Alle inzendingen over Vervliegt

gebrandschilderd glas dat dagelijks licht en suiker kleuren filtert in mijn donker zicht wentelt stof en glinstert schuin omlaag naar de stenen vloer sintert zwart naast wit waar mijn bewustzijn daalt door het flapperen van lange gewaden met hun wervel en rokken ruisen mijn tijd vervliegt in het stofspel dat volgt de stilte heerst tot…

Zo vervliegt een leven als een pluizenbol in de wind. Als een windekind heel jong nog die door een onstuimigheid wordt verblind. Die zijn levens- dagen nog niet moe is; en aan het verpluizen nog niet toe is. Fris zijn positie afperkt tussen alle paardenbloemen en de andere wildgroei in het veld.…

De kleuren vullen vlug het raamwerk van verbeelding die vervliegt. Wat is het erg... is het weg? Het venster schudt. De wereld tocht. De ramen raken niet beslagen. Koude adem wasemt niet. Wat is het erg... is het weg?…

Jouw stille woord van angst dwingt mij tot nader denken over het verstrijken van de dagen, terwijl nu, op dit moment, de tijd langs het balkon vervliegt, in de ijle, kringelende rook van onze laatste sigaret. Iedere dag ligt vast en strak verankerd, in het eeuwig herhaalde ritme dat onze dagen deelt.…

binnen ‘t strandpaviljoen bevechten de renners elkaar omwille van de eeuwige roem onze ogen blijven strak gericht op de strijd om het fel begeerde groen en geel buiten vloeien golven af en aan klinkt het ruisen van de eeuwigheid een kind rent langs de zilte waterlijn misschien zich meer bewust van wat vervliegt en blijft zoals…

witte vingerdans rond elke druppel over glas getrokken water, zwaar vervloeiend in elkaar leven oogt triest door natte ramen fietsers dragen schimmen, bomen treuren boven al dat bittere gebeuren dat leven weet, doch desondanks gewaar van winterzoet en hazelaar hun zachte zweem van hoop vervliegt nog in de zwakke geur van kou, fris als…

druppels aan het glas een sigaret ligt nog te smeulen ik peins en merk nu pas hoe stil het was, de rook ze kringelt traag herinnering vervliegt dan blauw in vluchtigheid naar morgen de stank is grijs vandaag in stugge stilte schreeuwt de tegenstand ruzies worden ongehoorde monologen er is geen open hand we dwalen in de tijd…

Veilig in jouw armen geborgen en zo fijn onzekerheid vervliegt als wij zo samen zijn Rustend op je schouder ruik ik je heerlijke geur mijn hart staat wijd open jij geeft alles weer kleur Jouw mooie donkere ogen kijken me liefdevol aan de kamer wordt verlicht een glimlach van de maan Sterren die mooi glinsteren in het donker van de…

Vervliegt in adem ruimteloos. Zwermt armen ver vooruit. Hijgt nauwelijks ontluikend boos, ‘s Lijfs strelend zacht besluit.…

Pennen klaar gezet, je weet maar nooit, en verrijst het 'ultime' dicht in de schaduw van mijn bed, of komt weer dat vraagteken, misschien ook verder niets of slechts een vaag idee en blijft papier wit als sneeuw, niet gestart,wordt taal geen teken, vervliegt de tekst in een geeuw, laat ik muze herleven onder een warme deken, schrijf de poëzie…

zijn we in 'n wereld waarin wij kunnen horen hoe beperkt zijn zij als ze zonder gehoor worden geboren hoe gezegend zijn we bij het horen ruisen van de zee hoe geïsoleerd raken ze, tellen ze zonder gehoor wel mee een operatie stemt tot hoop doch garantie minimaal emotionele achtbaan is geluid nu ineens kabaal de hoop als horende vervliegt…

Je zit in mijn hart Het past eigenlijk niet Stoffige kamers vol Met tassen verdriet De gang loopt over In de glijbaan de tranen Ik baan me een weg Naar daar waar je zit Niet dat ik je vind Maar de ramen staan open Het is al zo lang Dat jij bent gaan lopen Op paden en wegen Het wikken en wegen Doet me beseffen dat tijd slecht vervliegt…

ben de kleur van de handen vergeten maar de beelden in hun ogen zal ik altijd weten in contrast lichtten daar woestijnen op met donkergrijze bergen onbereikbaar in hun top een hete wind waarin het vocht vervliegt de altijd zinderende horizon zonder enig perspectief gonzend kleuren oosterse markten vrolijke bedrijvigheid het verkeer…

het leven laat los ik voel het al even verwachtingen geraken bros en wat is geweest lijkt voorbij te zweven wat ik ooit heb geplant staat verreikend in bloei vruchten doen mijn ogen blinken ook is het meer aanschouwen op een fragiele afstand en hoor veel in een echo klinken het leven laat los terwijl de tijd vervliegt ik ben tevreden…

vruchteloos Een nis van enge geborgenheid zoeken Je schreeuw legt mijn oor te luister Maar het echoët slechts mijn wanhoop Vast te moeten houden aan jouw idealen Mijn wil strekt zich, tast steen voor steen Tracht muren te breken, er door heen te zien Tot zijn vleugels kracht krijgen Zie het leven dat je schonk, maar niet kon leiden Vervliegt…

