2359 resultaten.
Sleur
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 217 Een wenk een blik
meer is niet nodig
een gebaar heel bekend
maakt woorden overbodig
ik ken je zolang
ben met je vergroeid
maar wanneer hebben wij
voor het laatst gestoeid
of samen hard gelachen
genieten werd sleur
geen verrassingen meer
grijs versluiert de kleur
beiden bang voor de dag
dat jij of ik
eindelijk toegeeft
dat je verstikt…
Het zwarte onkruid
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 457 je bloeide
kleuren uit het
zwarte van de nacht
tot helderheid
van zon op een
eerste lentedag
maar ook het
onkruid voelde zacht
het openen van je gulle lach
rukte op
verstikte jou
stal je warmte en gaf kou
je hebt de borders
weer geschoond en weet
je wortels nog intact
jij gaat weer bloeien
het zwarte onkruid van de nacht…
Het doet pijn
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 786 Emoties die niemand kent
gevoelens zijn uit het zicht
mijn hart is uit z´n element
betraande ogen zien geen licht
Verstand dwingt me te breken
met een gevoel dat niet mag
verstikt door een kleurloze deken
verdriet neemt me volledig in beslag
Iets loslaten doet soms zo´n pijn
en zeker als het je heel dierbaar is
zal het echt slijten op…
WOORDEN (2)
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 684 lichten me beentje
vallen over mij heen
als sneeuwvlokken
als herfstbladeren
als woestijnzandkorrels
woorden
bezorgen mij kippenvel
doen mijn haren recht overeind staan
slaan waarschuwingen in de wind
raken kant noch wal noch gemoed
de doolhof die woordenschat heet
sluit zijn ingang hermetisch af
verbergt de uitgang geraffineerd
verstikt…
Dichterlijk geklooi
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 1.995 Al die energieverspilling
Na het teruglezen van mijn creaties
Al mijn woede en frustraties
Op papier een levenloze uiting
Verschrikkelijke gedichten
Alle behalve één
Die ene dichterlijke edelsteen
Die ene die wonderen kan verrichten
Die ruwe diamant is nu geslepen
Ik wil nooit meer een akelig gedicht
Eén die bevriest en verstikt
Ik…
Deadline 2015
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 631 Roofbouw leidt tot kaalheid
vruchtbare gronden worden dorre woestijnen
corrosie... een wereldwijd probleem
kanonvuur boort geen waterputten om
de dorstige aarde te kunnen bevloeien
het maakt woestijnvorming onomkeerbaar
verdoofd door het lawaai
verstikt door uitlaatgassen
verblind door machtswaanzin
verwaarlozen wij de behoefte van het…
vergeten.
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 3.572 al die angstige uren,
wekenlang onzekerheid,
verstikt door al die muren,
nee we hebben geen spijt,
want jij was zo bemind,
jij was ons verlangen,
jij...ons lieve kind,
door onze liefde negen maanden gevangen,
nu jij ons meisje mag zijn,
een wonder wat ons mocht overkomen,
vergeten wij alle ellende en pijn,
vergeten wij alle angstdromen…
Zaad van lange dagen
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 177 wij hebben
het samen gezaaid
ons zaad van lange dagen
op vruchtbare grond
die de oogst
in liefde zou dragen
maar naast bloemen
schoot ook onkruid
veel te snel op
tussen weelderig groen
hadden wij dat
te laat in de gaten
het verstikte
de vruchten met
taaiheid en kracht
maakte
van lange dagen
een donkere nacht
de grond…
De mens als gevangen in zijn rommel
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 84 Het plastic verstikt het leven in
de zee. De afvalbergen overdekken
de aarde. De atmosfeer vertoont
grote gaten door de uitstoot van
CO2.
De mens als rentmeester van de aarde
kent pas het belang van zijn waarde
als hij zijn tekortkoming erkent.
Hij achter de feiten aan rent.
