De reis van een vlinder

Zacht als morgenlicht
zweeft een vlinder door de tuin
niets raakt ze echt aan


Ik beweeg door de aarde
zoals licht dat danst op rimpelend water,
raak alleen wat zichzelf wil laten raken — mijn breekbare
hart leest stilte als moedertaal en weet wat komt, nog vóór het is gezegd.

Ik voel spanning in kamers
waar niets wordt gezegd, vang wat tussen
mensen in de lucht blijft hangen. De zachtheid in mij is geen
zwakte, maar een kracht die weigert hard te worden in een drukke, intense wereld.

Wat je ziet als terugtrekken
is soms juist bewaren, mijn diepe binnenwereld
rijk aan stilte, maar snel overvol. Ik sluit mijn twee ogen niet om te
vluchten, maar om te landen, zodat ik niet verdwijn in de duizeling van de stroom van alles.

Ik ben als de vlinder: licht, stil,
kwetsbaar, gevoelig en zacht, maar voortgekomen
uit grondige transformatie. Mijn vleugels dragen de kleuren van alles
wat ik heb doorvoeld, en elke beweging fluistert verhalen, zacht, vol betekenis en moed.

... Dit gedicht is een vervolg op dit eerder schrijven: www.gedichten.nl/nedermap/netgedichten/netgedicht/281119.html ...

Biografie van deze schrijver

Vlinder

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.9 met 7 stemmen 190