Alle inzendingen over natuur

verluchtigend vlocht wind met warme en koude vlagen zijn verhalen aan bladeren die opgewonden hun draai nog niet echt konden vinden omdat ze een heel seizoen deel hadden uitgemaakt van de boomkroon onder het stof van verloren dagen blonken glinsterend vragen die niet aan de orde waren geweest jij wist sneller dan een ander…

Onderwerp: FW: FW: geschreven op 3 januari 2021 verwerking volle maan Wanneer de troubadour zijn minnelied speelt De afgelopen week de maan als zonlicht scheen Heel de week Dan zing ik als Verminnen Volle maan Spreek het zonlicht aan. 't Is goed in 't eigen hert te kijken (A.N) nog even voor het slapen gaan (A.N) of ik van…

Een verrassend bos omgeven door groen en rust verloren in moment Hoe heerlijk het is om te struinen in het bos waar ik verscheidenheid aan flora en fauna waarneem op hetzelfde moment beleven van vrije klanken van een zacht kabbelend water of van prettig aanvoelend gras dat een stukje bodem bedekt. Elegante bomen met rijke vormentaal verfraaien…

herfstklanken dansen met de regen als zilveren klokjes klinkt het adagio meeslepend en ontroerend de natuur houdt haar adem in tot het crescendo klinkt van een symfonie die met fijne penseelstreken een overweldigende kleurenpracht schildert de geboorte van de herfst…

een stiltewandeling doorheen het groene bos maakt een stroom van gedachten in mij los er is ‘n hogere stem die mijn ziel aanspreekt Hij die hierboven over hemel en aarde heerst Hij neemt me mee op Zijn wonderlijke wegen ‘k zie overal van Zijn werk ‘n overvloed en zegen maar vaak blijf ik toch ook vol ongeloof staan heeft Hij dat werk toch…

De wind omsingelt ons, laat ons gierend horen -- dat wij binnen zijn.…

Een grote wijze boom En heel heel erg oud Staat al jarenlang Te dromen in het woud Een heel jong boompje Wordt in zijn buurt geplant Niet te dicht bij hem Een beetje aan de rand Zo, zegt de oude boom Hebben ze jou hier neergezet Ja, piept het boompje Ze hadden even niet opgelet Ik hoor verderop te staan Maar ik vind het heel erg…

voor Jocha De mist pakt de polder in, hult elk gehucht in een gewaad en ook de slee- en meidoornhaag, sloten, kreken, bruggen, putten, hutten, een school, de danszaal en een kerk, de mist is als een verlegen regen, ze leekt weemoedig op je neer tot traag de voorhang opengaat en de zon doorbreekt.…

Uit mistig grijze morgenstrepen, Een onbewogen meer gelijk, Verschijnen vormeloze repen: 't Zijn bomen op een hoge dijk. Nu 't lichter wordt, zie ik iets blinken Als sikkels, opgaande uit de mist; En klokjes hoor ik droomrig klinken: De herder met zijn koeien is 't. En meer en meer komt 't groen der weiden Te voorschijn uit de morgendamp…

regen klettert op straat speelt met de stoepranden en glijdt op het glimmende asfalt vormt plezierige plassen waar kindjes met gekleurde laarsjes vrolijk in stampen auto’s laten het water opspringen tot fonteinen vol glinsterende druppels regendruppels zoeken hun kille weg naar paraplu’s regenjassen schuilende mensen volle portieken…

aan de fazant die ons maandenlang betoveren kwam ik mis je mijn fazantenman veel meer dan men een fazant missen kan…

de kleuren staan klaar nog even, dan is het herfst lievelingsseizoen…

Wat een fijn geluid Het regent pijpestelen De hitte voorbij…

ik hoorde in zacht geritsel wind en losse bladeren in een onooglijk bergje bosafval dat mij nooit opgevallen zou zijn als haar kleurig mozaïek niet omringd was met een kring paddenstoelen die alles terugbracht tot de elven en kaboutertijd met meerdere plekken die iets van bewoning hadden duidend op leven zou de aarde leven toch…

Ik hecht aan: de kleuren van 't hout en van het strand en van de zee en van de hemel, de ribbels op het zand, de lijnen aan het strand en in de zee en in het hout. Zoals 't zachte wier en een gewemel van pokken hecht op 't zoute hout…

Ik kreeg van mijn ouders, Van ieder mijn part Van vader mijn schouders Van moeder mijn hart Ik vocht om mijn stuiten Met zuster en broer. Ik ben van de buiten Ik ben van de boer! Bij d'eigenste pachter, Eerst koeier, dan knecht Mijn klakke van achter, Mijn hoofd immer recht Zo dien 'k om duiten, En teer op mijn toer; Ik ben van de…

