Alle inzendingen over liefde

het zag haar lang, heel lang geleden plots voor zich staan: een wulpse hinde, jong, onaangedaan. pretoogjes, wangen met kuiltjes, flarden jurk die speelden met de kindse wind. er was geen tijd om aan te raken, er was geen plaats om bij elkaar te zijn. maar elk moment maakt krullen in de tijd en ’t heeft alsnog haar lieflijkheid gevonden.…

Nooit is het goed, nooit is het zo goed, nooit is het goed zo, nee, nooit is het goed. Zoals een doffer loopt, koerend over het binnenplein, roekeloos over de rand van de goot, kop omlaag, staart omhoog - Of zoals een woerd kruist door het veld of het riet, blindelings oversteekt, voor geen jager of wagen wijkt - Zo gaat het nooit…

haar lijf is koude vlam, heur haren vuur, haar lippen zee waarin ’t verdrinken wil haar ogen licht dat geselt en bestuurt haar huid is rein, dat maakt het aardse stil. het wil haar wereld zijn, vreugd’ én pijn, het wil alleen in haar bestaan, het wil alleen haar zoenend het nog zijn, het wil in haar als het in haar vergaan. de krullen van…

‘Ante mare et terras et quod tegit omnia caelum’ Ovidius, Metamorphosen I, 5 chaos was alles, geen woord benoemde leven, dag was nacht, nacht dag, zee land, land zee, mateloos wit was alles één, en heerlijk om het even. verheven niets, geen ding dat deinde met iets mee. aarde kleefde niet in’t duister, geen zon was daar, geen kring van…

''O, mooie buurvrouw...'' zong de buurman. Hij woonde verderop. Ik kende zijn naam niet. Ik gniffelde onder wit satijn en dacht, Het vergt toch minimaal een luit wil ik aan het raam verschijnen Het bewegende gordijn Een glimp bordeauxrood kant Zijn overslaande stem, want hoe kan ik beter een aubade beantwoorden, dan met Aubade…

heel soms vraag je je weleens af houdt zij net zoveel van mij als ik van haar komen we wat dat betreft op die weg halverwege wel bij elkaar of is zij dichter bij mij dan ik bij haar moet ik iets harder lopen en er maar het beste van hopen ach die paar meter steekt toch ook niet zo nauw we lopen immers op dezelfde weg en zolang zij…

het houdt van verval, het trage ontbinden, de graduele neergang van orde tot aarde, water en slijm, het kleven van woorden aan handen ontdaan van hun grip, vuur dat vreet aan molm, gebinte van kerken, donker gewemel diep in een crypte, barsten, glasbreuk, stofwalmen, krakende vloeren, steenslag, roest, gelig vet in de kromme hoek van het blad…

een zwerm gesternte er omheen en het is kern van niets, en niets is het heelal. ongezien is het er licht, de lege weg voorbij het einde van de weg. op doelloos draaiende spaken spalkt de tijd haar tikkel-tokkel van het vuil dat willoos waait, het stof op gore straten. stem schroeit in de sneeuw, kroepoek snijdt op de tong. het draagt de rotte…

er komt verlangen in de zee van het verlangen, een draaikolk van lust in het golven van de lust: enkels vormen enkels in het water en het zand. het treiterkleedje deint omhoog, en valt nat neer. nog half aan land omrandt het maanlicht vals haar zachte lijnen, werpt vage schaduw scherp op algen, schelpen en botte ribbels in het zand. het sleurt…

rustig vervloeien tijden die ons even scheiden waarvan de inhoud in veel aparte emoties uitkristalliseert die integrerend hun kleuren spreiden om het vloeken te vermijden ook zonder blauwdruk regie en coaches dekt liefde alles toe omdat wij geïnvesteerd hebben in elkaar vertrouwen kan afwezig bouwen met een enkel woord…

zal het haar dan nu met deze zomerdag vergelijken? eerst, verlaten in het donker, verlangt het naar het licht. het ziet hoe ratten vreten aan de wallen van de nacht. het glijdt altoos somber weg en verder nog naar nooit. daar staat zij plots, haar bloesje los, en stralende. het ziet hoe het in haar en hen de wijde hemel ziet. ziezo. ook al zijn…

We reizen samen naar de stilte zonder intellectuele conflicten het liefdesspel lijkt oneindig mysterieus tot aan de dageraad in alle bewegingen van liefde teder in de taal van de nacht dauwdruppels spiegelen ochtendlicht het belooft een warme dag te worden jouw liefde ligt nog in mijn armen kom je bij me in mijn bonzend hart het…

het is goed om na het vrijen hoog de hemel in te kijken en te lachen om en met het licht. zo ook de kraaien kraaien om de bomen die vergeefs de luchten willen aaien. in het woelen heeft de wereld zich gekeerd. het werd een zij, zij een het, kruis in het moment. zij werden nog, begonnen weer elkaar te zijn. de schoonheid was en had geen kleed…

langzaam worden de dagen korter en als je dan even zit droomt het licht zelfs al voor je slapen gaat je streept af wat je allemaal hebt gedaan en concludeert vroeger deed je in dezelfde tijd veel meer nu langzaam en behoedzamer dat is mijn live style geworden strakker aan het ritme en regelmaat anders kom ik tijd tekort voor…

het werd een boom voor haar. zijn takken reikten hoger dan de piramiden en de stam greep dieper dan elk graf. twijgen raakten aan boezemwiegen en bloesem zoende mond. proef hoe donker, voel hoe hemels blauw, hoor hoe geel het zwart nog houdt van haar. en golven zee bezingen diep haar strand. en krabben schrijven epen in haar zand. als ’t…

