Alle inzendingen over dieren

Witte spiegeling vleugels vangen zachte wind rust in donzen nacht Hoe een zwaan, sierlijk en ongerept als een sneeuwwitte verschijning, zachtjes glijdt over het spiegelende wateroppervlak waar haar vleugels zich openen als stille zeilen en de adem van de wind haar even tilt voordat ze weer tot rust komt. Haar gracieuze hals vormt een sierlijke…

Kom doe als Weemoedt: dans in het rond de kamer door met kat en hond. Vraag ook de hamster eens een keer, spring met de goudvis op en neer. Strooi eens wat licht in kier en scheuren en laat de bladluis niet vertreuren. Maak toch plezier en zing een lied: het leven is zo eenzaam niet als je eens denkt aan hen die varen of bung'len aan een straatlantaren…

Over wilde zwanen wil ik nadenkend fluisteren het laat me niet onberoerd hoe het met deze vogels vliegend in den vreemde gaat tussen zachte somberwolken van genadeloze tijd en de zegen van boven ik raak ze niet kwijt uit mijn gedachten het duurt honderddertig minuten want ik vertel oude verhalen die wilde zwanen verstaan in alle…

Een nijlpaard met een teveel aan grammen viel er bij de Weightwatchers niet uit te rammen en kwam ’s morgens heel vroeg uit de veren om te joggen langs de oevers van de Where. Vergeefs hopend dat alles nog in slaap zou zijn kwetterden spreeuwen reeds hun vals refrein. Ze waren met hun parodie erg in hun sas en sisten alsof ze een flinke stoomwals…

Eerste roep klinkt zacht door koude takken zingt iets de dag opent zich Lucht is nog dof van de nacht, een vage blauwgrijze belofte, maar ergens tussen de takken breekt een stem uit de stilte. Hoog en aarzelend eerst, dan voller, als een hand die tastend winterse kou opent en langzaam iets nieuws aanraakt. Tussen daken en schoorstenen zweven…

Echo's van golfjes en plonsjes zingen de grot -- rond: salamanders.…

Vleugels in de lucht een nest vol warme liefde zang raakt mijn ziel diep Hoe onbegrijpelijk en tegelijk vertrouwd is hun dans door de lucht waar hun vleugels zich strekken naar een horizon zonder einde. Elke slag een zacht verzet tegen de zwaartekracht; een elegant spel van vertrouwen op niets dan instinct en wind. Hun zang breekt niet…

In een stroomversnelling gaan de dagen en de rivier voorbij een enkele zwaan in ‘t spaarzame licht op het kompas voor de doorstromers en dromers wijst een rivierbedding naar mogelijk meer geborgenheid haar gedreven bewegingen die doorgaans nopen tot enige bijsturing, zijn onstuimig, evenwel sierlijker kan het niet zijn.. een enkele…

Ik heb vanavond, met de poes op schoot, de onrust uit het beestje weggestreken, waarbij de goedzak mij heeft aangekeken met ogen zo onpeilbaar diep en groot, dat het mij één moment heeft toegeleken als was hij eeuwen lang al deelgenoot van het geheim van leven en van dood en nu dan op het punt stond om te spreken. Een aandrang, waar hij niet…

Een grote hond en een kleine kat, Die zaten op de kamermat; En de hond die zei: Zeg, scheelt jou wat? Scheer je weg! En de kat die zei: Jij bent een hond, En ik een kat, niet zonder grond; Hou jij dus nou jouw grote mond: Scheer je weg! Scheer je weg: waf, waf! Scheer je weg: sis, sis Scheer je weg: die is raak! Scheer je weg: die 's nie…

Een bonobobo was nog niet geboren aan rand van stad noch op het platteland éénmaal een bonobo, zo kon men horen in burgers zoo, aan zoom van veluws zand geen babyboomer zal zich er aan storen Vraag Ali baba B en Cor zijn nuiten hun heiligschijn gezicht façade en plein publique hun glad imago van het O.M. mag geen van twee naar…

De slang met wonderschone huidtekening doet planten trillen bij zijn schuifelgang, klimt sierlijk krullend, vol spitse speurdrang tegen een boom op. Wacht daar zegening? Snuiven, traag voortgaan. Snelle gedachtenweging. Toeschieten! Binnen sterke kronkeldwang wordt een diertje geperst, ademt niet meer lang. Slikken onder schokkende kopbeweging…

ondeugd met een eigen karakter die graag de boel op stelten zet door steeds precies dat te doen wat eigenlijk toch niet mag door weide, gras, park en bos waarheen ook hij gaan mag speurt zijn ronkende neus het spoor dat hij volgen moet het vrouwtje is zijn grote held die al het andere vergeten laat als ‘s ochtend de wandeling lonkt huilen…

Bij de Hoge Enk een zwart schaap alleen in een weide, grazend en kauwend als één die weet dat alles voor hem is zolang de witte er niet zijn. -------------------------------------------------- uit: 'Natuurgedichten en andere' (1970)…