Te laat voor de door verzuring
stervende bomen.…
dorp van weleer
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 75 het dorp stierf
verstikt onder
lagen van as
en puin
een stille dood
in het dorp
leefden bedaarde
beukenbomen
groeiden bloemen
in het korenveld
vervallen huisjes
krom geteisterd
door weer en wind
en altijd in
de donkere verte
die eenzame
fietser onder de
grijszwarte lucht
de sonore klanken
van de kerkklok
mijn gesmoorde…
Ik sloot mijn ogen en was in
gedicht
3.0 met 22 stemmen 10.169 Ik sloot mijn ogen en was in
een donker bos, zodat ik ze
weer kon openen; de rechte
stammen stonden ordelijk en
los, het loof was zwaar en hing tot
op gelijke hoogte, de kruinen
grepen op gesloten wijze
in elkaar en het was er vochtig
en verademend; een ruimte
waar ik mijn ziel bevrijden kon
uit het on-eigene en wat haar
inspon en verstikte…
Waarom, waarom, waarom ...
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 669 't Licht is uit m'n ogen
't onbereikbare verlangen
duister sluipt nabij
in geest en lichaam gevangen
Geen emotie meer te zien
zelfs geen gevoel in mijn hart
't starre en koude in mij
maakt me onzeker, verward
De pijn keer op keer
't diepe verdriet
verstikt mijn geest
maakt bang en bevreesd
Ik wil dit écht niet
het gaat buiten…
HOELANG
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 1.674 sterven weg,
een stem eindigt als
enkele fluistering
herinnerend aan toen…
Stilte trapt pijnlijk op mijn hart
niets is nog te horen
alleen de tijd die meedogenloos rimpels
van ouder worden achterlaat…
Een leegte vult de kamer
de woorden van ‘nooit meer zijn’
bonzen ongedurig op de deuren,
ik laat ze binnen…
De omhelzing van droefenis
verstikt…
Maandagochtendritueel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 373 Iemand vertelt met verstikte stem ( ja nu
herken ik hem, beetje verkouden) over mijn
leven, de diepe betekenis die ik er aan heb
gegeven en dat ik mooie gedichten heb
geschreven die ooit erkenning zouden…
Zo is het goed: eindelijk, eindelijk tevreden
met mij
draai ik mij op mijn zij.…
lange tenen
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 320 lianen zelfs
om verstrikt in te raken
verschrikt van te worden
hoezo, hoewaar, daar zo
vergeet de rest maar
denk aan jezelf
neem ikke eerst
de norm, de wet
is gewijzigd
hier heerst de ander
nieuwe benen nog
langere tenen
vergeet wat je weet
onthou niet wie je bent
maar waar
je bent daar
niets zo klaar als
hey, te dichtbij
je verstikt…
Mijn ruïne
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 340 In de ruïnes van mijn bestaan
verstikt tussen gangen en muren
waar geen adem gaat, in of uit
heb jij de schatten blootgelegd
ooit verborgen, onbedorven
zonder ooit in twijfel te verkeren
graven in het mulle zand
doorzien van pure bodem
jij, archeoloog zonder vrees
gewapend met de scherpe blik
steek je dwars door mijn hartvlees
mijn…
Wanhoop
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 663 Mijn blik valt neer ter aarde
Gezapig hangt mijn lijf en zucht
De ader van verwondering stroomt leeg
Mijn ziel reeds jaren op de vlucht
Giftig roest verstikt mijn hart
Eens centrum aangenaam in bloei
De rivier ertoe is drooggelegd
Ik voel niet langer dat ik gloei
Mijn brein verzuipt in zacht geprevel
Een klaagtoon van de hoogste soort
De massa…
duistere stilte
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 128 maar het is zij die mij verstikt;
serpente divina van Eva en Medea,
genadeloze kenniskronkel van Cassandra,
heilig wetenwezen van Morgaine en Inanna
en het is haar die ik, gelijk Cleopatra,
stil aan mijn borst wil drukken
om niets meer te willen weten
nooit meer iets te hoeven leren…
Verkillende misverstanden
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 197 De witte duif blijft in het hok
zingt een laatste vredeslied
verstikt door donkere rook
als traag de dag overgaat
