Alle inzendingen over emoties

het zangstuk van de vogel op een twijg van de berkenboom brengt me het genoegen van voelbaar zonnig loom narcissen, krokussen knikken met de wind rond hun kopjes door de lenteachtige kriebels voel ik mij in mijn nopjes - het vermoeden van de afgelopen jaren in mijn hoofd, het denkwerk ten top door het afronden van het winterwerk…

telkens in mijn aftandse nachten zwerven mijn handen over haar warme lichaam, ik wil haar kalmte voelen op haar naakte huid haar waarheid is diep in slaap gezonken, ik benijd haar - mijn rust is me eens ontnomen, niet gegund zelfs niet in mijn allermooiste dromen hoe langer ik haar betast, hoe meer mijn adem de weg kwijt raakt, help…

de horizon van de eindeloze emotiezee is onbereikbaar dichtbij…

Hem die mij grof beledigt, Mij overlaadt met schand En openlijk mij belastert, Hem reik ik de broederhand. Maar die mij voorkomend bejegent, Die mij aan zich verplicht En zich mijn vriend durft te noemen, Die spuw ik in 't gezicht. --------------------------------- Immortelle LXXXIII (1878)…

Hoe lang reeds waart uw geest fragiel in uw cocon, fysiek beknot in amors zinverlangen, schijn van eros' avontuur kristallen water van azuur aquamarijn licht transparant Wie gij zocht, zocht niet u die ideale op het witte paard gezeten ridder die ware chevalier een dwaallicht in terra incognita kennemerland Maar waar is híj…

jij bent nu Zijn engel en hoort in Zijn licht nu vertel jij welke wonderen Hij heeft verricht wens jou zegen vanuit de hemel blijf sterk in dit heilig geloof lieve schat jouw zeer verdrietig verleden heb jij in Jezus naam gehad…

ik fluister een naam telkens weer ik fluister hem wel twintig keer ik schrijf een naam steeds maar weer ik schrijf hem soms wel dertig keer en alle keren zal ik denken denken aan onuitgesproken zinnen en alle keren zal ik huilen huilen diep van binnen om wat verloren is gegaan verloren voordat het heeft bestaan…

Doe jij dit Doe ik dat Ga ik hierheen Ga jij daarheen Maar wij met zijn twee Doen zoveel mogelijk met elkaar mee Samen delen wij veel wensen Hebben ook dezelfde kennissen En dan heb jij je mening Ik wilde niet dat je meeging Woorden met gebrek aan goeds Ja het is zeker dat dit ons niets doet Ik kijk naar jou Jij kijkt naar mij…

'K zie nu al hoe 'k, als jij gestorven bent, Zal zitten, kijkend naar je stil gezicht; Wel vol verleden, toch pijnlijk verlicht, Dat jij ten minste geen verdriet meer kent. Mijn handen zullen, vroeger lang gewend, Van zelf aaien je haar, waar levend ligt, Als vroeger, nog het diep glanzende licht, Dat uit de dood mij jouw vergeving zendt.…

In het hoge Noorden, nam hij plotseling jouw hand. Ging op de knie en sprak de woorden, wil je met mij mee naar sprookjesland? Jij hebt volmondig ja gezegd, om deze ridder te gaan volgen. Ik heb ooit ook een ring voor jouw moeder neergelegd, werd onder duizenden kusjes toen bedolven. Zij was zo ontzettend aan haar meisjes gehecht,…

vertel het me maar ik wil graag naar je luisteren als hardop praten te moeilijk is mag je het ook tegen me fluisteren vertel me alles wat je benauwt vertel het me als je bang bent dat er niemand van je houdt vertel het me als je vindt dat je alles verkeerd doet en niet meer weet hoe het anders moet vertel me over…

Ik pluk de sterren uit de hemel en graaf de maan op uit het zand. Kijk alle schaduwen verdwijnen ze lopen weg, ik zing en dans. Ik haal het zonlicht naar beneden en stop het in mijn schoudertas. Nu loop ik zingend door de dagen: het is zoals het vroeger was. ---------------------------------------------- uit: 'Zoals de wind om het…

met luisterogen kijk ik naar schreeuwende monden en hoor klanken die mij niet bereiken…

gedachten draaien rond en rond en rond in de molen van de geest…

We liepen langs een sloot met veel omgevallen takken van wilg, kornoelje. Katjes, bloesems botten uit Ik probeerde op de naam te komen van een kruid at van het blad, kwam er niet uit De zon scheen door een open plek in het wolkendek In de horizon lagen roze strepen Een kaarsrechte smalle sloot kruiste ‘t weiland ‘k Had geen mobiel…

