Netgedichten

netgedicht (nr. 84.855):

Archeologie

Dek mij toe met verhalen
van munten, verstopt in warme hand,
van foto's die geschiedenis bewaren
in een tent ver van het vaderland.

Fluister zacht van prinsessen
die slapen onder vulkaanas,
van soldaten die graven in het verleden
waar ooit een villa was.

Laat de nacht mij niet verdrijven
met zand in dromerige ogen.
Leg deze schatten naast mijn kussen:
een munt, een foto, al het onvermogen
om het toeval te begrijpen dat ons
samen bracht in tijd en ruimte.

... Dit gedicht is een variatie op 'Dek me toe' van Paul Bogaert. In dit geval gebruikt de dichter archeologie om een sfeer van betovering en verwondering op te roepen. Maar de verwondering zit hem uiteindelijk in het hier en nu van een intiem nachtelijk samenzijn met de ander. De bodemschatten zijn een tastbaar symbool van onvermogen om het geheim van tijd en ruimte te bevatten. Dit mysterie onderstreept de kwetsbare vergankelijkheid van het samenzijn. De dichter smeekt de nacht als het ware om dit tedere moment nog even vast te mogen houden. ...

Schrijver: ErikG64
24 februari 2025