in donker bevroren nachten
Vooralsnog heerst de stilte
van de gekwetste ontvanger
die in een ijzige winterslaap
van met tijd gevulde spanning
hoopt op een betere uitleg
dan het bijna onvermijdelijke
Redeloos vallen ze uiteen…
Cathy, hartenkreet 33148
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 207 of je raakt verstikt.…
De dood van de oude dame
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 674 vanaf een grote hoogte
kijk ik het leven aan, de dood van de oude
dame is slechts een wond die sluit
haar gezicht lijkt vertrapt maar is slechts
een bladzijde uit een oud geschrift, geen
doctorale betekenissen of een afdruk
van de grijns die haar heeft verstikt
de dood maakt hindernissen en
spreekt van binnen uit
bemoeienissen die streelden…
terwijl ik gazonzaad strooi
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 138 verdriet verstikt de hoop
dat liefde ooit nog wonderen kan doen.…
Gedegradeerd tot... ?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 60 Blind gehandschoeid om deze
herhaald te plukken, mededogen
verstikt in het avondrood van
nectar en ambrozijn, maar als
slechts die ene bloem zijn ogen sluit,
is dan het hele aanzien van het
perk gedoemd te mislukken?
Wordt de wijn gedegradeerd tot azijn
in een simpele beweging en met het
stinkend bloemwater weggegooid?…
Ik moet het doen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 86 Het stof verstikte mij,
de adem werd mij ontzegt.
Ik trok aan de noodrem.
Het levensritme begon weer aan zijn normale tred.
Het bewoog op de gekende wegen.
Het werd weer helder,
ik had teveel gezwegen.…
je woont in stilte
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 394 van de zon
je schaduwt alle uren die nu
langer lijken te gaan duren
de week verliest zijn dagen
omdat niemand naar hun naam
komt vragen, zonder jou is
doordeweeks maar grauw
je woont in stilte
neemt geen woord meer op
laat je warmte langzaam wurgen
door de winter van de strop
muren schuren onbegrip
liefde die niet spiegelt wordt verstikt…
ze standbeelden heersen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 474 ik heb de paleizen gezien
de trappen beklommen
gebrandschilderde kunst
van kathedralen en bommen
ze standbeelden heersen
in arm en blik, tijdloos de steen
die de massa onder zich schikt
de zweep heeft hun geesten verstikt
tijd beitelt letters in graven
van generaties die gaven
cultuur en muziek, kwaliteit
overleefde werd kunst exclusief…
koude ogen
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 628 Zijn ijskoude blik priemt
de minachting door mij heen
hoe kan ik zacht blijven
als hij mijn woorden stukslaat
met het scherp van die lach
-scherven eten immers vlees-
de schaduw plukt hij uit
het zonnigste van mijn zomer
en verstikt mijn brave neus
er tergend langzaam in
telkens lik ik wonden schoon
aan het licht in dit leven
en zweven…
Allang
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 899 Al lang
verlangt iedere vezel van mijn ziel
naar 't losbreken van de woordenstroom
die mij opjaagt
beklemt..beangstigt
verstikt in schroom.…
God's creatie, en de mens
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 115 Een gedachte vervlogen
door een illusie bedrogen
de wazige schets van een verwrongen wereld
en alles gelogen
De knop van de liefde
die pas bloeit wanneer harmonie groeit
en het onkruid, verstikt door ellende,
doodbloedt
in de ruïne van het leven
door het verleden getekend,
gezegend in de bron van al het leven
omringd door de bloei…
Oud land
gedicht
3.0 met 10 stemmen 9.710 De knecht schuift grendels voor de staldeur,
de pomp blijft steken met een snik
terwijl het oude-kratten-vuur
onder een bladerdek verstikt.
Kaninefaten bouwden hier
eens bedden voor hun doden.
Konijnen mijden angstbestoven
de plekken waar de stenen rusten.
De zon gaat schreeuwend onder en
mijn stem slaat op een venster stuk!…