De ganzen: waakzaam naast hun grasgroene keutels -- Voldaan in de zon.…

De vlieg verkent mij, kriebelt op mijn handen, en -- laat zich niet vangen.…

Zeg eens, krullebol, sprak een wolf tot een lam bij een beek: Waarom sta je daar zo te drinken alsof geen mens er naar keek? 't Wordt hoog tijd, dat ik eens kennis met je maak en wat nader spreek, En dat zal heel wat anders zijn, dan met rammetjes te vrijen. Wou jij nu hier het water bederven; dat zal ik niet lijen. Maar, Mijnheer! sprak het…

De hond leert anders te blaffen, hij beoefent -- iets nieuws: de zangkunst.…

Zwevend in de wind vleugels tekenen de lucht ochtend vol wonder Hoe plotseling de ochtendblauwe hemel boven de stad is bezwangerd van diverse kokmeeuwen die met hun uitgestrekte vleugels zweven in de adem van de wind Vol ontzag volg ik onzichtbare lijnen die ze maken in het eerste licht na het donker. Het is niet alleen onverwachte verschijning…

Niet de aap maar het paard lijkt het meest op de mens, als je 't in de ogen kijkt. Of sla de boeken erop na, veldslagen, ontdekkingsreizen, de melkboer in de straat. Held van 't wilde Westen, ruilobject voor koninkrijken, verlosser van de filosoof. Hier en daar staat op een plein in brons een krijgsheer op zijn paard, - dat zou andersom…

Ze weet wat dierenliefde is, haar hond heeft het haar gegeven. Door hem leerde ze beter om te gaan met de problemen in haar leven.   Ze was een heel stil kind en was erg verlegen. Ze maakte zich altijd druk en kon bijna nergens tegen.   Toen kreeg ze een leuke hond, een lief, aanhankelijk beest. Ze noemde hem Jasper, ze was nog nooit zo…

De zandvlakte houdt vogelzang gevangen en wordt gedompeld in stilte Een enkel ritselend geluid dat deze rust doorbreekt, zijn vleugelslagen van opstijgende vliegende mieren Hun rood gloeiende lichamen vervagen in het licht van de opkomende zon, alsof de bruidsvlucht van koninginnen en mannetjes een geschenk is van de vroege ochtend Na…

Hij verlaat zijn moeder ondervindt de dwang van plotselinge vrijheid zoekt overal rent lukraak vindt nergens een tehuis slaapt soms onder dichte struiken dan weer in korenvelden wordt door reebokken verjaagd hij besnuffelt een jong vrouwtje maar weet hiermee geen raad opnieuw de drang tot wegsnellen beide harde spitsen op zijn kopje…

Herfstige morgen oog in oog met ijsvogel geluksmomentje Houten paaltje opgemerkt door een ijsvogel de beste visplek Turquoise kleur schiet stromend water voorbij flits van ijsvogel…

Een vlugge glimp van witte lingerie onder roetwolk van rokken: zwarte zwanen die, gekoppeld in eenzelfde rêverie, als kanten schuitjes door de vijver varen: kokette weduwen die niet om hun doden blijven treuren - zwart is in de mode. Eén kijkt soms even of haar spiegelbeeld zich onder water net zo erg verveelt. ----------------------------…

Mevrouw paling glijdt over de modderbodem voelt kriebels in haar buik de vaart waarin ze woont geeft benauwenis oevers komen op haar af ontspruitend liefdesverlangen jaagt de rusteloze aal naar onbekende verte waar in eindeloos water wijder dan de wereld vele minnaars wachten eens het heftige spel met haar mogen uitvoeren verder steeds…

Kleurrijke klanken uit het hart van een roodborst gedragen door wind Hoe je in ongedwongen sfeer de ziel uit je klein lijfje kwinkeleert op een zelf gekozen tak Het betreft allemaal welluidende noten en tonen in verschillende combinaties en variaties van waar het einde nog niet is geschreven of gesproken. Zodra ik wakker word, zijn het…

Het diepzeekoraal is een kasteel vol kroontjes: prinsessenvissen.…

Iemand zei je moet je vaart versnellen om van verleden los te komen, je moet als een voertuig in z’n vrij de heuvel af niets houdt je bij, niemand heeft nog een naam, precieze tekeningen rekken tot strepen die aan het eind van de zindering abrupt de grond in gaan wat je weet raakt achterop, adem wordt afgesneden als een koord en als kreten…

op deze levengevende aarde verzamelen mensen zich voor de laatste Tasmaanse tijger wie ziet het trage sterven? het gekooide dier drentelt van links naar rechts danst getralied een schuwe vergeefse rondedans uit wantrouwen en wensdenken weven we een lappendeken van mythe waarheden en complotten wekt de mens de Tasmaanse tijger copy-paste…