57 resultaten.
Prisma
netgedicht
1.3 met 3 stemmen 285 Een prisma
waar alles
doorheen gaat -
beelden uit
oude tijden,
de geur van
eucalyptus
en de klank
van je stem
op de muziek
in een wit
en rustig
licht.…
Prisma
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 74 en naast me lag zij
het prisma
dat mijn leven al zijn kleuren schonk.…
Matrix van de ziel
netgedicht
3.5 met 4 stemmen 130 Liefde is kristal, het prisma breekt het licht
en vervalt tot breekbare kleuren.
Vergilius…
Het zonnespectrum
poëzie
3.9 met 14 stemmen 4.111 Het licht, dat door dit prisma viel,
Werd mij het beeld van mijne ziel,
Die eveneens een prisma vond,
Waardoor zij hare stralen vond,
Een glas, waarmee ik heb gespeeld,
En dat haar wezen dùs verdeeld
En dùs gekleurd heeft en getint,
Dat zij maar nauw zichzelf hervindt
In 't spel van deze regenboog,
Die zo veelkleurig is voor 't oog.…
Paasbrood?
netgedicht
2.2 met 5 stemmen 124 Verhaal blijft drinkbaar
evaluerend prisma in glas,
vol gedecanteerd.…
Lichtend prisma
netgedicht
2.5 met 8 stemmen 230 Eikenbomen, de lichteters
verkruimelen de winterdag
dofheid distilleert de glans,
schuwen blikken om te wassen
gewogen modder en waterstof,
tijd dompelt lange schaduwen
in een trage schittering van de
aarde, losgelaten uit de matrix
van de zon, in helder prisma van
gekozen kleuren, zaaigoed van
feestende kristallen in het mos.…
In een prisma van mogelijkheden
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 177 creëren we osmose
in een prisma
van mogelijkheden
Als een levend palet
bewegen wij ons voort
naar verder gelegen leven
Van uit de Ziel der dingen
ademen we
kosmische symbiose…
De dag aarzelt te komen...
netgedicht
4.4 met 7 stemmen 182 Invalshoek van kristal,
prisma in het dauw,
de wereld wordt groter..
De bruidssluier schrijdt
over de groene loper,
ze geeft haar ja-woord.
Lichte kooien wenken,
de dag aarzelt te komen,
de nacht te gaan, als ik.
Dagen van mystiek
de zon heeft zich
verslapen, de hemel niet.…
als ik dan
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 91 als ik dan
me door de
donkere jaren
zing
dan zal ik
door het
prisma kijken
als ik dan
de vluchtigheid van
het leven in
rook op zie gaan
dan zal ik
de magie van je
nabijheid voelen
als ik dan
doorwerk in de
doorwaakte nacht
dan zal ik
mijn pen
dansend laten
springen
als ik dan
langzaam walsend
met je leef
dan zal ik…
Prismatig
netgedicht
3.7 met 6 stemmen 134 Ik herken de blauwe zaden
van een pril begin, te proeven
van vergeelde zeden in huid
en haar, daar nog wat tussenin,
woekering van onbekende goden
uit een terracotta oerinstinct,
zich voorspelbaar laat verraden
getooid in de lange lijn der doden
met kroontjespen en zwarte inkt, het
avondrood zich in de horizon verminkt
waarachter de as…
brief
gedicht
3.4 met 33 stemmen 9.989 precies op het moment dat hij besloot de brief te gaan posten
viel er een brief door de bus, geheel gelijk aan de brief die
hij wilde posten, hij was zelf echter de afzender niet en toch
was het zijn handschrift of was hij toch zelf de afzender?