De drift vervliegt als een rukwind, Het genot blijft nauwelijks heugen, Wat wellust heet, is een leugen, De schoonheid een ijdel mom; De mens, die nergens geluk vindt, Raakt vermoeid en afgezworven; Naar liefden, voorlang gestorven, Gaan dan zijn wegen weerom.…

vervlogen tijden woelen koortsig in mijn brein liefdesbrieven in een doos terug gevonden, vertellen hoe, het voelde zo verliefd te zijn ook verkleurde foto's laten openlijk zien hoe de liefde is begonnen we waren jong en onbezonnen, vonden alles superfijn maar tijd vervliegt, ontsnapt, zoals het gas uit mooi gekleurde…

het is slechts de herinnering aan tijd die vervliegt…

echt niet Opzij gaat, laat staan, teruggaat zonder besef Tijd, zich bewust dat mensen involueren Zeker moeten inboeten op hun bestaan Aan het eind van elk jaar Wordt de balans Opgemaakt Haar mooie, lange benen tellen echt zeker mee Tijd lijkt op haar beslist geen invloed te hebben, want Tijd, zegt zij, hoe je het ook wendt of keert Vervliegt…

het is slechts de herinnering aan (een) tijd die vervliegt Jan Moritoen…

Nederland is op weg naar zijn winterslaap Het groen vervliegt gedwee en traag Mij gaat het eerlijk gezegd iets te vlug Binnenkort de klok weer een uur terug Mistroostig staar ik naar buiten De wind en de regen zijn niet te stuiten Achter de wolken: gebroken licht Hoe komt het dat de zomer zo snel verdwenen is?…

Er is niets dat je niet wilt Alleen dat wat niet je nieuwsgierigheid stilt Niet in de lichtste sluimerslaap Of uit de diepste bron gedroomd Een geparfumeerde fantasie vervliegt Of water dat naar ergens stroomt Ver van meningen vanuit vooroordeel Of een korrel zand die in de Sahara woont Of als schelpen waar getijden, in voor en tegenspoed…

Achtergebleven gedachten ze gaan niet meer in mist verloren, wat nu ooit verwordt tot as en vervliegt heeft de levenswil toch nog niet verloren.…

Het is slechts de herinnering aan tijd die vervliegt. Wijnand G.J. 2010…

laat de anderen toch praten; hun stemmen glanzen als melkschuim; zij stelen woorden uit bermen gooien die hoog in de lucht; wij echter lachen er zullen redenen zijn waarom zwaluwen niet liegen en waarom de geur van jou niet vervliegt ik kan ze jou niet vertellen net zo min ik weet of de wind een begin heeft en de zachtste streling gemeend…

van woorden voor de naaste nog steeds niet uitgesproken hoe werd de wereld toen in mei, zo leek het toch in vredelievendheid opnieuw geboren ja, hoe nu de morgen door de ogen van de zon in een oranjegloed de gedenksteen opnieuw verlicht vele bloemen kleuren de zinnen van hoop het diep in het marmer gebeiteld gedicht de tijd vervliegt…

Hier strijkt de vlucht nu neer, maar lang nog wuiven De twijgen na, om niet tot rust te komen, Want met een wervlend uit elkander stuiven Vervliegt de vlaag en zwenkt naar lager zomen. Maar in de boom roekoert in 't geurig nest Van overvolle loverzware twijgen Een jonge doffer, die niet scheiden kon.…

proeft het rijpe woord meloen warm als de afgekoelde grond en op de rand van het bederf omdat men zich in vlees verbergt schenkt het moment een eau de vie waarbij een gast verzwijgen moet dat hij tot geest bestierf de zomer rilt al van de herfst de nacht bestaat wat niet beweegt de luchtbrug is met vilt bekleed muisstil de kleine uil vervliegt…

De tijd vervliegt, de jaren snellen, 't Verandert alles om ons heen, Wat eenmaal eeuwigdurend scheen; Maar wie toch kan de dromen tellen, Gedachten, die ons harte kwellen Met al 't verlangen naar 't verleên. Vaarwel!…

storm de blaadjes rult weerloos tot de nacht ze verwaait en de morgenzon wit straalt door de gespleten boom der duisternis voorbij het dodenhuis de vleermuis schaduwen gesloten luiken met de hoge vensters Ik lig in bed en hoor een wonderlijk lied ruisen in de parelmoer gekleurde schelp, voel de frisse wind en hoe het woeste schuim vervliegt…