Alle inzendingen over Slapend in dat verre OR Slapend in dat verre

klankbord van stilte open vragen geschreven in slapend schrijven…

steel de liefde uit je ogen ontvoer de lach van je gelaat haal de woorden uit je lippen wis het gevoel dat jij achterlaat ben nog opgesloten in verwarring fluister jouw naam in mijn hoofd denk aan al die zoete dingen die jij mij al zo vaak had beloofd teruggaan naar recent verleden naakt en zonder schroom zag ik mijn prins verschijnen…

mijn hart danst van verlangen in het ritme van onzekerheid het jaagt mijn warme bloed in al mijn verliefde cellen gedachte aan dit erotisch festijn vult de nachten met dromen droomt de nacht die gaat komen laadt mijn passie met hartstocht vage contouren van zilverdraad in een web gevangen geraakt glij ik langs de ragfijne banen naar de…

Stralend en blozend Straks liggen ze naast elkaar Slapend als rozen…

Er is er een jarig hoera, hoera, Dat kun je niet zien, dat ben jij Je woont hier ver vandaan jaja, Maar met onze band zijn we blij! Want door alle talen en grenzen heen, Over bergen en kloven zo diep, Schenken we vriendschap, het is niet te leen En daarom driewerf hieper de hiep!…

Het dorp, de straat, het huis dat achterblijft ik strijk dan in den vreemde neer met neonlichten op het dak al snel vermoeid en tergend zwak jouw verre beeld volstaat niet meer mijn geest verslapt, mijn stramme lijf verstijft Geen borst, noch bil, noch been raakt zacht mijn klamme huid jouw adem speelt niet slapend om mijn hoofd ik droom…

Zeg, voel je 't niet komen, van verre niet komen als geuren van bloemen naar je? Mijn ziel staat open voor je, mijn armen gaan open voor je... Zeg, voel je 't niet branden, niet tintelend branden, zenge-zacbt op je handen, op je schouder, je lippen, je tanden, op je boezem, op alles van je?…

Traag fietsen we naar huis en horen slechts de natte weg, het klappen van late duiven, een verre klok. Deze avond is van ons. Nu rust je bij het haardvuur en in je haren speld ik dikke krullen. Slapend tikken naalden de tijd vooruit. Je mompelt onzichtbaar, verliest steken.…

Geef een Fransman, een Engelsman een klap met een houten hamer en luister of geluid nog met landstaal in verband gebracht kan worden Indien klap hard daarna vergelijken: het geluid van een slapende Fransman het geluid van een slapende Engelsman Universele grammatica en fonetiek van slaapgeluiden zonder woorden --------------------…

Sneeuwwitte stilte stopt het slapende land toe winter droomt zich warm…

dat drijvend dons met die gestreken halzen die twee zwanen daar slapend dobberen ze de oktoberdag door…

de gebedene in alle talen zwijgt hij hij is op reis op de stoep een hondje slapend in de voorjaarszon…

in de golf van een slapende zee -------------------------------------- uit: 'Wie trekt de regen aan?…

wakker gekoesterd de streelzachte huid van een slapende baby met het leven verwarmen en in liefde omarmen…

'Ze hebben gelijk, want slapende rijk, ik kan er niet eens meer van dromen.'…

Liefde doet soms pijn, slapend op een spijkerbed, welk standje kies jij?…

nergens zwevend in niets kleuren zonder licht ochtend wit sneeuwvlokken slapend woordeloos zonder te kussen…

Slapend drijft de fuut; kop in veren, wind en golf duwen hem zacht voort.…

Dan wèg - als lichaamloos - zuilen en tuilen Van slapend loof; wèg in 't aldonkrend zijgen De ruimte in 't rond.... Zwarter het zware zwijgen.…

Jij schreef het verschil met vroeger aan voelbaar tijdsbesef voor vertrouwen in nieuwe kracht dat geen open boek bleek te leggen uit het zingen van de ziel waarmee enkel broodnodige aanhef de gerichte partner duidde op een rijke stand - zakelijk beginsel ter bescherming - Jij schreef het verschil met later aan tijdsduur gevoeld in winst…

Zo ver van huis, waar ook de hanen kraaien, de honden blaffen en de kinderen zingen, de mensen eveneens verlangen naar het licht, en waar ze - net als thuis - met veel te veel gewicht de daagse dingen doen. Hoe kan het anders? De mensen hier zijn vriendelijk, maar soms ook lui, of menen wij dat maar en kunnen ze niet anders dan door de grote…

neemt zijn tijd onder de hollandse wolken van mauve en jan voerman tussen bebloemde boorden met daarachter trage koeien wegdromend naar de einder fluistert de zilveren ijssel verslingert even het veer met daarop slechts de onthaasten bijna teder zet hij ze af wacht rustig op de verre fietser verlangend naar het onbekende hij weet…

ik stapel ze op er zijn er nog genoeg zo vroeg in de ochtend deze schelpen, wat men ook beweert, zijn geruisloos het zand echter spreekt over het liefste en het strand lijkt leeg alles is voorbijgaand, zeg ik en wachten is verloren tijd een meeuw kijkt mijn kant op de zon droogt haar vleugelpunten de noordenwind zal haar…

de verre blik in jouw ogen kijkt voorbij het felste licht om daar dromen te dromen die haar het hart vertellen over wat ons elkaar vinden deed de verre blik in jouw ogen kijkt voorbij de grens van tijd waarin wij ooit samen waren wij elkaar lief minnen konden zonder dat de wereld het wist de verre blik in jouw ogen kijkt voorbij de…

Om die tijd voel ik diegenen die heengingen Mijn zoon en mijn ouders, de geliefde in Brabant Jou in Groet, je loop, je gebaren je gezicht, witte haren 'k Had een gedicht, de dag nadat ik je, zo wit, opgebaard had gezien Het ging over de slapende en dromende dijk geschreven in het huisje, waar ik toen sliep achter een slapende of…

In het slapende ogenblik was haar droom een vraag die ze verloor toen iemand dacht dat ze eindelijk gestorven was en de aarzelende dood haar niet meer wakker maakte…

De woorden komen zacht en gebroken het slapend bladertapijt waaruit ze opcirkelen vormt een kansel voor de houten sterveling hij verhaalt over verre neven die het woud verlieten zonder een vaarwel om uit varen te gaan naar tropische bossen op eilanden die voorbij roeiden in zwoele zomerwolken hun staanplaatsen zijn veroverd door vlegelachtig…

slapend wakker worden in je droom vannacht die je vertelt zonder woorden over alles en toch niets opeens beseffend wat er is gebeurd sterren als kristallen in je hart het is toch uitgekomen...…

Kolderiek periodiek (nr. 4 uit een reeks van 100) Een zaal vol slapende mannen vormt het Snurker mannenkoor...…

Fluweelachtig zwart daalde de donkere nacht als een zachte deken, dekte de slapende dag tot het weer ontwaken toe.…