Een bos bevangt mij zijn rust neemt mijn adem in mysterie nabij Hoe heerlijk het is om te struinen in het bos waar ik verscheidenheid aan flora en fauna waarneem op hetzelfde moment genieten van vrije klanken van een helder kabbelend beekje of van zacht aanvoelend mos dat een stukje bodem bedekt. Elegante bomen met rijke vormentaal verfraaien…

Zag ik ooit een zomernacht, zo helder met talloze sterren, die bloeien aan een diepblauwe hemel? Zilveren maanlichtt schijnt over de witte rozenperken en zet de tuin in een magisch licht en van ver hoor ik muziek van gitaren ergens wordt gefeest tot laat in de nacht… en eindelijk valt dan een stilte alsof de aarde alleen nog hemel is…

Laagje voor laagje een mist bedekt stad en land gehuld in stilte Wanneer mijn breekbare-en-kwetsbare verdrinkt in een mist van dichtheid en uitgestrektheid waar haar silhouet wordt gemetamorfoseerd in vage contouren en on- duidelijke vormen terwijl toppen lijken te zweven boven deze ongeziene luchtlaag. Dwalend en verdwalend tussen hoop…

Zwerf met mij mee langs glooiende heuvels en door lieflijke dalen, geniet van prachtige vergezichten. Zie kronkelende beekjes sloom het landschap aaien, laat jouw hart door dit schouwspel verlichten. Proef met volle teugen, van de zachte G en vriendelijkheid. Een stukje vlaai is zonder leugen, ’n echte niet te missen heerlijkheid. Wandel…

Grijze dromen kent de zee er vele van vissers en van havelozen. Elke doodsschreeuw wordt er opgenomen en stijgt omhoog terwijl de kelen zinken, zich voegend tot een net van wolken waaruit de regen spat over de stervelingen. Maar nergens kun je dieper staren dan in de spieren van de golven en je een tijger van een kerel wanen of met verdronkenen…

Uitgeblust In water zwevend lig je nu elegant sieraad te zijn aan het strand O, ik voel de jongetjes je straks al prikken met een stok in je blubberige bol En jij ligt te wachten op vloed, houdt rustig nog vol…

Kwalletje Waar haal jij je schoonheid vandaan? Je bent als een danseresje met een tutuutje aan waaronder je hoofdje schuilt Of misschien draag je een parasol en kan ik niet zien dat je huilt…

Winterbos. Uitzicht, kort als een kamer, dat, praktisch tegelijk, terugwijkt met elke stap. Krap licht. Een schutting, langs een wei, die ik bedacht, sluit alles nog meer af, vergroot intimiteit. De kleur raakt al nuances kwijt. Een tak is evengoed een hand, die, als ik stilsta, naar mij grijpt. Schemering die het toevouwt, boom, weg, bos.…

De bloeiende heide is vol paarse snippertjes die omhoog en naar de verte zien terwijl ze dicht op elkaar dringen met honingzoete liefde boven het zachte purper tonen lage vliegdennen hun wijd donkergroen strooien voldaan gevoel over het geribbelde veld wijzen steeds tevreden naar de verandergrage lucht daarnaast geeft het felle geel…

De hitte weegt, de vogels vallen stil maar onze ziel blijft zingen tot de dageraad opnieuw weer wat verfrissing brengt. De hitte weegt en mensen sterven omdat hun tijd gekomen is om weg te gaan. Hun ziel zingt al van een nieuwer leven. De hitte weegt en schildert wolken die even wat verkoeling brengen doorheen de drukte van de tijd. Adem…

Nog onbevangen in mijzelf weggekropen, hoor ik de regen dansen met de wind; ze zijn elkaar wat ál te goed gezind, als dat maar niet op noodweer uit zal lopen. Ik draai me om en schurk me als een kind aan wollen warmte die mij om zal dopen tot trage slak die vrijelijk mag hopen op duurzaamheid, de luiheid welgezind. De wilde paringsdans van…

Wandel in het vroege ochtendgloren door het ontwakend bos, over geurende vochtige paden en open plekken bedekt met donzig mos. Hoor het geluid van een uil voordat hij slapen gaat, schrik me rot van een prachtig ree dat daar plotseling voor mij staat. Ogen bruin als de kleur van vruchtbare aarde, schatten mijn langskomen op haar waarde. Ik…

Ik droomde me wanend op het wad verwisselde het slib voor vaste bodem zette voet op een plaat van een eiland mijn oog viel op die andere ook een plaatje, wat platter ik voelde me goed erg goed op ‘t erf goed wereld Erfgoed slibvrij werd ik wakker geen plaat voor m’n kop maar van slaap, droom, wad-waan, ontwaakte ik…

Heerlijk buiten weer warm en zacht vinden elkaar zomerhemel heerst Wanneer in de vroegte blauwe losse puzzelstukjes worden samengevoegd tot ontwakende hemel waar ook zon zich weer van haar beste kant laat zien en vogels van diverse pluimage de luchtlagen strijken of zich laten horen met enig klankenstroom. Als echte en ware beminnaars verkennen…