Alle inzendingen

verward merkt ze op dat vanzelfsprekend als zand glipt door haar vingers de wangen van het kind voelen stoppelig als een puberkind rebellerend in geleende tijd hoe zet ze de voeten van het boze ontreddende elke dag weer in gelijke pas ze is een moederspin maar haar web verliest kracht…

woorden dienen zich aan organiek en documentloos met droge ogen en stille trom waarbij muren verblinden het huis zich zelden opent een nawee zich aandient niettemin, een nacht is geen synoniem voor rust wel aanvaardbaar als foto van een roerloos moment er ligt een krijtlijn van ochtend zichtbaar in klare taal…

Naar de verte gaan om genot te zoeken fleurt een korte tijd op; vreugde vinden in eigen omgeving sterkt het leven.…

Kleurrijke klanken uit het hart van een roodborst gedragen door wind Hoe je in ongedwongen sfeer de ziel uit je klein lijfje kwinkeleert op een zelf gekozen tak Het betreft allemaal welluidende noten en tonen in verschillende combinaties en variaties van waar het einde nog niet is geschreven of gesproken. Zodra ik wakker word, zijn het…

Kom kijken in mijn keuken, naast de smid die houdt nu open huis, heeft geen geheimen een paardenhoef laat hij op ijzer rijmen hij hakt en klinkt, bekokstooft tot het zit Het edel dier raakt slaandeweg gewend aan het gehengst in smederij Hephaistos de stokebrand slaat stevig onder 't ros toch vreemd dat hij die Aphrodite kent Dat is…

Jij Arm? Welnee je bent nu welgesteld Voorlopig hoef je dus niet meer te zeuren Je nieuwe situatie opent deuren Het CBS heeft al je geld geteld Schop Schoof dus niet te hard tegen de schenen In ruim 3 maand veel armoe al verdwenen…

Hij is weg, ik blijf hangen in ons verleden -- waar hij nog steeds is.…

de jeugd grijpt met speelse kleurrijke vingers de macht enige selectie is hen door geweten nooit bijgebracht waar vroeger normen en waarden hun lessen gaven worden zij nu gemanipuleerd door drijfveren van uiterst fanatieke en tirannieke volgers losgelaten en later losgeslagen omdat er geen remmingen meer zijn alles…

Waar het vandaan komt weet ik niet, die pijn als ik naar het licht kijk dat op schaars gebladerte valt. Nog gisteren hoorde ik klanken in de kleinste dingen om me heen. Ze vulden mijn dagen met een bijna ongekend geluk in zomerse taferelen: wandelingen langs water, in parken en overal rozen zelfs slordig in bloei alsof ze er in overdaad stonden…

En verre tochten gaan en zullen gaan... en schepen varen heen en zullen varen... en ogen staren na en zullen staren... 't slaat wild, mijn harte, en wilder zal het slaan!... Geen woud, doorkruist van wegel, baan en laan, - een oerwoud!... Ach! een droom, die op kan klaren, en is geen droom; vervulde wensen baren steeds nieuwe wens, en 't…

Er is zo veel muziek die mij nog niet verzadigd heeft. Zo veel liefde om nog van te proeven. Zo veel verhalen die nog verteld moeten worden. Zo veel vergezichten die ik nog niet gezien heb. Zo veel wegen die ik niet bewandeld heb. Zo veel zonsondergangen die ik nog niet bewonderd heb. Zo veel ademtochten, zo veel kansen. Zo veel om te…

Vrouwtje Supermarkt met een appel in haar mandje klopt op de manager z'n deur beklaagt zich over irri muzak en dat continu gezeur uit boxen in het schoenenrek Legt op de vloer haar spullen neer heeft allerhande uitgekozen voor klanten heel geschikt gevrozen "Eet het op, kom terug voor meer!" Vrouwtje Etalagekijker met een nieuwe…

Alle trouwe vrienden van het grote Sprookjesrijk mogen bij of rondom hun verjaardag voor niets smullen van een Eftelinggebak het kleine lekkernij maant het scherm der verkopers woorden en getallen onder bleek en blauw flikkerlicht voort te laten schuiven laat zich tenslotte in alle eenvoud meenemen en rustig genieten voldoening van…

Opschuivend in de stoet der levenden Naderen we onze graven Traag schrijden we naar het altaar Glansrijk verlicht en toch zo zwaar Omringd door marmer groots en kil Massaal adembenemend stil Hier en daar kennen we iemand Samen uitgesproken stil smeedt een band Jezus hangt hier al eeuwen te lijden (en is al even lang aan het verrijzen)…

Een herfstige dag geurende paddenstoelen helende bosgrond Wanneer ze onverwachts vanuit aarde ontspruiten als een nieuw leven om zo op te groeien in en met natuur waar hun gevormde hoed glinstert in het zonlicht op hetzelfde moment wiegt een steel in de wind. Vanuit het oogpunt schitteren ze met aantrekkelijke herfstkleuren die elke ziel…

