Alle inzendingen

( vrij naar K.Schippers ) met K.Schippers als gids door hoog en laag letterland kwam ik op de mooiste plekjes waar hij mij leerde kijken naar het expirimentele dat bij hem zo goed uit de verf kwam over zijn vliegreis naar Dublin bijvoorbeeld waar hij in zee de letters NOORDZEE zag liggen zoals destijds in de grote bosatlas of neem…

Suikerzoet glijden mijn schoenen Langzaam, steeds dichterbij En dan leg ik mijn hand Op je schouder van opzij Geschrokken kijk je om En verandert in blijheid Wanneer je mij herkent Ik ben het: je heerlijkheid Met mijn armen vol met rode rozen Voor jou met wie ik wil zijn De mooiste vrouw van allemaal Mijn grote liefde, mijn Valentijn…

Roos Abelman vraagt mij vandaag per mail Hoe kijk jij tegen ouder worden aan? Ik zei, wie, ik? Kijk mij nou toch eens aan Ik geef wel antwoord maar zeg niet te veel U hebt mij in mijn waardigheid beledigd Ik wens met ú te worden aangesproken Respect Roos, dat heeft menigmaal ontbroken Weet dat mijn advocaat mij steeds verdedigt Hebt u mijn…

plompverloren golfde ze voorbij in het koude water van de zee haar gebronsde huid glom als een veel te kort moment, een flits van onverklaarbare schoonheid het water week voor haar, verdween alsof een Mozes met zijn staf kon toveren, alsof een poel van verderf opeens een scheiding werd van goed en kwaad, een horizon van licht dook recht…

. schoorvoetend verschuift mijn overzicht naar de horizon om te zien of daarachter nieuw leven is te ontdekken natuurlijk blijft het verleden met liefde aan mij trekken of opwekken om goud te bewaren, niet af te stoten . doch de dag van morgen dringt aan om de lijn naar overmorgen op te rekken het is niet zo dat het plots naar binnenkomt de…

Over ons, homo sapiens, eros erend in al zijn gedaanten te allen tijde en overal behalve in de bergdwergstaat tussen de kammen van Alma Ata en de top der Himalaya... overal te allen tijde in al zijn deemoed biddende god allah boeddha vrezende in 's mensen goedheid en toekomst gelovende, miserabele humanoïde nazaten der…

Echo's van golfjes en plonsjes zingen de grot -- rond: salamanders.…

Klein in de tuin, fris vliegt snel tussen takken door zingt zijn lied voor jou Tussen dakranden en scheefgezakte schuttingen vliegt hij, een stipje bruin in het alledaagse grijs dat niemand mist. Zijn vleugels slaan verhalen op van kruimels en kieren, van ochtendlicht dat breekt op roestige goten en verweerde baksteen. Hij zingt niet om…

de kleuren op het plein veranderden gingen naar de formele kant er werd stevig uitpakt en de pers werd geweerd dat duidde op een grotere gebeurtenis dan alleen het zichtbare gedeelte deed vermoeden. Een grotere kring werd gevormd als veiligheid het gonzen had een warm donkere dreigende klank aangenomen beweging veel soldaten bij de vliesvleugelingen…

Door nepnieuws wordt het wantrouwen gevoed Een golf polariserende berichten Weet zo de samenleving te ontwrichten We zijn te laat, fascisten ruiken bloed Desinformatie gijzelt het bestaan Liepen we maar achter de feiten aan!…

perfecte mond, perfecte ogen perfecte lippen, perfecte oren perfect gezicht, zoals het hare bestaat perfectie? zoals 't ware niets is perfect, laat staan een mens een wezen dat de aarde breekt een wezen dat de ander breekt een wezen zo onperfect dat het misschien wel perfect is.…

Duizend rondjes loop ik om mijn brein. Eerst kom ik heden tegen, Heden ziet er slecht uit, Slechter dan de laatste keer dat ik hem zag. Heden spreekt zijn eerste zin somber, Wat moet ik doen, zoveel chaos, zoveel angst. Heden spreekt zijn tweede zin vol geluk, Gelukkig is toekomst er nog, vol met geluk. Ik kom verleden tegen, Verleden…

droom na droom splijten de rotsen open steken ravijnen scherper af verstuivend gebied getijde na getijde onder de blauwe koepel tekent helder een woestijn terrassen van zand resten van een tempel in stralende verlatenheid -------------------------------------- uit: 'Verstuivend gebied', 1979.…

vervolgens vouw ik vlijtig duizend geduldige kraanvogels groet de groene ende rode beuk en de boerenlandvogels zoek ik zwartje de poes die zo graag zingt op haar tokkel blaas een zachte houten bastoon in de sluierwolken rondom de afgelegen kleine koperen sokkel leg ik waterlelies in de wielen en de kolken maak een lange avond-…

Het is zo weinig wat ik heb: Dit éne leven, dit kristal Waaruit ik straal en vormen schep Van ’t wijd heelal. Dit éne leven, maar het is Een knooppunt in het wereldweb, Van waaruit alles anders is Dan ’t andren was of is of wezen zal. Ik heb wel altijd dit kristal Waarin de wereld spiegelt, En in me is altijd vloed en val Van golf die wendt…

