940 resultaten.
Voetjie vir voetjie
gedicht
2.0 met 44 stemmen 13.786 Voetjie vir voetjie word mens immigrant...
Toevallig uit, toevallig tuis, gestrand
op hierdie teennatuurlike terras
sonder om ooit onloenbaar aan te land.
--------------------------------------------
Uit: Versamelde gedigte, 1990.…
Reis
gedicht
3.0 met 66 stemmen 24.785 Op het bed een koffer met open mond,
vol verlangen naar de reis en angst
voor de bestemming. Alles wat ik
erin stop met er straks weer uit,
alsof wat nu nog komt nooit zal zijn geweest.
Hij ziet het zinloze en smeekt me om
het half gelezen boek, de tandenborstel
nog in zijn verpakking, een laatste maal
ruiken aan die opgevouwen trui in een…
vertrekhal
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 1.706 met mijn neus tegen het glas
maakt mijn adem doffe plekken
zien mijn ogen grijze vlekken
en slechts nog wazig waar jij was
met mijn lippen op het raam
kus ik naar de blauwe luchten
waar ik jou net in zag vluchten
en fluister zachtjes nog je naam…
IK MISSE U
poëzie
4.0 met 56 stemmen 8.478 Aan enen afwezenden vriend
Ik misse u waar ik henenvaar
of waar ik henenkeer:
den morgenstond, de dagen rond
en de avonden nog meer!
Wanneer alleen ik tranen ween
't zij droevig het zij blij,
ik misse u, o ik misse u zo,
ik misse u neffens mij!
Zo mist, voorwaar, zijn wederpaar
geen veugelken in 't net;
zo mist geen kind, hoe teer…
Ochtenden VI
gedicht
2.0 met 58 stemmen 54.780 Ik zie een man die weggaat.
Een vrouw
laat hem passeren.
Daar gaat een schouder
en een heup
die ze heeft vastgehouden.
Ze zijn nu bij de deur.
Het is een messcherpe vouw.
De plooien
heeft ze al weggestreken.
Er valt droge regen
tussen zijn hemd
en haar rok.
Wat zullen ze groeien!
--------------------------
Uit: 'Zandloper', 1997…
Haar handen onklemmen licht
gedicht
2.0 met 63 stemmen 19.203 Haar handen omklemmen licht. Wind
houdt haar gaande, steeds verder
weg van wat zij weet, van
wat haar voorkomt als echt,
het bestaande,
tastbare: van een lichaam
het gezicht, van eenheid
de breuk.
Verkoolde rest
van wie, brandend,
onverbrekelijk waren.
----------------------------------------
uit: 'Van eenheid de breuk', 1991.…
Doortocht
gedicht
2.0 met 360 stemmen 87.338 Langs zuring, wolfsmelk en bitterkruid
ga ik, gespijzigd door namen.
Aan de rand van de sloot beweegt speenkruid
en stinkende gouwe. Daaronder, nauwelijks
zichtbaar de zompige grond, als roest
achter spiegelglas. Laat rusten,
roer niet, jaag niet op. Geef alles
een eigen naam. Noem het niet
'Rode Zee'. Maar maak je gereed
en eet haastig…
En niet verdwijnt
gedicht
2.0 met 9 stemmen 8.525 Agendaloos daalt de avond
schrikt niemand
als op het station een didgeridoo
zijn aardklanken uitstoot
de drum van de
passagierstrein aanwelt
en je iemand aan de overzijde
van het windverlaten perron
door de bewegende ruiten
van de coupé heen ziet
en niet verdwijnt niet verdwijnt
--------------------------------
Uit: 'Dichters in…
de kade verlaten
netgedicht
3.0 met 32 stemmen 1.346 zou ik je wel
bij naam willen noemen
of schreeuwen
over de kade
waar ijzeren schoenen
van houten karren
kletteren in een oceaan
van lawaai
ik vaar de haven uit
onder een opgeheven brug
handen als geklonken
aan het draaituig
waarvan het hart niet klopt
omdat de richting
door vuisten wordt gekozen
mijn rug schermt…
Avondval
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 100 Wanneer de avond voorbij is
als een heel leven,
de schemering geeft nog
te zien wat net nog was,
zonovergoten terras,
een half glas wijn nog op tafel.
