Alle inzendingen over taal

Egidius, wo ist die E gebleven Egoloze tripper in den hoge? Elk woord of naam heeft Ergens wel een E Eise Eisinga (3) Escher (2) Euripides, dat zijn er ook al 2 En een experiment telt er zelfs 3 Er zetelt in mijn reptielenbrein Ersatz fingerspitzengefühl Empathisch allerminst, geenszins Edoch rijm in voortgaand cadans Eloquent…

Twijfel maakt zich meester van de mens Toen hij Medea schreef als een der grootste Tragedieschrijvers, naast Aeschylos en Toneelscribenten als Aristophanes Tot slot, niet te vergeten, Sophokles Trojaanse vrouwen werden zo beroemd Toch duurde het nog lange donkere eeuwen Tot zij, nog voor de boekdrukkunst, verschenen Terdege nauwgezet gekopieerd…

Heel soms zijn woorden die je leest buitenissig onverklaarbaar al dan niet bestaand je neemt een ouwe krant van internet op de koop toe je leest in Delpher halfverdwenen bijvoorbeeld zwijgrel grijpstuiver of habbekrats voor bijna niks Vooral die deels latijnse composieten of relikwieën uit de franse tijd napoleon, dat was een boon aparte…

FLUISTERPODCAST "Frappant, dat alfabet experiment! Foenicisch, geen Chinees toch, mag ik hopen?" Flauw hoor, ik sta geen onzin te verkopen! "Fantastisch, nou maar hopen dat het went Fraai is het zeker je nieuwlichterij Fenomenaal, zo'n woord van twintig letters..." Fout! 't zijn er volgens bartjens 22 Faalangst is mij ten enen male…

AMSTERDAM / ANTWERPEN Als alles aan het aanzien anders was Alles A.D. MMXXV alterneerde Alternatief zich aandiende voor A als aanvang van 't alfabet, een Aap die noten op de leesplank leerde Als amsterdam geen amstel had wat zou er dan geworden zijn van Amstel bier, de zuidas, ajax en de abn Amsterdam was nooit Amstelodamènsis…

de asgrijze schrijver sloeg met dode takken de laatste taal uit de steen van zijn geërodeerde hart op de grens van herfst en winter op de drempel van lichtheid naar zwaarte droeg hij de zinnen in de palm van zijn hand woorden weten niets dàt had de oude poëet begrepen toen hij zijn hart ontdekte in de woordeloze dood…

Zei ze hadden we nieuwe ontferming besteld wij, ze zouden die brengen, de nieuwe ontferming, op vrijdag. Zeggen ze vrijdag kan het op zaterdag. Zeggen we ja, maar dan wel in de morgen. Zeggen ze gaat niet, dat gaat niet, de morgen. Zegt mijn man goed, dan kom ik die zelf halen, zaterdag dan in de morgen, dat kan? Ja dat kan, zeggen ze. Komt…

In de Wijde Woeste Wereld van Wie, Wat, Waar, Waartoe, Waarheen, Waarvoor Weet ik Wel de Weg en op de Weg, de Wegen heb ik dat Wijze 'Wijf' voor de kortste Weg Weet je Wel, dat niet (t)Wijfelende Wijf!…

Onder het gewicht van wolken tussen hoge distels en scherpe stekels de graftombe van gebroken kalksteen in jaren van slaap en stilte geen berichten van de dichter. Verloren woorden in vergane armen niet verscheurd tussen vorm en vers noch zwervend tussen het wit en het zwart van papieren nachten zijn naam die geen verder verdraagt.…

niet per ongeluk de woorden die als wolken over de vlakte stromen de Japanse notenboom zilveren abrikoos met waaiervormig blad niet zomaar het vleugelloze boekenvisje dat zich in de kelder laaft bekende wegen eet door verweesd papier de trage slagen van een verdwijnende vogel in helder licht niet eenvoudigweg het gedicht van…

in welke taal geef ik je woorden zodat je me kunt horen in welke blik in welke stilte gaan we elkaar verstaan hoe laat ik je laag na laag wolk na wolk het stotteren van de zon horen hoeveel zinnen hebben we nodig om elkaar te omarmen de zee aan te roepen of moeten we alleen maar luisteren de woorden zwijgend laten…

(minutenwals) slechts één minuut om een gedichtje te schrijven dat is kort dag welhaast een schier onmogelijke opdracht maar toch zie hier het resultaat...…

Het is tijd dat we onze woorden wegen voor een nieuw begin Dat denken voorrang krijgt op spreken dat we weten Van de immense kracht van taal het is tijd dat we de Verwoesting voelen van wat we zeggen dat we weten Dat het tijd is om elkaar opnieuw te ontmoeten In tegemoetkomende overwogen woorden taal voor een Nieuw…

de sluwe, slinkse, begaafde verteller verstaat de kunst van vermomming als geen ander hij bindt de lezer vast met verleiding houdt hen gevangen achter de tralies van onweerstaanbare taal spin die de onwetende lokt in een onzichtbaar kleverig web waar welluidende leugens parasiteren eloquente, onbetrouwbare verteller je spijkert een…

