het eerste gele, geelbruine en bruine blad aan een lage tak van de machtige eiken, Amerikaanse, u had het al begrepen…

Al de gouden middaguren Van de zonnen die verzonken, Stralen door dit blankdoorblonken Blindend dak van blauwe muren Op de stervensstille lach Van de laatste zomerdag. In de dalen van de duinen Huivren wondre schemeringen Om de helderheid der dingen; En geen aêm vleugt langs de kruinen; Dieper dan de middagvreê Hijgt de stilte van de zee…

Mijn ogen turen naar zonlicht boven het groen van mijn boompjes. De vlinderstruik wijst alle kanten met haar puntige paars, boven de zwaar zwierende takken van appelboom die met haar vruchten, sommigen rood al zonlicht willen als ik. Ze steken af tegen het blauw van de hemel De haag coniferen, mijn groene gordijnen, lijkt…

Nee de zomer was niet groots zoals in het gedicht van Rilke nu schaduwen langer worden en dagen kort ik moet geen huis meer bouwen ben alleen wanneer ik het wil zal lezen en - waarom niet- misschien oldschool Briefe schreiben en wandelen in lanen en parken zien hoe daar die Blatter treiben en alles weer voor najaar zwicht mijmerend over…

Straks komt de herfst weer aan, 't seizoen dat mij met mooie kleuren lessen leert van los te laten, vrij te zijn en toch te dromen van wat komen zal. De wind schrijft zonder woorden dat er straks nieuw leven komt maar dat ook nu nog eerst heel veel moet vallen. En ieder mens is eenzaam op zijn eigen wijze al is er vriendschap en verbondenheid…

Evenals in de natuur nadert ook in menslijk leven het eind van lente en zomer kleur verandert maar wordt niet somber of grauw. Bladeren dwarrelen uit kruinen als vergeten van minder goede tijden daarentegen kleurt nog de hemel van horizon tot horizon in het fraai pruisisch blauw. Treur niet om gevallen bladeren of wind die fluit door…

Het koele grijs van de hemel daalt zacht op eikenbos neer wil het najaarsgrauw verspreiden over dicht lover dat zich hangend samentrekt de late zomerwarmte binnen zijn takken klemt om haar langt te bewaren.…

Als Kopland zingt van zijn achterland, van zijn bomen en nestwarme dieren voel ik mij wel eens met hem verwant, men ziet me slenteren langs droeve rivieren. Of snuisteren in verlaten huizen dan een oog dat valt op oud behangpapier, gekruld door de tijd en vochtige kieren, een muur die fluistert van kindervertier. Een bank onder een appelboom…

Lieve abrikoos, vergeef me al die keren dat ik voor een ander koos, voor ordinaire pruimen om maar iets te zeggen matgeel of doodsaai blauw, het valt ook nauwelijks uit te leggen wanneer ik op je zachte vruchtvlees kauw. Je geur en smaak zijn heel bijzonder, subtiel en delicieus, vergeef me mijn bewondering, Ik ben zelden zo flatteus.…

Nu de wind is gaan liggen en de stad weer ruikt naar oude giraffes trekken we ons terug in ledigheid en koesteren de zomertijd. Geef ons een hangmat en een wahwah gitaar, sierlijke meisjes met lang krullend haar, geef ons een plekje aan de mythische vaart, we hebben zo lang voor mooie dagen gespaard. Daarbij, heeft u die sprong van de snoek…

's avonds het dorp valt stil hoor ik de tijd het klokje dat waakt. Prediker die zei alles heeft zijn tijd. Stil slaat het klokje monotoon bij afscheid. Zondagsklokken die blij wezen. Bruiloftsklokken opspringende vreugde. De Westminsterklok in ons huis geeft niet altijd tikkend juiste ge-tijden. Wijzers die vér springen…

ik heb zo zin zin in de zomer elke dag zonnig het leven vieren vroeg in de ochtend al in het groen zingen vogels een wandeling lonkt lopend door de dauw begint elke morgen weer de dag als een droom ik heb zo zin zin in de zomer elke dag zonnig het leven vieren in een tuin vol bloemen zacht gekust door de zon geniet ik het ontbijt…

Zomerse stilte: gordijnen dicht, en het raam -- staat op een klosje.…

De frêle vlinder rust op een gele bloem, zo dun als een speelkaart Omgeven door duizend-en-een fonkelingetjes wordt de zon vroeg wakker en begint haar opkomend licht te werpen over gevarieerd landschap met ongerepte natuur vol afwisseling Zowaar nemen haar stralen mijn inkt evenals in beslag en inspireren mij tot schrijven. Welkom terug…

Klaprozen bloeien, bloedrode bloemen vieren en sieren het leven, bewust van hun schoonheid en fragiliteit; Het graan is volgroeid, groene stengels staan te rijpen tot gouden aren vol voeding en zaad; De akker baadt in de warme zomerzon, wiegt, deint en danst in de wind, wetend wat haar wacht; Graan en bloem spelen, laten zonder spijt…

Oh oh Flakkee Vroeger was het een deel van je leven Keer je op het Eiland terug Oh oh Flakkee Dan heb je weer heimwee Als een buitenstaander leefde je daar je bestaan En hoe je het ook ziet Iedereen op het Eiland kent jouw naam Eén ding moet je weten Al ben ik jaren van het Eiland weg Ze zullen me nooit meer vergeten…

Het weer is soms te koud en soms te nat, En dan is het zo warm als nooit tevoren, Iets lijkt wat wij gewend zijn te verstoren, Ook nu in juni is het niet je dat. Maar eigenlijk is het zo slecht niet hoor: Want wát zou het hier dooien als het vroor!…

Azuur beklimt ligusterhagen en naast de bessenstruik het luie land ontplofbaar haast van hitte de zon hangt in het kraaiennest het asfalt dampt als paardenlucht een rookpluim naar de overkant concerto voor de gulle rozen honingbrood voor bedelaars het staat met vuurpijlen op wolken geschreven: hoe glansrijk de aarde hoe moe de…

Laat het strooien hoedje zwieren Op ’t kastanjebruin! Pluk een knopje in uw tuin: Dierbre, wij gaan lente vieren Op ’t hoge duin. Wij gaan juichen, wij gaan danken Onze rijke God, Die uit bloemen weeft ons lot, Die ons harte vult met klanken Van het blijdst genot; Die zijn bloemen in uw gaarde, In uw ziele strooit,…

Bedaagde Zomermaand, men laat geen schaap verlegen; Indien het gaat vermast, zo neem het op uw schoot: Maar scheert gij ’t om de wol, zo scheer het niet te bloot, En was het wit als sneeuw, dat u de Hemel zegen’. Drijf, vroeg en spa, de kudde in ’t veld, en naar het hok: Zij loont u met haar melk, en spier, en ruige lok.…