Angst Soms ben ik bang dat het water me aan de lippen, dat kansen niet verzilverd, dat dwarsliggen me overrompelt. Anderzijds is er een uitzicht, om uit te kijken, Een boom vertelt, het water fluistert.…

na de overtocht op de nieuwe oever keek ik zoekend om me heen ze waren weer aan boord gegaan en weggevaren zonder iets te zeggen er was weinig te zien en ik begon maar te lopen wensend dat ik een stok had op de boot hadden ze uitgelegd wat ze tot nu toe hadden ontdekt en dat het onderzoek nog in volle gang was ook hadden ze gezegd…

Bewaar me voor de helderheid der dingen, Het schone hemd, de reidans en de zon. Geef mij het spiegelbeeld, herinneringen, De vale schutskleur van het kameleon. Ik ben er niet. Geen bloedbaan ruist in mij. Ik leef in schaduwen, ben nameloos. Laat me verdorren in het wintertij, Ver van de zomers met hun hels gehoos. Ik kan de lichte stormen…

Hoe Kom ik hier Uit Alles Zo Onwerkelijk Niets Lijkt op Wat het is Zo Onwerkelijk Ik kom Er Even Niet uit Alles Voelt Zo ver weg Weg Van mij Verwijderd Van mijn Innerlijke Wereld…

vol hoop en dromen vertrok ik westwaarts om mezelf opnieuw uit te vinden mijn oorsprong te zoeken de dood voor te blijven en de nachtman die alles verduistert ik vond de onherhaalbaarheid de lineaire tijd de ontoereikendheid van woorden de ware aard van liefde en natuurlijk de dood en de nachtman…

Ik ben de gifkikker, de groene koning van planeet Lexania Geen queen kan mij swipen maar jij kunt mij liken mij, met mijn felgroene doornenkroon op mijn voor een halflang bruinharige seniorpensionado volgens de mediane mondaine date vretende geruisvrouw toch meer dan gemiddeld juvenaal ogende spetterende tetter totte mij of…

Soms heb ik genoeg aan mezelf Kan me moeilijk concentreren Heb drukte in mijn hoofd Alles valt me zwaar Het is een teveel aan prikkels Soms raak ik in paniek Dan kan ik niets hebben Smeek naar innerlijke rust Als de buitenwereld schreeuwt En de binnenwereld bang is Dan heb je moeite Om rechtop te blijven staan Het is de kunst te overleven…

Als de stormwind kruid en halm Knakt en toch maar de arme plant Telkens nieuwe knopjes kweekt Blijft de steen, die storm niet breekt, Even kalm. Even kalm. Witbevroren, roodgegloeid, Heeft de steen het koud noch warm; Als het fijngevoelig kruid (Dat maar altoos kiemt en spruit…

het is niet omdat jij stoere handen aan je lijf hebt en ik het met mijn getrainde hersenen moet doen, dat ik je voortaan links laat liggen. het is niet omdat jij het sappige antwerpse dialect van de dokwerker praat en ik in keurig nederlands de rechten van de anderen bepleit dat ik je voortaan zal negeren. het is niet omdat jij meer houdt…

Zelden neem ik iets licht op, bij mij is alles vreselijk zwaar. Ik pieker over dit en over dat, jaar na jaar na jaar na jaar. Ik maak me druk om alles, voel me licht in mijn hoofd en zeg vaak tegen mezelf: ‘Stop het gepieker! Nu! Beloofd?’ Ik zou zo graag lichtvoetig zijn, want ik ben veel te serieus. Dat zeggen ze allemaal, maar ik…

Toen ik haar na jaren in een film op facebook zag haar kleinkind achterna, spelend, in die tuin achter poppenwagen zij, kort kapsel witgrijs blote armen zomerjurk, op haar gelaat een lachen, breed was ‘t alsof zij uit een vorig leven nu er steeds nog is. Dit moment wist ik, weet dat alle geliefden, vrienden nooit verdwijnen Altijd…

Gij kent de diepte niet der donkre dalen, Waardoor ik huiverend ben heengegaan, Had ik één taal, meer dan der mensen talen, Nog zou mijn Lied het u niet doen verstaan. Maar ook gij kent de bonte bergen niet, Waar Gods wil mij machtig heeft heen geleid, Waar het hunkerend oog de verten ziet, Van 't Heilig Land tot de open zee gespreid. Wie met…

mijn bomen bloesemend in blauw mijn doden in de grijze grond vergaand vergeten…

ik leef in mijn gedachten rennend door een tunnel van angst muren kijken mij dreigend aan de angst is overal, in mij, naast mij, voor mij, achter mij, boven mij ik ben vervuld van angst hijgend ren ik door naar het streepje licht in de verte eindelijk kruip ik uit de tunnel naar het licht ik voel dat mijn gedachten de angst…

Ik zie op mijn oude handen - hun taak is bijna gedaan - Brachten ze eer of schande? Brachten ze zegen aan? O mijn handen! Mijn handen! Nu moeten ze spoedig vergaan. Ze hebben al rimpels en vouwen, vlekken bruin, die geen water wist. Ach! Al te groot vertrouwen! Wat hebben ze vaak zich vergist - Mijn handen! Mijn handen! Hoe dikwijls hun…