De plaats, het oord, het begin van je leven het duurt lang, je blijft er niet even maar liefst 12 jaar op die banken vol met druk op de flanken waar dromen verdrinken door prestatiedruk de school wordt een plek zonder geluk. 'fouten maken mag' is het veel herhaalde zinnetje toch voelt elke misstap als een mes in mijn rug onderwijs zou een…

uitgestippeld met tijdelijk geluid loopt iemand langs zijn evenbeeld door voorlopige straten beschreven van plaatselijke aard het regent lengte en breedte zonder de blik omhoog te werpen beweging ligt niet vast zelfs de verte is onaanvaardbaar althans, als absoluut begrip -deze toestand is overkomelijk mits er ruimte is tussen…

Verwaaide namen de wind draagt hun stemmen mee stilte luistert toe Tussen de grafstenen ligt de tijd, verweven met de grond, waar namen langzaam vervagen onder de schaduw van het gras. De geschiedenis huivert in de winden die door de bomen trekken, terwijl de aarde de verhalen van hen die gingen, zachtjes bewaart. De wind fluistert over…

Door diepe beeken stroomt verlangen
 vervuld is mijn hart dat haar bron verkoos
 te monden in de glooiing van het Limburgse..

 zacht en verfrissend kersenrood dat druppelt 
door de kerven, maken een warme gloed
 dubbele voldoening schenkt ze boven 
tussen bron en monding gebogen 

 kom mijn schoone.. 
dan strengelen wij samen 
naar smachtende…

Thuis doe je al vaker Aan plooien dan barsten Meer compromis gericht Met minder conflicten Arbeid verrichten Je zal dra merken Dat zelfs de werkgever Dieper in de buidel tast Terwijl je net zo goed Kan tegenwerken…

Haar handen openen zich naar het hemeldak zij groeien naar de lucht. Haar onbevangen mond proeft zinnenstrelende smaken van oneindigheid. Het zonlicht koestert de hongerige huid haar ogen volgen een vogelvlucht. De onverstoorbare tijd verlaat de zomer het tanige lijf kromt zich nu de winter komt. Zo bedachtzaam stromen de woorden uit…

Een illustere nazaat van Sheherezade sprak met eerbied van waardige kleurrijk toonaardige oud-Russische Ivanskaya's die bol staan van zeldzame dragers van namen fameus en feeëriek als Hobbits in de Ring Neem Elimia Eximia, en haar broer Ralaszputinschky and the spy who came in from the cold - from Russia with love, I've been…

wat blijft er over als woorden niets meer tellen wanneer stemmen verdampen in de kille lucht als leiders spelen met breekbaar vertrouwen zoals kleuters achteloos hun speelgoed mollen het is de stilte die het hardst schreeuwt zich voegend tussen de regels van beloftes een stilte vol met vragen zonder antwoord broze toezeggingen die als glas…

We zeggen niet veel, zo praten wij met elkaar -- Nog vol verlangen.…

ik wist wat ik miste toen ik jou niet meer als horizon zag en mijn eerste blik niet jouw fotogeniek heerlijk gezicht met lachende ogen zag het was mijn eigen spiegelbeeld zonder enig perspectief in emoties vaag en onbestendig waar anders liefde een warme gloed trilde kaatste wit in hard lichtblauw existentiele kou waar vage…

Regeren is voor Trump een one-man-show, hij regelt al zijn wensen per decreet, met woord en daad verspreidt hij angst en leed. Geen nood: wij lopen niet dat risico. Bijzonder comfortabel om te weten: Geert Wilders komt niet verder dan de kreten.…

Van der bergen steile wanden Storten, met luidruchtig klateren, Met een onverduldig branden, Met onwederhoudbre val, Alle Wateren Zich in ’t dal; Daarop scheiden Zich de vloeden Om de landen door te spoeden; Daarop spreiden Zich de stromen Langs verscheiden Bed en zomen; Daarop breken Honderd beken, Met een daverend geluid, Haastig uit…

Ineens was ik het vermogen om warmte vast te houden verloren. Nu de kinderen het huis uit zijn, snoof ik, ja ja. Ik kroop onder steeds meer dekens. De kachel loeide. De warmste van ons tweeen kon mij niet meer verhitten. Ik rilde en huiverde alsof ik oog in oog stond met de dood. Wat ook zo was. De dood en ik stonden op een dijk.…

laten we nog iets langer blijven op het koude bankje als het even niet lukt om naar huis te gaan waar de dreiging zo hard binnenkomt dat mijn adem stokt tussen vier muren ik snak naar lucht naar wind en licht ik zoek de ruimte als een konikpaardje op ruige grasvlaktes van de Oostvaardersplassen veel heb ik niet nodig…

‘k Ging naar een lezing over een Rusland reis De lezinggeefster, reisleidster haalde vaak de naam Ivan aan, haar overleden man Er lag zo'n passie, liefde in haar rede dat ik om haar die reis wel maken wou. Bij mij ook veel passie om de naam, die beter paste bij mijn zoon, die hij zijn laatste jaar nog kreeg en wel dragen wou. ‘k Kwam…