Ze zijn naar huis
en het licht gaat aan.…
Het langzame
gedicht
2.0 met 15 stemmen 8.345 De bloemen met blinkend geelgeglaceerde lepelbladeren
Pasgekocht staan ze warm water te zuigen, gesloten als
de ogen in de kamer naast ze
Ogen sluiten in het langzame, vrij worden van dingen, een andere kleur in
Een doorzichtigheid beweegt zich tussen twee mensen
zoals de koelte door het halfopen raam van voet tot nek
Het lukt in de vinger te…
Schenk je dubbelleven
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 704 Ik zal de duivel te grazen
nemen, met wie jij in de
slaap op moet trekken, met
genoegen zal ik mij voor de
daad lenen, om de schaduw
te wekken, deze door de mist
van het gevoel naar een
noorderzon te vertrekken,om
doelloos zonder traan te wenen.…
Pauwenstaart
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 854 Tussen keuze uit twee kwaden
verliezen wij de verenpracht
chemo om ons op te laden
voor onze allerlaatste nacht
bleekjes in het bed gelegen
dat slechts van pijnbestrijding spreekt
maakt de afscheidskus verlegen
alsof de dood de liefde wreekt
bij ons vertrek schrijf ik een kaart
aan allen die ons dierbaar zijn
in kleuren van de pauwenstaart…
ONKWETSBAAR?
hartenkreet
1.0 met 5 stemmen 748 Het drijvende paleis verlaat de haven,
omringd door ogen vol bewondering.
Die vorst der zeevaart bromt met voldoening,
trots op zijn onovertroffen gaven,
dreigt de stoomboot America te schaven,
hort en brult onder grote verschrikking,
kruipt toch kundig verder, voorkomt een botsing.
Heerlijk over de wijde deining draven!
De Titanic oogst…
Nee!
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 138 Ik wil je niet kwijt, je mag niet vertrekken,
laat me niet in eenzaamheid achter,
je zou blijven, tot het niet langer kon,
dit is te vroeg, dit is niet eerlijk,
nee!
Maar;
Ik wil,
heb niks te zeggen
Ik moet,
heb niks in te brengen
Je vertrek staat vast,
mijn wil doet er niets meer toe.
Ik geef het gevecht op!…
extraterrestrial
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 398 haha ik ben buitenaards
kwam er laatst achter
las het op het internet
vele overeenkomsten
wat een pret
nu ben ik echter overtuigd
en lach niet meer
in mijn kamer hangt nu
een beklemmende sfeer
hoor geluiden en nog veel meer
schaduwen met geknetter
lichtbollen en gespetter
berichten krijg ik door
het is mij duidelijk
ik ben klaar voor vertrek…
klapwieken
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 100 zoals een weiland plotseling stilhoudt
in een voorbijgaande trein
vogelvrij, hersenspinsels
die zowel wolkenloos als lucht zijn
of een ongeplande aankomst
een harde noot om te kraken
door te dringen tot randmeren
een voorbode van verleden jaar
soms heb je een hamer nodig om bij
het zachte vruchtvlees te geraken
voorbij bestemming…
[ Je trok wat dunne ]
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 113 Je trok wat dunne
afscheidswoorden aan en ging --
rillend de deur uit.…
droom
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 175 er waren daar slechts deuren
die toegang gaven tot ander deuren
doch geen enkel vertrek
was werkelijk een echt vertrek
goddank had ik nog één escape...
namelijk het ontwaken…
A'damse stadsschouwburg zit zonder stoelen
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 316 Vond je je smaak in hun schouwburgprogram
en vertrek je daarom naar Amsterdam ?
