stijf links als ik ben
kijk ik wat breder
wat gedetailleerder dan slinkse bangerds
naar onderliggende verbanden
óver de randen van de standen heen
om over breedgedragen verlangens
maar te zwijgen
diepbruin is gelijk gebleven
in aantal
het midden in zetels gestegen
en in het centrum neergezegen(d)
terwijl
een partijtje persoonlijke…
gedenkt Satyr; LGW III
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
108 de engelenstem schenkt lauwe woorden
in een hemelse warboel tot moes geworden
middagtafeltennis’ ondersteund verwonderen
uit dikke onderbuiken donderende
doorrollende
roffels in de volgepropte zon
door nooit verzakende draaideuren
op krakende banken klankkleuren
keuren om geen misser te betreuren
terug in de Burcht van Spel & Vreé
rechtsvoor…
Zei ze
gedicht
4.0 met 4 stemmen
6.207 Zei ze hadden we nieuwe ontferming
besteld wij, ze zouden die brengen,
de nieuwe ontferming, op vrijdag.
Zeggen ze vrijdag kan het op zaterdag.
Zeggen we ja, maar dan wel in
de morgen. Zeggen ze gaat niet,
dat gaat niet, de morgen. Zegt mijn
man goed, dan kom ik die zelf halen,
zaterdag dan in de morgen, dat kan?
Ja dat kan, zeggen ze. Komt…
Eenzaamheid.
poëzie
3.0 met 1 stemmen
1.005 O, eenzaamheid! O, etherbleke vlam
Die ongezien der mensen zijn verteert:
Ik heb mij niet meer van u af gekeerd
Nadat de laatste feestnacht me overkwam.
O, eenzaamheid, ik heb mij niet geweerd,
Wanneer uw gulzigheid mij alles nam.
Wanneer het beste en liefste u niet ontkwam
Totdat in leegte 't al was weggeteerd.
O, eenzaamheid,…