Te vroeg gestorven overleden. Voor armen deze dag geschreven. Zij-armen de schuld gegeven, onder-armen geleden. Boven-armen die in weelde leven, armen uitkleden. Wijsvingers die de duim opsteken neerdrukkend, armen laten zakken vrijpostig verwoorden, lage inkomens belasten zelfs niet om-armen Te vroeg overleden sprakeloos opgeschreven…

Het centrale zenuwstelsel van de dichteres wordt doorgaans 's ochtends op gezette tijden na de wekker of radio op smartphone of bij volle maan de rode haan geactiveerd en non-verbaal naar buiten toe gekeerd reeds voor de bel van deur of school danwel de telefoon licht heel de onderhaarse binnenwereld in haar op haar brein loopt…

Zie ik de boom zelf nog wel of herinner ik -- me het beeld ervan?…

Ze is kirgizisch, mijn prinsessenvisje mijn crypto zegt ik ben hier opgebrand rukt zij de feiten niet uit hun verband? in pure wanhoop schreeuwt ze "vergewis je ze willen dat ik op mijn schreden keer jij bent mijn prins, mijn liefste bitcoinvis jij weet als enige hoe ik je mis die nachtmerrie is een no go: nooit meer!" Mijn cryptomuntje…

het was een bedeesd klein mensje met een grote rugzak in de vorm van een strakke vlakke vulkaan witte rook uit zwarte as geblust door duizend vergote tranen uit haar brandende jeugdverhalen vroeger rookten en smeulden zij omdat ze niet de woorden had om een verhaal te maken het schermpje vroeg en antwoordde zonder haar…

Wijsheid is de eretitel voor een verstandig verleden…

Later zul je bij me wonen. Later zijn we met z'n beiden. Dat bedenk ik soms, wanneer je giechelt met de an'dre meiden. 't Is voorlopig nog maar beter om de zaak geheim te houden, 'k zal je nog maar niet gaan zeggen dat ik van je ben gaan houden. Later ga ik reizen maken heel alleen, naar verre landen, en daar ga ik mensen redden,…

Zij droeg een jurk van prachtig goud lamé, Je zou haar ‘wachtverzachter’ kunnen noemen. Zij had ook wel wat weg van Karin Bloemen, Nee, sterker nog, zij was er een in spe. Al springt het licht daarginds van rood naar groen, In Almelo is echt wel meer te doen.…

Eh bien, mon grandseigneur ik drink met volle teugen graaf diep in mijn geheugen nee echt, het is geen leugen die eindigt in mineur Genoot mijn Sonja niet in haar petit boudoir d'amour, tout illusoir haar moeder had bezwaar al zong zij 't hoogste lied Dan denk ik terug aan Vera die mij haar lippen bood wier tong naar binnen vlood…

Nog een verjaardag proosten op nieuwe rimpels in de winterzon Wanneer ik bejaard ben, zou je mij vervangen door een jonge lente zodat mijn zachte soepele huid en kleine neus worden vergeten terwijl sproeten opklaren met de tijd Weet je nog dat we elkaars handen vasthielden of mindere dagen omarmden. Hoe je het ook wendt of keert, er blijft…

we hebben de bomen geschud geslagen en geaaid de olijven gebeden om te vallen op de zeilen beneden in dit omgekeerde land waar zon de mensen brandt zijn woestijnen verdronken in een zee van zeldzaam hemels water nooit zullen de olijven het beloofde land verlaten want ook zij gaan praten hun doelen…

Het sneeuwt In mijn hart Elke dag Omdat ik jou Niet meer zien mag…

“Yes, students, understand you this all well? So no, I lay it out another keer, You know I do my best, we’re almost kleer, Dus let nog even up, before the bell…” Het is gewoon een kwestie van geduld, Tot iedere docent weer Hollands lult.…

De bomen roesten in het zieke licht langs somber in zichzelf gekeerde grachten. In wilde, stormdoorvlaagde regennachten vertoont de maan een bleek, behuild gezicht boven de lege straten, smalle schachten waar in een onverbiddelijk gericht de zomer langzaam voor het najaar zwicht, terwijl de huizen op het einde wachten. Tegen de morgen is…

Wanneer ik overdenk, hoe minzaam Haar stralend oog in 't mijne zag, Hoe vriend'lijk hare woorden waren En hoe bekoorlijk hare lach, Dan bonst mijn hart en vreugde komt er En trots in mijn bewogen geest, Dat ze eens haar gunst mij heeft geschonken En mij genegen is geweest. En als ik aan 't geluk durf vragen, Dat eens de dag verschijnen…