In het huis waar velen komen om eigen bloed dan wel plasma te schenken voor levensbehoud van zijn of haar medemens heeft de kamer van ontvangst warm uitnodigend aanzien wanden ogen huiselijk tafels bieden kosteloos smakelijke spijzen aan roepende papieren raden aan te zoeken naar meer bereidwilligen die wat uit hun aders kunnen afstaan…

het lied werd dode lus en braakte woord: moerglans en ruwte, een meeuw aan een koord. het latente klotst nog in code aan de pier: kapotte botten, alg en kelp en wier. het zwijgen heeft haar kern bereikt: het is nu stip, punt, korrel in de tijd. het zingen had kortstondig ons verrijkt: parels in een kop vol haat en nijd. droom werd wet, verwoordde…

er zijn profielen, geschreven lijf in tegenlicht. er is ontelbaarheid die ook geen woorden vindt. er is een toekomst zonder ons, de weg is vrij. de dagen korten, ook deze zomer is weldra voorbij. het ziet mensen in de straten, ratten in de val van ratten. alles is tot alles opgeteld, niets van waarde weert zich nog, want alles is goedkoop en…

Zonder jou, dacht ik zou ik niet verder kunnen, zou alles stoppen, zou niets meer beginnen, zou niets meer blijven, zou nooit meer warmte ontstaan. Maar zonder jou liep ik verder, stopte niets, begon alles op nieuw, bleef veel, ontstond nieuwe warmte. Maar alles omdat jij was, omdat zonder jou altijd met jou zal blijven.…

[verval 10/10] als de storm komt, liefste, en de storm zal weldra komen, sluit de deuren, de ramen en jouw ogen. laat los wat niet van jou is: het leven is een zwoele zucht die eindigt in ellende en gebrek aan lucht. het zwart is diep en trekt aan ons, wij hebben amper in het licht gestaan. alles haakt in alles, niets wordt overal.…

Je wordt groot twaalf de grap wat wil je later worden dertien wie niet is onze grap Je gaat je belt geen kus meer op het schoolplein Wel thuis en in de tuin de poort uit vrienden wachten dit leven niet dus haast en weg ben je Pap gewoon half zes als zout over je schouder ik ken je onschuld De regen komt of schijnt de…

bij de vijver een bankje wat verweerd een rugleuning met de letters J en A een hartje een pijl nauwelijks leesbaar een man en een vrouw op het bankje bejaard en broos vandaag zestig jaar bij elkaar hij pakt het mesje en kerft een J en een A een hartje een pijl goed leesbaar ze glimlacht naar hem…

maria maria, ik zal tijd voor je zijn, ik zal lied voor je zingen, ik zal taal voor je spreken die niemand ooit sprak daar dit lied nog ontbrak. maria maria, je hoeft niet te kijken, je hoeft niets te doen, maar voel hoe jij schittert, zie hoe jouw zilver in krullen verblindt, proef hoe jouw huid de hemel met aarde en water verbindt.…

De zon schijnt op jouw haren, terwijl jij mij indringend aan blijft staren Ik mijn wangen rood voel blozen, dan wegkijk, naar de bos met prachtig rode rozen Die ik net van jou mocht ontvangen Mij nog meer naar jou laat verlangen De vlinders nog heviger voel fladderen in mijn buik Terwijl ik nog even aan de rode rozen ruik Jouw warme hand voel…

Ik vond haar langs zonnewegen op een hoge heuvel , wijd en blank een bloem met gouden hart geweven gedragen door een sterke liefdeshand. Graag had ik haar eens willen strelen, doch durfde haar niet aan te raken ze bloeide zo hoog en verheven en mocht ze vanop afstand alleen aanstaren. Ze zag niet eens mijn liefdesogen voelde niet het…

In de nacht komen herinneringen terug ongrijpbaar als vlinders in gestolen tijd: Aan hoe het ooit was, die liefdesjaren lang geleden, toen we vlinderden vol liefdesdrank in wereldsteden en nooit waren we dichter bij elkaar dan in die amoureuze nachten toen we verder dwaalden in kroegen van het duisterlied aan de kade bij de rivier in…

Mijn liefste, waar we beiden zijn, Daar zijn we met ons bei, Al de andere mensen, die er zijn, Ze zijn er niet voor mij. Ze lachen wel en praten wat, Ze komen wel en gaan, Maar doen ze iets of laten dat, Het komt er niets op aan. De andere mensen om ons heen, Zijn ook wel lief en goed, Maar ik bekommer mij alleen Om wat jij zegt en doet…

ik zie je gezicht ook al ben je er niet ik zie de tedere blik in je ogen ik voel je handen ook al ben je er niet ik voel ze mijn gezicht zachtjes strelen ik zie je staan ook al ben je er niet onder de stationsklok zie ik je staan veertig jaar geleden wachtte je op mij onder de stationsklok daar wachtte je op mij ik weet het…

Tranen van verdriet Om een liefdeloos huwelijk Omdat jij bleef verlangen naar Die ene…

De ochtend ontspringt Een nieuwe dag begint Hoe zal die gaan verlopen De hond die springt Die wil snel beginnen Met vooral hard te lopen De baas die zingt Een heel mooi lied Van liefde en van hopen De hond, baas z’n kind Is al een grote jongen Die de baas eruit zal lopen De paden op de laden in, klinkt Baasjes heldere tenorstem…