precies op het moment dat hij besloot de beide brieven
te gaan posten, werd er gebeld en overhandigde…
Kanttekening
hartenkreet
4.3 met 3 stemmen 672 het zijn slechts schetsen
van papieren dromen
of verbeelde avonturen
uit een grijs verleden
-opgefrist in kleur-
laag voor laag
worden gekunstelde kleuren
in vormvaste lijsten gegoten
om ze te modelleren naar
de wens van de gedachte
toch vervagen ze weer
doordat fantasie nooit raakt
aan het natuurlijke prisma
van de feitelijke beleving…
Papieren dromen
netgedicht
3.8 met 17 stemmen 780 het zijn slechts schetsen
van papieren dromen
verbeelde avonturen
uit een grijs verleden
-opgefrist in kleur-
laag voor laag
worden gekunstelde kleuren
in vormvaste lijsten gegoten
om ze te modelleren naar
de wens van de gedachte
toch vervagen ze weer
doordat fantasie nooit raakt
aan het natuurlijke prisma
van de werkelijke beleving…
De muziek van wolken
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 119 ik heb
de muziek
van wolken gehoord
zij vertolken
in dans en kleur
de partituur van wind
spelend als kind
na het slapen
in de choreografie
van een rode zon
in het vroeg
van ontwaken
om later
de stralen met
een prisma te breken
door vallende regen
tot een expositie
van bogen met kleur
in het decor
van leven heb ik
die muziek…
Morgenster
netgedicht
3.7 met 6 stemmen 724 Gestolde druppels nachtbrokaat
hechten zich aan de morgenster
die vaag ontwaakt uit mijlenver
tussen de dauw en dageraad
met pastellen floers omvlogen
rijst zij vanuit een schemerzee
gehuld in prisma negligé
door paarlemoeren golf bewogen
zelfs de zon lijkt glans verloren
zich te schuilen in haar pracht
als door een mysterieuze kracht…
lichtvaardige perceptie
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 533 enige belichaming
waarvan akte
'te zijn of niet te zijn'
het futiele buigen
het niet zijn is geen optie
dan ben ik het werkwoord
'buigende'
mijn voorhoofd zwellende
en soms eet ik meer op
dan het woord lang is
maar nog eens kauwen
want met perceptie
vul je geen buiken
tenzij je het uitvergroot
als in het zelfstandig
'blinkend prisma…
In het vlokje zien
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 423 Een vlokje van koude sneeuw
Smeltend in een warme hand
Hoorbaar in elke eeuw
En vloeibaar de palm omarmt
Kristallen die helder verdwijnen
De drup die de hand verlaat
De regenboog die gaat schijnen
En met volle schoonheid weer gaat
Een vlokje van koude sneeuw
Die alle kleuren draagt
Hoorbaar in elke eeuw
En ons met het prisma behaagt…
Tanden in tijd
netgedicht
4.7 met 17 stemmen 433 schittert ontstaan
in licht van verlangen
opent een mond
witte kristallen
gloren daarin
sprankjes hoop
passen en meten
een hechtere vorm
gedragen in de verorberkom
tot op zonnewende kaatst
het licht in lach
over
en weer
buigt een prisma verleden tijd
keert witschijn om
in eindigheid
vlakken getuigen van slijt
in gele…
gedachten zwermen tot herinnering
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 475 mijn gedachten vliegen
vogels vluchten verder weg
niet een kijkt om
voorbij de horizon
verzet de wet de klok
en draait de wereld terug
op weg en dan verdwalen
en vervloeien in de wind
die alle richtingen verwaait
in een prisma dat het licht
verdeelt, de kleuren scheidt
uit geuren van het het leven
gedachten zwermen tot
herinnering…
Bloedbaan
netgedicht
2.8 met 6 stemmen 117 uiteenspat op een
espenblad als ragfijne nerven mist,
de scherven worden opgedragen
als bloedbaan in een bladerdak,
waarlangs geen water is vermorst,
in toegewezen grond, waar de
moederkorst hem wacht, brak in
tot de natuurlijke schoot, de
toegang tot de kringloop van het
leven en een voorbestemde dood,waar
alles in elkaar overgaat, in het prisma…
het blauw van ochtendkou
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 891 ik breek je stralen
in het prisma
van mijn liefde
scheid infrarood
van ultraviolet
jij bent nog steeds
de warmte in mijn bed
het blauw
van ochtendkou
ontwaakt in licht
dat langzaam nadert
in je ontspannen
nachtgezicht dat lacht
in liefelijke dromen
geluk verstaat elkaar
gaat gepaard met
kleuren die elkaar
nooit zullen mijden…
Transparant?
