Alle inzendingen over filosofie

toen de vuren in de tempels doofden niet voor eeuwig bleven leven verdwenen priesters als sneeuw voor de zon de vuurtempels verasten andere tijden braken aan onrust verdriet en vage verhalen verschenen en verdwenen zou iemand de weg vrijmaken zouden mensen uitgroeien tot een nieuw verhaal zouden we de hemel van as bevrijden…

Verbonden, ver weg sterrenflonkers in de nacht onzichtbaar, dichtbij Mensen om me heen, een web van stemmen, gezichten en gebaren, ze vullen de dagen met woorden die van muren weerkaatsen, Hun ogen spiegels, hun zielen vaak half verborgen verhalen, soms troostend nabij, soms ongrijpbaar als vlagen van adem. De één een haven, een rustpunt…

Ik kijk naar mijn broekspijpen en schoenen terwijl ik ze aan heb, en verbaas me dat dit ik is. Ik is vast iets anders. Maar wat? ----------------------------------------- uit: 'Gedichten 1939-1998', 2000.…

Haar leeftijd, start van haar winterreis nadat herfstdagen voorbij vlogen een zucht in de tijd. Haar lentewereld een te kort seizoen raakte verloren in zomerleven. Tijden in elkaar vloeiend meanderden tot het NU. Gebundeld verleden verpakt in dat hoopje heden. Tijd flirt met het leven.…

Het lijkt wel of ik op een bouwplaats wakker word het lijkt wel of ik op een bouwplaats woon, kook m'n prakkie eet en vanaf een klapstoeltje schuin tussen alles door het journaal bekijk waar getimmerd wordt, cement wordt gegoten muren worden opgetrokken, prefab aanbouw plaats vindt maar het is onze kleine bovenwoning waar we een herinrichting…

. het wit heeft niet alles aangeraakt ik bedoel dat het groen en grijs niet overal deze nacht is bezocht door de maagd maar was zuinig van sneeuw, neen zij toonde geen duidelijk helder vooruitzicht, bovenal ..... . we hebben er niet om gevraagd, (wellicht een enkeling) Ik ben eerder gewaarschuwd voor mogelijk glad gedrag door bewegende praters…

Bloemen wiegen zacht in stilte van seizoenen nieuw leven ontwaakt Onder de lage herfstige hemel met haar trage adem staan chrysanten in gouden pracht, onaangeroerd door tijd. Hun frêle bloemblaadjes vangen het licht zoals eeuwen tevoren stil getuigen van een wereld die voortdurend verandert. In keizerlijke tuinen, omringd door schaduw en…

leid je fiets de modder in houd het stuur losjes vast of laat het met één hand los vertrouw op je lijf niet te veel denken geen afleiding nu bij hobbels en bochten die komen gaan verdwijnt de modder vanzelf het is niets meer of minder dan weerstand die niet de beer of de hond maar jij op een eenwieler of circusfiets aanvaarden…

Laat ons wandelen Door een woud van dromen langs kaal geworden bomen op een met bladeren bedekte bodem Laat ons wandelen Door geel gekleurde luchten Waarheen nevelslierten vluchten Langs droog geworden vruchten Laat ons wandelen Door herinneringen aan wat was Langs een opgedroogde plas Op de kleur van stervend gras Laat ons wandelen…

Een mens zeurt dikwijls het meest door het zeuren dat hij/zij beoefent wat, dat dagelijks komt opdagen zo heeft hij/zij zoveel meer te zeuren dan wat goed voor hem/haar is gebaseerd op Een mens lijdt dikwijls ’t meest Door ’t lijden dat hij vreest Doch dat nooit op komt dagen. Zo heeft hij meer te dragen Dan God te dragen geeft.…

Mijn spontaniteit is mijn sterkte, maar ook mijn zwakte hield ik het nou bij: Hoi, hai, dag en tot ziens!" neen ik zeg te veel toe, ik beloof te veel, ik zie je graag En de mensen, de mensen die ik spontaan ontmoet de vrienden geloven stellig dat ze krijgen wat ik stellig beloof en zijn dan zeer zwaar teleurgesteld als het, dat niet komt…

alles wat je hebt beloofd ligt opgestapeld in mijn hoofd mijn god, wat is het daar een bende ik ben een goudvis in een kom die steeds hetzelfde rondje zwom en dacht dat ie de wereld kende…

een leven lang hangen aan één enkele boom en bij zon en wind en regen of in avondlijke stilte onbedaarlijk van andere bomen dromen tot de herfststormen komen…

Ik ben geen slijmerd maar produceer het wel veel zware longontsteking gehad gelukkig geen onderliggend lijden nu dan maar hoesten en proesten het nog vastzittend slijm los te kotsen blijf maar effe uit m'n buurt het klinkt en ziet er niet uit maar 't moet d' uit, d' uit op weg naar schone longen om dan af en toe figuurlijk te…

