Netgedichten

netgedicht (nr. 83.743):

Straks komt de herfst

Straks komt de herfst weer aan, 't seizoen
dat mij met mooie kleuren lessen leert
van los te laten, vrij te zijn
en toch te dromen van wat komen zal.

De wind schrijft zonder woorden dat
er straks nieuw leven komt maar
dat ook nu nog eerst heel veel moet vallen.

En ieder mens is eenzaam op zijn eigen wijze
al is er vriendschap en verbondenheid.
Je kent jezelf niet eens, je diepste wezen
blijft ook voor jezelf verborgen in de tijd.

En heimwee kleurt soms ook de luchten,
de wolken die in stilte verder drijven…
Durf stil te zijn, niets zal voorgoed hier blijven.