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 451 Ideeën, als makke schapen afgedwaald
van kuddes, in een eindig verlangen
geschapen te worden in het oneindig
prisma van een transparante druppel.…
hartslag omhoog
hartenkreet
2.3 met 3 stemmen 531 en iedereen verzamelt zich
in een kring om je heen
ze laten ons niet vallen
bloedbroeders
nooit was jij opgegeven
of voor dood achtergelaten
het is echt
maten
bloed moet soms vloeien
botten breuken
geweld is zinloos
alleen niet zonder reden
wat is geoorloofd
wat is schandalig
wetten verdwijnen
het is rechtmatig
zonder stigma prisma…
Transparant leeg glas
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 157 Transparant tekent het licht
door de geslepen scherpte
haar enorme portret in prisma
als schilderij tegen de muur.
Iedere ontmoeting bij schemering
levert jouw glansrijke souvenir
waar ik gevoelens kan verwarmen
met ons gesprek bij het eeuwige vuur.…
Sedona
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 51 vergrijzen achter een bui
en zakken weg in de schaduw
van zwarte wolken, ik wacht
op dampende opklaringen
die weer kleuren schieten
in mijn stille huis
De dag heeft veel tijd
en al die tijd sta ik hier moe
hard te werken, emoties
heen en weer te kaatsen
tussen alles en niets, een voor een
ze te bundelen in het prisma…
Kluwen?
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 99 Haar wereld geprojecteerd in
het prisma van een druppel dauw,
balancerend aan een wilgentak,
trouw bleef aan een voorbestemde
sprong die ze afwoog tot haar horizon.
Een vlinder die ik wilde vangen in
een gesponnen web van woorden
en verlangens, die ze begreep maar
ontweek, voordat ik sprak.…
Tot de verbinding brak.
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 146 Kinds wereld geprojecteerd in
het prisma van een druppel dauw,
nu ijzig balancerend aan een onwillige tak,
die trouw bleef aan een voorspelde in het
Hooglied van de zon tot aan de horizon.
kleine vlinder die zij wilde vangen in
een gesponnen vleugels van woorden,
verlangens die ze begreep maar
bewust ontweek, voordat ik sprak.…
Kwatrijn (-)
netgedicht
3.6 met 5 stemmen 208 Mijn kleren van herinnering verbleken
aan de waslijn van de tijdse wind, in
dat prisma zie ik alle kleuren breken
opstandig en berouw voor dit ongebluste kind.
De schors bewaart het hart
dat ik ooit in bomen heb gekerfd,
de kern blijft, de stam zo zwart als
mijn gedichten vol fabels zijn geverfd.…
Fabels?
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 125 mijn kleren van herinnering verbleken
aan de waslijn van eigentijdse wind, in
dat prisma zie ik alle kleuren breken
in het kristal van het ongebluste kind.
de schors bewaart het hart dat ik ooit
in bomen heb gekerfd, de levensringen
blijven, de kern zo zwart als mijn
gedichten vol fabels zijn geverfd.…
Overvol?
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 455 Als ik ooit uit een overvolle beker drink
uit een glas het vloeibaarste deel beleef
van kop tot aan de verdraaide voet
druppels de lippen doen verbleken
in het prisma van kristal zijn opsmuk kiest
weerloos in elk detail zonder inhoud
weggesneden waarin ik naast schijnbare
schoonheid een dreiging vermoed
vervalt de levenszin tot splinters…