Belaad dan ditmaal
uw imperiaal
met een zetel of een eikestam.…
Zeemansgroet
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.193 Ik vertrek
zonder een kus
geen hand
slechts tot ziens
als afscheidsgroet
Maar rust dan even later
mijn oog op Neer’lands kust
ben ik me van de kolkende zee
in mijn ziel bewust
golft de branding
woest haar slagen
ritmisch door het hart
waarin de pijn verstart
als ik …
mijn landje zie vervagen
en toch …
wend ik de steven
vertrek…
Aankomst en vertrek
gedicht
3.0 met 23 stemmen 15.064 De wekker is gesteld, als eilandjes liggen de kledingstukken
verspreid over de vloer. Het recht van de sterkste: op de rand
van een hotelbed, ver na middernacht. Een regenachtige nacht,
voorbij het punt waar stoppen en terug nog tot de mogelijkheden
hoorde. Gestommel op de gang, een enkele kreet. Uit vreugde
of afkeer, als blijk van opluchting…
Eenzaam vertrek
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 2.380 Als vergeten staan de koffiekopjes
Op een verlaten tafel
De stoelen schuin weggeschoven
Een half uitgedrukte sigaret kringelt
De stoet is halverwege
Linten verwaaien verward
Zojuist gedolven graf omkranst
Met losgelaten bloemen, bedolven
Witte kist, voor altijd gemist
Een lege kamer borrelt na…
Lippen vertrekken
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 305 dat haar
eindelijk los dat haar
het vlecht zich eigenharig
tussen de toetsen
handig vingers ontwijkend
die willen ontwarren
neuzen vrij
wroeten in regels
opengesperde vleugels
bespeuren oud schrift
geijkte normen
willen vernieuwen
een verse punt
prikt scherp inzicht
slijpt zachtheid
zonder verlies
en lippen vertrekken…
Aankomst & vertrek
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 784 Hij wacht op een meisje
als op de trein.
Hij ziet ze komen,
hij ziet ze gaan.
Nooit komt hij ergens
anders aan.
04-12-2005…
het hoog vertrek
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 634 amos klimt benieuwd naar boven
verhangen zijn de bordjes
met naam en wapen van aflijvigen
hij tekent voor het rondeel een cirkel
voor de open poort een gaatje
voor put en lijf twee stipjes
wachters bestaan niet meer
hij is alleen in de onbewoonbaar
verklaarde ruimte het hoog vertrek
een toevlucht van geslacht tot geslacht
nu onder het…
Vertrek van dochters
gedicht
3.0 met 78 stemmen 23.854 Ze moesten inderdaad gaan, ik had het gezien
aan hun gezichten die langzaam veranderden
van die van kinderen in die van vrienden,
van die van vroeger in die van nu.
En gevoeld en geroken als ze me kusten,
een huid en een haar die niet meer voor mij
waren bedoeld, niet zoals vroeger,
toen we de tijd nog hadden.
Er was in ons huis een wereld…
Vertrek 2
gedicht
3.0 met 68 stemmen 18.658 Ik kan je zien
dus weet
je bent er nog
alleen het hoge gras
geeft vorm aan
je vertrek
en even verder
bij het hek
toch ommekeer:
een groet.…
Vertrek 2009
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.429 De sneeuw is weer vertrokken
op zijn retour zeg maar.
De Kerst is ook al weggegaan
was er helemaal mee klaar.
De jaarwisseling zit eraan te komen
met al zijn bollen en vuur-gevaar
Dan is ook dit jaar weer ten einde
vol emotie, vol liefde vol met van alles wat
Zeggen we over een paar dagen:
zo dit hebben we gehad.
En dan gaan we…
Naakt vertrek ik
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 166 de wind
blaast slijk der aarde droog
in verduisteren van licht
de oase van rechtschapenheid zit dicht
alsof de duivel er mee speelt
in helse spiegeling van lucht
wordt het lieve lijf gelaafd terwijl
de ziel voor eeuwig wordt geschaakt
heb mijn boetekleed verpand
in de biechtstoel van dit land
zonder wereld zal ik tot u treden
naakt vertrek…