Kom maar dichter bij het vuur de waanzin de woede van je pen Kom dichter stamp harde regens stille stormen uit je pen Kom maar dichter bij het ware het goede droom het schone dichterbij…

ik schrijf in het heden dat vertaalt zich beter in een vreemde taal hierdoor worden misverstanden vermeden ik wil geen onrust over mijn verhaal zo tracht ik beter te rijmen het is wel een vorm van uitproberen soms lijkt het op opzettelijk lijmen begrijp me goed, ik wil op deze wijze leren ik weet nu nog niet wat het gaat worden en vertel…

Natuurlijk komt er nog wel eens een vloek uit mijn mond dan klinkt het Godverdomme luid, klaar en duidelijk toch voel ik me dan gebeten zeg maar de gebeten hond ik kan me wel verbijten omdat ik weinig heb met God ik zie God als het zelfbeeld van de mens nou wat ieder individu van Hem maakt we gaan maar uit dat het een man is zo beledigend…

Wie nieuwsgierig Taal tegemoet treedt, vindt na wat schermutseling de ware aard van zijn bedoelingen. Natuurlijk roert zich dan de Smaak. Om maar niet te hoeven proeven van wat haar overbodig maakt. Luidt voorlopig de Consensus: wie zijn stijl met taal bepaalt, wordt meestal literair reislustig...!…

Wanneer ik oude verzen lees die ik ooit heb geschreven dan zie ik hoe ik vroeger dacht maar waar is nu die jeugd gebleven? Wanneer ik oude verzen lees dan merk ik wat echt telde en hoe ik langzaam ook genas van wat me ooit zo kwelde. Wanneer ik oude verzen lees kan ik slechts dankbaar zingen. Van velen mocht ik leven leren en heel veel…

het is enkel de bezieling waarmee ik de taal tracht te tooien alleen het zien van de stomme die mij beweegt tot ongepolijste zang enkel de zon die elke dag nieuw is en ook weer oud die mijn pen schrijven laat alleen de lome lentebui het kruipen van de tijd de sintels van het vuur die mij voortstuwen naar lyriek het is…

( voor de speelman van de taal ) in de schemerzone van mijn geheugen als in een vacuüm van ledigheid gevangen kwam ik toch nog wat oud- Hollandse woorden tegen al bijna vergeten woorden die destijds de taal verrijkte met een lyriek die zijn weerga niet kende en als een soort frivool schuinschrift zijn stempel wist te drukken op de…

Een kleptomaan uit Mokum Vond het leuk om vuur te stokun "Een kleptomaan?", vroeg iemand Jahaa, dat zit zo, want... ...De lucifers had hij gestolun!…

Ik zit mij voor 't vensterglas Onnoemlijk te vervellen Ik wou da'k twee linguïsten was Dan kon ik samen spellen…

"Heb je nu alle anglicismen genoteerd?" Vroeg de leraar zwaar geïrriteerd. "Ja ja, wacht! Ik ken er nog wel vier." "Maar ik rende uit papier."…

Ver na middernacht, het weekend niet Een REM-slaap zonder droom, zonder publiek In stilte, achter een geheime deur Waar dichters zweven met hun hoofd vol dromen Daar loog ook ik de waarheid in mijn lied *) Dat veel bezoekjes had gegenereerd En wel acht sterren geproduceerd Van musiclovers en anglofielen Doch die de redacteuren niet bevielen…

Tijdloze stilte woorden zweven door de lucht thuis voor verhalen Boeken rusten in eindeloze rijen, hun ruggen zwijgend, vol van ongezegde beloften; elk een poort naar gedachten of gevoelens die ooit zijn geboren, naar stemmen die murmelen door de tijd. Vingers glijden, zoekend langs titels. Hier in de stilte vermengen verleden en toekomst…

In deze wereld vol nimositeit is 't mensenlot de schuld van mygdala in zië is dat anders dan in frika en laska, rabië en merika waar mohikanen, sioux met de pachen de vredespijp rookten op de palachen en MLK nog 'men' zei in labama dat weerklank vond in de 'b' van obama…

En dan waren alle vogels plots daar Die mij van boven tot onder toezongen Die mij dadelijk beseffen deden Je kunt deze niet laten Alsook de zwarte rook De late rook voorwaar Een weigerende lucifer Zeker en vast was daar Dat zwaar occult signaal Sindsdien ben je een dienaar Een vrije metselaar van woorden De schone schoonheid vrijer Onder…

Hij was ruim op tijd en zij bleek afwezig Alleen op de plaats van afspraak zie je direct wie er niet te zien is Iemand missen maakt ze zeer aanwezig Ze nam de telefoon niet op De stilte drukte doordringend Woorden hingen in het ijle Zwijgen kan veel zeggen Ze kunnen je meedogenloos stalken door ostentatief kil te negeren Je zou er heen…

anno nu moet je wel Engels leren wil je Hollands nog verstaan…