Waar zijn de dromen uit mijn jeugd gebleven de dromen over vriendschap, vrede en rust de dromen waar zonder geen mens kan leven dromen van vreugde voor ieder mens een lust. Waarom weigeren mensen vriendschap en vreugd maar kiezen ze steeds voor bezit en afgunst en steeds zien zij in oorlog en twist weer deugd normale zorg en zijn voor elkaar…

Kent u, ken jij ook van die mensen die voor je denken en zelfs zeggen na te denken te denken over jou, wie je bent die dan weten wat goed voor je is wat je anders zou moeten doen wat je beter kan laten en hoe je het kan maken die zelfs zeggen het, dat en wat vooral voor jouw bestwil te doen te overdenken over jou, voor jou en het zo,…

de waker de eerste in de rij keert het bezinksel van de ziel de slaper zorgt zo nodig dat droesem niet achterblijft de dromer neemt de tijd koestert het zijn in een kruik hij keert zijn ziel niet…

November denkmaand, de maand van het denken eindigt met antieke vrouwen, hun stemmen lopen uiteen. Zorg goed voor je ziel zeggen wijze Theano en ook Hypatía Maar hoe te beginnen als jouw dna op een paard wedt dat op het verkeerde been staat een spoor trekt van leugens dik hout en misleiding valsheid in geschrifte bedrog en verleiding…

Ik weet het: het mooiste zou zijn als ik onvindbaar was en altijd naar mijzelf bleef zoeken. Hoe interessant zou dat niet zijn! Maar ik ben zo vindbaar... zo voor het oprapen... doe het licht uit, struikel over mij! ------------------------------------- uit: 'Gedichten 1977-1999'.…

De buitenkant is uiterlijk schoon trots en vertier publiek vertoon het verblindt in al z'n pracht representatie van de macht in de opkomst van culturen oude hemelrijken tot the fall, de decadentie van beschaving ondergang des avondlands Maar de mens, wat kan die zelf kent hij zichzelve gnôti seauton met zijn cogito…

​Wat als je de achterdeur neemt Ik heb het bij het poepen op z'n Nederlands en op z'n Belgisch er even niet zijn, los laten even geheel rustig intiem ontspannen laten wat gelaten moet worden, laten vallen laten gaan, me laten gaan, we gaan, we vallen even romantisch in de lust van kus tot kust Is dat een achterdeur/deurtje nemen? jawel…

Hij kruipt Wordt gevierd Ondanks hij niets Of niemand ontziet Hij is fake Bestaat niet echt We houden hem bij Omdat leven in eeuwigheid Ons onverklaarbaar leek…

Ik ga even met u delen: Bomen met de kleuren van de zon op mijn gezicht Een jonge appeltaart Met slagroom zoet Jouw warme handen die ik nodig heb Een vogel, vogels, zachtjes En alles is ver weg Dit alles bij elkaar Die letters En die woorden En die zinnen In regels, notabene Het is eigenlijk niet veel meer dan een geboorte…

de poëzie is niet dood je kunt er alleen niet van leven...…

loze lege kreten ontwikkelen zich tot letters en woorden van waaruit zich gedachten weten te formuleren en ideeën zich creëren door te constateren en eindeloos te debatteren om via een omweg uiteindelijk weer terug te keren naar daar waar het ooit eens begon naar gedachten woorden letters en loze lege kreten…

Woorden zijn slechts wat letters achter elkaar, wanneer er voor een ander geen diepere betekenis inzit voelen ze zelfs een beetje raar. Gewoon vergeefse moeite om deze dan te lezen, of om er eventueel een antwoord op terug te geven. Nee woorden moeten prikkelen, gevoelens slim omwikkelen. Zodat het smaakt naar meer, keer op keer, steeds…

Hou op met dat alibabagebeuren blijf voor die prachtige boeken niet thuis kom naar je lokale boekhandelaar of het kantoorartikelparadijs nu het nog kan, voor die nu al te hoge maar straks helemaal onbetaalbare prijs Een klein minuscuul wijsheidsfilosofietje speciaal voor pinkeltje en wolkewietje ze verzuipt in zes woorden dat…

Bericht gaat dat de stad drastisch veranderde. Toeristen maken gretig gebruik van de nieuwe faciliteiten en flaneren over het stadsplein in avondkledij met op de achtergrond de prachtig gerestaureerde fontein. De beroemde struisvogelboerderijen bleven intact. Er zijn monumenten opgericht waar men, als er tijd is, bloemen legt of uitrust onder…

niets gaat voorbij alles blijft geweest…

Iedere morgen opnieuw bewonder ik de wijde horizon de smaragd groene velden. Iedere dag adem ik weer de frisse ochtend geuren van weide en bloemen. Iedere ochtendstond geniet ik van de witte schapen grazend in het Pruisisch blauw. Iedere nieuwe dag rijst voor of achter de wolken de nieuwe warmte bron. En iedere dag opnieuw geniet…